Starzyński Feliks (1864–1945), rolnik, działacz ludowy, poseł na Sejm Ustawodawczy.
Ur. 3 V w Łopienniku Lackim (Łopiennik Górny, pow. krasnostawski), był synem Aleksandra (ur. 1829), kowala, wójta Łopiennika Lackiego, oraz Otolii z Sokołowskich (ur. 1840).
S. był samoukiem. Między ok. r. 1885 i ok. r. 1890, wg przekazu córki, służył w gwardii rosyjskiej w Petersburgu. Po sprzedaży części ojcowizny nabył gospodarstwo rolne w Łęcznej (pow. lubelski). W r. 1910 kupił gospodarstwo w Trębaczowie (pow. lubelski). Dał się tam poznać jako działacz społeczny, m.in. był pełnomocnikiem gminnym, członkiem rady gminnej, długoletnim prezesem kółka rolniczego, twórcą kasy pożyczkowej i współzałożycielem progimnazjum dla synów chłopskich. Pełnił także funkcję prezesa Kooperatywy Związku Rolniczo-Włościańskiego w Lublinie oraz należał do gminnej rady szkolnej w Mełgwi (pow. lubelski). W l. 1910–11 uczestniczył w akcji protestacyjnej przeciwko wyłączeniu Chełmszczyzny z Król. Pol. Od r. 1917 należał do powstałego wtedy Zjednoczenia Ludowego (ZL). Po podpisaniu traktatu brzeskiego 9 II 1918 organizował protest przeciw jego postanowieniom, ponownie broniąc przynależności Chełmszczyzny do Król. Pol.; został za to aresztowany przez Austriaków (zwolniony po ośmiu dniach). W kwietniu t.r. wybrany do Rady Stanu, był w niej prezesem klubu ZL. Dn. 7 VII złożył deklarację uzasadniającą udział ZL w Radzie Stanu: «Wstąpiliśmy do Rady Stanu po to, aby współpracować w budowie państwa polskiego i strzec praw ludu polskiego w tworzącym się ustawodawstwie państwowym» („Piast” R. 6: 1918 nr 27). Dn. 24 IX w Krakowie współprzewodniczył zgromadzeniu przedstawicieli PSL i ZL z Król. Pol. oraz PSL «Piast» z Galicji; został wybrany do prezydium, przygotowującego kolejny zjazd ludowców. Po rozwiązaniu Rady Stanu (7 X) skupił się na działalności partyjnej i 12 X uczestniczył w Warszawie w posiedzeniu Zarządu Głównego (ZG) ZL, na którym sformułowano postulaty dotyczące ustroju niepodległej Polski. Na kolejnym zjeździe reprezentantów partii ludowych w Warszawie (17–19 X) S. wraz z Janem Dąbskim, Janem Sadlakiem i Henrykiem Wyrzykowskim dążył do połączenia ZL z PSL «Piast»; połączenie tej grupy ZL z «Piastem» nastąpiło w końcu października, a 1 XII został S. wybrany do ZG PSL «Piast» i 10 XII obrany wiceprezesem tego stronnictwa. Publikował w tym czasie artykuły polityczno-gospodarcze w „Gazecie Świątecznej” i „Gazecie Ludowej” (Lublin). Pisano, że S. «podkreśla często swe stanowisko chłopskie i na zewnątrz również odznacza się jako chłop, stale chodząc w polskim stroju chłopskim» („Współcześni działacze polityczni”, Ł.–W. 1919).
