Śrobski Florian właśc. Florian ze Szrubska h. Sulima (zm. po 1482 a przed 1496), podczaszy inowrocławski.
Był wnukiem Mikołaja Oporowskiego (zob.), synem woj. inowrocławskiego Bogusława Oporowskiego ze Służewa (zob.) i Katarzyny, córki kaszt. wiślickiego i star. przedeckiego Floriana z Korytnicy (zob.), po którym niewątpliwie odziedziczył swoje imię, bratankiem Piotra (zob.) i Władysława (zob.) Oporowskich. Jego rodzonymi braćmi byli: Jan Oporowski ze Służewa, kanonik (1445) i scholastyk (1452) włocławski (porzucił stan duchowny), oraz Mikołaj, skarbnik inowrocławski w r. 1480 (wcześniej zaciężny w wojnie trzynastoletniej). Do przyrodniego rodzeństwa Ś-ego, pochodzącego z drugiego małżeństwa jego ojca z Małgorzatą z Gruszczyc h. Poraj, zapewne siostrą Jana Gruszczyńskiego (zob.), literatura przedmiotu zalicza: Bogusława (Bogusza) z Ostrowa, sędziego inowrocławskiego (1486), Macieja Służewskiego (zob.), Zawiszę, studenta w Rzymie i u Guariniego w Ferrarze w l. 1448—9 oraz Uniw. Krak. (1451), Włodka, Jadwigę, od ok. r. 1462 żonę Mikołaja Borka z Osiecznej h. Napiwo. Do stryjecznych braci Ś-ego należeli: Andrzej (zob.) i Jan (zm. 1494, zob.) Oporowscy.
Działalność publiczna Ś-ego jest słabo udokumentowana ze względu na niezachowanie się średniowiecznych ksiąg ziemskich i grodzkich z obszaru woj. inowrocławskiego, gdzie dziedziczył dobra. Po raz pierwszy w źródłach pojawił się 10 VII 1470 z tytułem podczaszego inowrocławskiego, gdy wraz ze swymi braćmi rodzonymi i przyrodnimi oraz spokrewnionymi z nim Przybranowskimi h. Pomian ufundował prepozyturę w Służewie. Razem z m.in. swym bratem Bogusławem, wówczas cześnikiem inowrocławskim, był 15 X 1482 świadkiem dokumentu sądu ziemskiego inowrocławskiego, potwierdzającego zapis wiana i posagu Elżbiety, żony kaszt. kruszwickiego i podkomorzego dobrzyńskiego Jana Kościeleckiego, która była córką ówczesnego woj. inowrocławskiego Jana Oporowskiego, brata stryjecznego Ś-ego. Było to jego ostatnie wystąpienie w źródłach. Jako podczaszy inowrocławski został odnotowany także w spisie urzędników kujawskich, który można datować na l. 1480—4. Ś. zmarł po r. 1482, a przed r. 1496, kiedy Szrubsk (pow. inowrocławski, parafia Parchanie), z którego się pisał, należał już do jego syna Piotra.
Nieznaną z imienia żoną Ś-ego była siostra Jana Lubrańskiego h. Godziemba (zob.), bowiem 13 V 1505 ich syn Piotr, występujący po raz pierwszy jako podczaszy inowrocławski, został określony bratem ciotecznym nieznanej z imienia siostry Lubrańskiego. Drugi syn Ś-ego, Jan, także dziedziczył w Szrubsku. Dzięki małżeństwu z Anną, jedyną dziedziczką Mikołaja z Trutowa w ziemi dobrzyńskiej, wszedł w posiadanie tej wsi oraz części Ossówki. Był protoplastą Szrubskich, miecznika dobrzyńskiego Mikołaja i wojskiego dobrzyńskiego Piotra, występujących w 2. poł. XVI w.
Niesiecki, VIII; Paprocki; Urzędnicy, VI/1, 2; — Biliński A., Szlachta ziemi dobrzyńskiej za ostatnich Jagiellonów, W. 1932 s. 187; Pietras T., Oporowscy herbu Sulima. Kariera rodziny możnowładczej w późnośredniowiecznej Polsce, Ł. 2014; Szybkowski S., Kujawska szlachta urzędnicza w późnym średniowieczu (1370—1501), Gd. 2006; tenże, O kilku koligacjach Oporowskich herbu Sulima, „Studia z Dziej. Średniowiecza” T. 12: 2006 s. 299—305; tenże, Stanisław Bużeński i Maciej ze Służewa. Z badań prozopograficznych nad personelem kancelarii króla Kazimierza Jagiellończyka, w: Memoria viva. Studia poświęcone pamięci Izabeli Skierskiej (1967—2014), Red. G. Rutkowska, A. Gąsiorowski, W.—P. 2015 s. 682—6; tenże, Studia z genealogii i prozopografii polskiej szlachty późnośredniowiecznej, Gd. 2003 s. 122—5; tenże, Zbrojna „familia” starosty malborskiego Macieja ze Służewa w 1498 r., „Studia z Dziej. Średniowiecza” T. 16: 2011 s. 246—7; — AGAD: Księgi grodzkie brzeskie, ks. 10 k. 81, Metryka Kor., ks. 14 k. 32—2v, 212; Arch. Diec. we Włocławku: Włocławskie księgi biskupie, ks. 1 k. 47, 116v.
Sobiesław Szybkowski