Łubieński Florian h. Pomian (ok. 1705–1760), poseł na sejmy, wojewoda poznański. Był synem Macieja i Marianny Stokowskiej, młodszym bratem prymasa Władysława (zob.). Wcześnie osierocony przez ojca, wychowywał się pod opieką stryja Aleksandra, sędziego ziemskiego kaliskiego i kasztelana gnieźnieńskiego. Uczył się niewątpliwie razem z bratem w kolegium jezuickim w Kaliszu. Posiadał Kalinowę w woj. sieradzkim, Piwonice i Zagórzynek w pow. kaliskim, jakieś dobra w Wieluńskiem oraz przejściowo (do r. 1752) Nowe Miasto w Rawskiem. Jako cześnik piotrkowski delegowany był w r. 1729 przez sejmik woj. sieradzkiego w poselstwie do prymasa Teodora Potockiego. W r. 1730 był deputatem na Trybunał Piotrkowski i z jego ramienia jeździł w październiku z hołdem do króla. W bezkrólewiu po śmierci Augusta II został sędzią kapturowym woj. sieradzkiego, opowiedział się za Leszczyńskim i 12 IX 1733 podpisał jego elekcję. Jako współorganizator konfederacji sieradzkiej, zawiązanej w Szadku 22 II 1734 przy królu Stanisławie, otrzymał funkcję konsyliarza pow. szadkowskiego. Po kilkumiesięcznej partyzantce Sieradzan został Ł. 1 XII 1734 konsyliarzem z pow. sieradzkiego w nowej konfederacji zawiązanej w Szadku, tym razem przy dostojeństwie Augusta III. Z ramienia konfederacji jeździł z Wojciechem Rychłowskim, podczaszym piotrkowskim, do Drezna ze skargą na gwałty wojsk saskich, z żądaniem wyprowadzenia ich z Polski i interwencją na rzecz aresztowanych obywateli województwa. Równocześnie polecano obu posłów nowemu królowi jako «bene meritos cives». W r. 1735 Ł. otrzymał urząd stolnika rawskiego, który pełnił do r. 1746, a w r. 1736 pisarza grodzkiego sieradzkiego. T. r. z ramienia województwa jeździł do króla bawiącego w Poznaniu z podobnymi, jak poprzednie, żądaniami i skargami.
Odtąd, postępując zgodnie z polityką brata Władysława, Ł. był już gorliwym stronnikiem Sasów. Wybrany w Szadku 1 I 1735 z pow. sieradzkiego komisarzem do czuwania nad bezpieczeństwem obywateli i sprawiedliwym rozkładaniem ciężarów na utrzymanie wojsk saskich i rosyjskich, pełnił tę funkcję przez kilka lat. W l. 1739–46 sprawował równocześnie urząd wicestarosty grodzkiego sądowego oraz sędziego grodzkiego sieradzkiego. W r. 1744 posłował z woj. sieradzkiego na sejm grodzieński. Instrukcja zalecała mu wystąpienie na rzecz ograniczenia przywilejów i praktyk duchowieństwa. W końcu 1744 r. został chorążym piotrkowskim, a w 1746 pisarzem ziemskim sieradzkim i z tego tytułu pełnił również urząd pisarza Trybunału Piotrkowskiego. W r. 1746 posłował z ziemi wieluńskiej, a w r. 1750 z ziemi rawskiej na obydwa sejmy jako stronnik dworski. W r. 1756 był marszałkiem sejmiku przedsejmowego sieradzkiego w Szadku. Dn. 26 I 1760 dostał starostwo kruszwickie, ale wkrótce (22 III) za konsensem królewskim odstąpił je Longinowi Karłowskiemu. Równonocześnie zrezygnował z pisarstwa ziemskiego, gdy otworzyły się widoki na stanowisko senatorskie. Energiczne zabiegi brata prymasa przełamały opory stawiane przez dwór i 27 VI 1760 Ł. otrzymał urząd wojewody poznańskiego. Przysięgę senatorską złożył 3 VII, a 3 VIII dostał Order Orła Białego. Niebawem, w drodze na sejm, zachorował i po przybyciu do Warszawy zmarł 28 IX 1760.
Ok. r. 1730 poślubił Ł. Bogumiłę Walewską, kasztelankę rozpierską, a po jej śmierci w r. 1751, Mariannę z Wilkowskich, 1. v. Stefanową Trembińską, podczaszynę trembowelską, żyjącą jeszcze w r. 1781. Z pierwszej żony miał trzy córki: Kunegundę, za Józefem Magnuskim, wojskim piotrkowskim, Magdalenę, za Stanisławem Franciszkiem Rychłowskim, kasztelanem spicymierskim, i Małgorzatę, za Kajetanem Radolińskim, wojskim poznańskim, oraz syna Celestyna, szambelana królewskiego, zmarłego w r. 1759.

Estreicher; Bartoszewicz J., Znakomici mężowie polscy w XVIII wieku, Pet. 1856 II 5–7, 11, 14–5, 34, 54–5; Boniecki; Kossakowski S. K., Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich, W. 1860 II; Łubieński R., Ród Pomianów-Łubieńskich, W. 1912; Niesiecki; Uruski; Żychliński, VII; – Borucki M., Ziemia kujawska, Włocławek 1882 s. 82; Kobierzycki J., Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej, W. 1916 II 72, 74–5, 78, 103; Skibiński M., Europa a Polska. Kr. 1912 II; Waliszewski K., Potoccy i Czartoryscy, Kr. 1857; – Diariusze sejmowe z wieku XVIII, Wyd. W. Konopczyński, W. 1912–37 II–III; Elektorowie; Listy Wojciecha Jakubowskiego do Jana Klemensa Branickiego, Wyd. J. Bartoszewicz, W. 1882 s. 8, 29; [Łubieński W.], Pamiętnik prymasa, w: Askenazy Sz., Dwa stulecia XVIII i XIX, W. 1910; Matuszewicz M., Pamiętniki, Wyd. A. Pawiński, W. 1876; – Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Teki Pawińskiego, Lauda sieradzkie.
Wacław Szczygielski