Dn. 26 I 1919 został S. wybrany na posła do Sejmu Ustawodawczego z listy PSL «Piast» (nr 5) w okręgu lubelskim (nr 22). Wskutek udziału w głosowaniu osób nieuprawnionych Sąd Najwyższy 31 V t.r. unieważnił jego mandat. W powtórzonym głosowaniu (29 VI) został wybrany ponownie posłem. W Sejmie Ustawodawczym zasiadał w komisji rolnej i brał udział w pracach nad projektem reformy rolnej. Dn. 4 VIII 1922 złożył wniosek o nadanie łąk kolonistom ze wsi Łopiennik Dolny, sąsiadującej z jego ojcowizną. W wyborach t.r. kandydował do Senatu RP z listy PSL «Piast» w woj. lubelskim, ale nie został wybrany. Pracował odtąd we własnym gospodarstwie rolnym, należał także do Kasy Stefczyka w Łęcznej. Od zjednoczenia ruchu ludowego (1931) był członkiem Stronnictwa Ludowego. Zmarł 21 VIII 1945 w Trębaczowie, został pochowany na cmentarzu w Łęcznej.
W małżeństwie zawartym w r. 1890 z Ewą Kuchtą (1874–1951) miał S. siedmioro dzieci, w tym Andrzeja (1905–1945), prawnika, w l. 1925–34 oraz w r. 1936 pracownika konsulatu polskiego w Lille, a od października t.r. w Lyonie, zmarłego w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie, oraz Zygmunta (1913–1983), w l. 1935–9 rotmistrza 24. p. ułanów w Kraśniku, w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. walczącego w 10. Brygadzie Kawalerii Zmotoryzowanej płk. Stanisława Maczka, w l. 1942–5 dowódcę szwadronu 24. p. ułanów w 1. Dyw. Pancernej gen. Maczka, po wojnie odznaczonego w Wielkiej Brytanii Krzyżem Srebrnym Orderu Odrodzenia Polski, trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz bojowymi odznaczeniami belgijskimi.
Szczechura T., Szczechura R., Zagadnienia kulturalno-oświatowe i społeczno-gospodarcze wsi w czasopismach polskiego ruchu ludowego 1889–1918. Materiały bibliograficzne, W. 1969; – Przywódcy ruchu ludowego. Szkice biograficzne, Red. A. Więzikowa, W. 1968; Współcz. działacze polit.; – Giza S., Kalendarz wydarzeń historii ruchu ludowego 1895–1965, W. 1967; Kto kim był w Drugiej Rzeczypospolitej, Red. J. M. Majchrowski przy współpracy G. Mazura i K. Stepana, W. 1994; – Borkowski J., Zarys historii polskiego ruchu ludowego, W. 1970 II; Księga pamiątkowa kadetów II Rzeczypospolitej, W. 2001 (dot. syna, Zygmunta); Holzer J., Molenda J., Polska w pierwszej wojnie światowej, W. 1973; Molenda J., Polskie Stronnictwo Ludowe w Królestwie Polskim, W. 1965; Stankiewicz W., Konflikty społeczne na wsi polskiej 1918–1920, W. 1963; Szaflik J. R., Polskie Stronnictwo Ludowe «Piast» 1926–1931, W. 1970; – Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu z 1 kwietnia 1937, W. 1937 s. 65, 257 (dot. syna, Andrzeja); toż za r. 1938, W. 1938 s. 72, 268 (dot. syna, Andrzeja); Rzepecki, Sejm 1919; – Maczek S., Od podwody do czołga, Londyn 1984 (dot. syna, Zygmunta); Materiały źródłowe do historii polskiego ruchu ludowego, Oprac. K. Dunin-Borkowski i in., W. 1966 I; Powstanie II Rzeczypospolitej. Wybór dokumentów 1866–1925, Red. H. Janowska, T. Jędruszczak, W. 1981; Spraw. Stenogr. Sejmu, 1919–22; Witos W., Moje wspomnienia, Paryż 1965 III; – „Piast” R. 6: 1918 nr 39, 40, 49; – AP w L.: USC Łopiennik Lacki, akt. ur. nr 33/1864 sygn. 71 s. 11; – Informacje córki, Marianny Starzyńskiej z Kolonii Trębaczów (Łęczna).
Mariusz Ryńca