Piekarski Florian (1868–1919), malarz. Ur. w Słonimiu na Grodzieńszczyźnie, był synem Józefa i Julii z Drekowerów. Stosunkowo późno, bo dopiero po ukończeniu szkoły średniej, rozpoczął naukę u Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Zaznaczył się tam jako bardzo zdolny, sumienny i pracowity uczeń. Przeniósł się następnie do Krakowa i w l. 1899–1904 kształcił się dalej w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Leona Wyczółkowskiego. Jednocześnie uczestniczył w plenerach i zajęciach prowadzonych przez Jana Stanisławskiego. Wkrótce po ukończeniu studiów nawiązał P. kontakt z etnografem, krajoznawcą i ziemianinem z Sieradzkiego baronem Stanisławem Graeve, na którego zamówienie wykonał serię przeszło trzydziestu obrazów olejnych. Przedstawiały one charakterystyczne typy i stroje ludowe, wnętrza chat, niektóre zwyczaje i obrzędy, wreszcie budowle – zwłaszcza kościoły drewniane – i krajobrazy z okolic Sieradza. Obrazy te zostały przekazane przez fundatora w r. 1911 dla nowo powstającego muzeum w Kaliszu. Posiadały one, prócz dokumentalnych, wybitne walory artystyczne. Były często reprodukowane i w formie pocztówek cieszyły się bardzo wielkim powodzeniem. Spopularyzowały więc szeroko w kraju nazwisko ich autora jako cenionego «malarza wieśniaczek». Przed wybuchem pierwszej wojny światowej – zapewne za pieniądze otrzymane od S. Graevego – odbył P. podróż za granicę. W wyniku tej podróży powstało wiele pejzaży eksponowanych później na wystawach Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP), jak Nad jeziorem szwajcarskim, Z Luksemburskiego Ogrodu widok na Senat, Madonna z Cluny, Port w Concarneau, Kościółek w Bretanii itd.
P. uprawiał głównie malarstwo olejne. Na twórczość jego wpłynął zwłaszcza Jan Stanisławski, do którego najwybitniejszych uczniów bywał zaliczany. Dorobek P-ego stanowiły niewielkiego formatu pejzaże, bardzo subtelnie i głęboko odczute, pełne nastroju, oraz studia żywego modela. Działalność malarską rozpoczął stosunkowo dość późno, po gruntownym przygotowaniu zawodowym. Mimo niedługiego okresu malarskiej aktywności P. pozostawił ślady uczestnictwa w licznych wystawach. Najdłużej, bo od r. 1905 do r. 1919, uczestniczył w wielu wystawach i Salonach warszawskiego TZSP, którego był członkiem rzeczywistym od r. 1915. W l. 1908–10 wystawiał też z Tow. Artystycznym «Odłam», w r. 1914 brał udział w wystawie warszawskiego Salonu Rychlinga w Wilnie, a w r. 1915 w wystawie tego Salonu w Warszawie. Pozostawił ogromną spuściznę malarską, na którą składały się setki pejzaży i mnóstwo studiów portretowych. Spuścizna ta niemal całkowicie uległa rozproszeniu. W Muzeum w Sieradzu zachował się największy zbiór 14 obrazów olejnych przedstawiających typy ludowe i widoki dworów (przeważnie z Sieradzkiego). W Lwowskiej Galerii Obrazów znajduje się obraz P-ego Przed zachodem słońca, zaś w Wileńskim Państwowym Muzeum Sztuk Pięknych trzy obrazy: Krakowianka, Krzyż przy chacie i Kobieta siedząca. P. zmarł w Warszawie 20 II 1919, po długiej chorobie, pochowany został na Powązkach.
P. żonaty był z Bronisławą z Żuborskich.
Grajewski, Bibliografia ilustracji; Enc. XX w.; W. Ilustr. Enc. Gutenberga; Katalog Salonu Richlinga z Warszawy, Wil. 1914; TZSP, Salon Wiosenny, maj–czerwiec, 1919 (katalog); TZSP, Salony Doroczne (katalog) 1915, 1917, 1918; TZSP, Wystawa Wiosenna Artystów Warszawskich, maj–czerwiec, 1918 (katalog); Wiercińska, Katalog prac TZSP; – Piątkowski H., Śp. Florian Piekarski, „Kur. Warsz.” 1919 nr 71 (wyd. wieczorne) s. 9; Szachówna M., Kalisz i jego okolica, Kalisz 1927 s. 129; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych, II; Spraw. TZSP za r. 1915, s. 22, 24; toż za r. 1916, s. 12, 13, 14; toż za r. 1918, s. 23; toż za r. 1919, s. 9, 22 (wspomnienie pośmiertne); – „Kur. Warsz.” 1919 nr 53 (wyd. wieczorne) s. 6 (nekrolog); – IS PAN: Mater. Pracowni Słown. Artystów Pol.; – Metryka zgonu 71/1919, w Paraf. Św. Zbawiciela i w Urzędzie Stanu Cywilnego W.–Śródmieście.
Maria Zakrzewska