Godlewski Franciszek (ok. 1834–1863), spiskowiec, uczestnik powstania styczniowego. Pochodził z łomżyńskiej szlachty zaściankowej. Ukończył 6 klas szkoły w Łomży. W r. 1857 należał w Warszawie do młodzieżowego koła E. Kaplińskiego. Podobno z ramienia tegoż koła udał się w r. 1858 do Paryża, gdzie m. i. uzgadniał z Miłkowskim sprawę zorganizowania spisku w Galicji wschodniej i na Podolu. Wrócił do Warszawy w połowie r. 1860 jako wysłannik Mierosławskiego; jak twierdzi K. Majewski, pracował tu «w redakcjach gazet». Wspólnie z Asnykiem i B. Dehnelem zreorganizował koło N. Jankowskiego i należał do głównych inicjatorów pierwszych manifestacji, przygotowujących wybuch powstania. Po przesileniu lutowym 1861 odsunął się od mierosławczyków, prowadził agitację wśród rzemieślników warszawskich, a w tworzonych przez siebie kółkach kładł nacisk na fechtunek i mustrę. Zbliżywszy się z A. Korzeniowskim należał do założycieli i do pierwszego składu Komitetu Miejskiego. Od grudnia 1861 r. redagował jego tajny organ „Pobudkę”. Aresztowany 10 IV 1862 r. w związku z demonstracją przeciw arcbpowi Felińskiemu, został skazany na roty aresztanckie. Nie powiodła się próba odbicia go w drodze na wschód przez organizację grodzieńską. G. został jednak zwolniony po objęciu namiestnictwa przez w. ks. Konstantego. Wracając do Warszawy nawiązał kontakt z organizacją w Wilnie. Wszedł do Komitetu Centralnego w październiku 1862, zrazu jako zastępca, później jako członek; należał do lewego skrzydła czerwonych, forsującego przygotowania zbrojne. Wysłany w grudniu do Paryża z funduszem na zakup broni został aresztowany przez policję francuską, utracił pieniądze i papiery. Uwolniony, wrócił do kraju już po wybuchu 22 I. Udał się do oddziału Jeziorańskiego i 4 II w pierwszej zwycięskiej potyczce pod Rawą znalazł bohaterską śmierć.
Fotografia: Polska, jej dzieje i kultura, III; Kolumna Z., Pamiątka dla rodzin polskich, Kr. 1868 dodatek s. 17 n.; – Berg M., Zapiski o polskich spiskach i powstaniach, W. 1906 I 107 n., 136, V 75, 103; Giller A., Historia powstania narodu pol. 1863/4, Paryż 1867 I 270; Przyborowski W., Historia dwóch lat, W. 1892–6 I 345 n., II 25, III 139, 289, 442 n., IV 258, V 311, 418; Sawicki J., Ludzie i wypadki z 1861–5 r., Lw. 1894 I 85 n.; Tokarz W., Kraków w początkach powstania styczniowego, Kr. 1915 I; – Daniłowski W., Notatki do pamiętników, Kr. 1908; Janowski J., Pamiętniki o powstaniu styczniowym, W. 1931 III; Jeziorański A., Pamiętniki, Lw. 1880 I 151, 163; Miłkowski Z., Od kolebki przez życie, W. 1936 II; Skotnicki A., Przed powstaniem styczniowym, Lw. 1894 s. 93 n.; Szwarce B., Założenie Komitetu Centralnego, W 40 rocznicę powstania styczniowego, Lw. 1903 s. 444; Zeznania śledcze o powstaniu styczniowym, Wyd. St. Kieniewicz Wr. 1956.
Stefan Kieniewicz