Murdzieński Franciszek Karol (1850–1931), lekarz pediatra, prymariusz i dyrektor Szpitala im. Św. Ludwika w Krakowie, działacz społeczny. Ur. 18 VII w Nowym Sączu, był synem Feliksa, urzędnika bankowego, później dyrektora uzdrowiska Krynica, i Marii z domu Topór Jasińskiej. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Nowym Sączu, egzamin maturalny zdał w r. 1869. W t. r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim UJ, które ukończył w r. 1874. Tytuł doktora wszech nauk lekarskich uzyskał 14 VII 1877. Praktykę lekarską rozpoczął jeszcze pod koniec studiów w r. 1873, podczas epidemii cholery w pow. grybowskim, następnie pracował przez rok jako elew w Szpitalu Garnizonowym w Krakowie. Od r. 1877 był bezpłatnym praktykantem w Szpitalu Św. Łazarza, początkowo na oddziale wewnętrznym u prof. Stanisława Pareńskiego i położniczym u prof. Maurycego Madurowicza. W dwa lata później został sekundariuszem oddziału chirurgicznego prowadzonego przez Alfreda Obalińskiego. W l. 1882–1914 pracował w nowo powstałym Szpitalu Św. Ludwika (1882–6 jako asystent kliniki pediatrycznej przy tym szpitalu, 1888–1908 prymariusz, 1908–13 dyrektor tego szpitala). W l. 1886 i 1888 zastępował okresowo dyrektora szpitala. W l. 1885–6 w miesiącach letnich pełnił obowiązki lekarza zdrojowego w Iwoniczu i Krynicy, gdzie zastępował dr. Michała Zieleniewskiego. Od r. 1914 przerwał pracę szpitalną, poświęcając się prywatnej praktyce lekarskiej. Po wybuchu wojny, w l. 1914 i 1915 przebywał krótko w Pradze, gdzie zajmował się opieką lekarską nad polskimi uchodźcami z terenów przyfrontowych. W okresie powojennym do r. 1930 był lekarzem Zrzeszenia Banku Polskiego w Krakowie, a także lekarzem klasztornym, u Sióstr Magdalenek w Łagiewnikach i Sióstr Norbertanek na Zwierzyńcu oraz Księży Misjonarzy na Rynku Kleparskim i Stradomiu.

Większej działalności naukowej i publicystycznej M. nie prowadził, choć opublikował kilka prac, m. in. Referat o krowiance krajowej, galicyjalnej („Przegl. Lek.” 1886), Przypadek mikrocefalii u idioty (tamże 1882), Wyłuszczenie kości łokciowej z pozostawieniem okostnej (tamże 1882), O leczeniu skrofułów („Przew. Higieniczny” 1890). W r. 1891 był redaktorem pierwszego w Krakowie „Polskiego Kalendarza Lekarskiego”, który wydrukowano z inicjatywy Tow. Lekarskiego Krakowskiego. Kalendarz ten redagował również w l. 1892–4. W r. 1891 wszedł w skład redakcji „Przeglądu Lekarskiego”. Działalność M-ego skupiała się głównie w towarzystwach lekarskich i społecznych. W r. 1892 wybrany został na zgromadzeniu Tow. Dobroczynności członkiem Rady w Wydziale Zdrowia, a w r. 1907 – radcą tegoż Towarzystwa. Od r. 1887 był członkiem Tow. Lekarskiego Krakowskiego i w l. 1881–96 zajmował w nim stanowisko bibliotekarza, a w r. 1901 – wiceprezesa (prezesem wówczas był prof. Kazimierz Kostanecki). W r. 1889 wybrany został członkiem Tow. Opieki Zdrowia w Krakowie, był również członkiem Komisji Przemysłowo-Lekarskiej tegoż Towarzystwa. W l. 1882–7 był skarbnikiem Tow. Opieki Szpitalnej dla dzieci, współpracując z prof. Maciejem L. Jakubowskim w zakresie organizacji pierwszych w tym okresie w Galicji kolonii dla dzieci. Przez długi okres był kierownikiem kolonijnego biura przyjęć oraz zastępcą kuratora do spraw kolonijnych. Działalność w zakresie opieki zdrowotnej nad młodzieżą prowadził M. również jako lekarz Schroniska dla opuszczonych chłopców im. ks. Siemaszki i internatu klasztornego przy kościele Św. Jana. Był autorem Kroniki Szpitala Św. Ludwika dla Dzieci w Krakowie. Okres 25 lat od r. 1876 do 1900 (Kr. 1923). Zmarł 28 XI 1931 w Krakowie.

Z małżeństwa z Amalią Gautier miał pięć córek: historyczkę sztuki Bronisławę, 1. v. Sabudową, 2. v. Marekowską, Irenę, zamężną Rozwadowską, Izabelę, zamężną Kłodziewiczową, Jadwigę, zamężną Tokarską, Marię, zamężną Dworzańską, i trzech synów: Jana i Kazimierza, urzędników bankowych, oraz Feliksa, lekarza.

Kłodziński S., Jeszcze o szpitalu św. Ludwika, „Tyg. Powsz.” 1976 nr 24 s. 4; Pamiętnik jubileuszu 25-lecia prof. E. Korczyńskiego, Kr. 1900 s. 219; – „Czas” 1931 nr 277; „Dzien. Urzęd. Izby Lek.” 1932 nr 4 s. 84; Krak. Kalendarz Lek., 1893–4; „Przegl. Lek.” 1876 nr 19, 1878 nr 36; – Arch. UJ: S. II 519 nr 293; – Materiały i dokumenty rodzinne udostępnione przez Bronisławę Marekowską.

Anna Arvay i Jerzy Lisiewicz