Krempa Franciszek (1853–1935), działacz ludowy, poseł do parlamentu wiedeńskiego, sejmu galicyjskiego i do sejmu RP. Ur. 4 X w Padwi w pow. mieleckim, w rodzinie chłopskiej; syn Jana i Kunegundy z Janczurów. Ukończył 2 klasy gimnazjum. Z zawodu był rolnikiem-młynarzem. W latach dziewięćdziesiątych rozpoczął działalność polityczną i publicystyczną, pierwsze listy i korespondencje K. ogłosił w „Przyjacielu Ludu” w r. 1891. Pisywał także do „Wieńca i Pszczółki” i „Monitora”, organu niezależnych socjalistów, wydawanego we Lwowie. Przez dłuższy czas był członkiem naczelnych władz Stronnictwa Ludowego (SL) w Galicji. W l. 1898–1900 był członkiem Rady Naczelnej, w r. 1901 był krótko członkiem Komitetu Wykonawczego SL i członkiem wydziału Rady Naczelnej SL. Następnie w l. 1903–10 był członkiem Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL). W l. 1895–1901 i 1901–8 K. był posłem do sejmu galicyjskiego, a w l. 1897–1900, 1900–7 i 1907–11 posłem do parlamentu wiedeńskiego z okręgu Mielec. Zasłynął wówczas przede wszystkim z olbrzymiej ilości interpelacji, głównie dotyczących drobnych spraw lokalnych. Na tym tle powstało nawet osobne określenie tych interpelacji mianem «kremplacji». Pilnował też spraw swojego okręgu wyborczego, lecz szerszych horyzontów politycznych nie miał. Podczas rozłamu w PSL w r. 1913 opowiedział się po stronie PSL-Lewicy i został wybrany na Kongresie w Krakowie 5 IV 1914 r. członkiem Wydziału Wykonawczego Rady Naczelnej PSL-Lewicy. W l. 1919–22 i 1922–7 z ramienia PSL-Lewicy posłował do sejmu z okręgu Tarnobrzeg–Mielec. W r. 1922 był także członkiem Wydziału Naczelnej Rady Chłopskiej PSL-Lewicy. Nie posiadając własnych koncepcji politycznych, kierował się wyłącznie w sprawach taktyki postawą Jana Stapińskiego, swego mistrza i przyjaciela. K. był więc najpierw w Związku Chłopskim, jako członek Zarządu Głównego (1925), potem (1926) w Stronnictwie Chłopskim, jako członek Rady Naczelnej, a następnie, podobnie jak Stapiński, wystąpił w r. 1927 przed wyborami sejmowymi ze Stronnictwa Chłopskiego i działał w Związku Chłopskim, organizacji prosanacyjnej, choć z pewnymi pozorami autonomii. Z ramienia Związku Chłopskiego został też wybrany posłem w kadencji 1928–30 w tym samym okręgu Tarnobrzeg–Mielec. W okresie swej działalności poselskiej nie miał większych parlamentarnych wystąpień. K. był typowym działaczem lokalnym. Przez pewien czas był wójtem w swojej gminie i członkiem Wydziału Powiatowego w Mielcu. Założył kółko rolnicze i Kasę Reifeisena, zwaną potem Kasą Stefczyka. Zmarł 5 XII 1935 r. Z małżeństwa z Katarzyną z domu Milli miał ośmioro dzieci.
Rzepecki K., Sejm Ustawodawczy 1919, P. 1919; Rzepeccy, Sejm i senat 1922–7; Rzepeccy, Sejm i senat 1928–33; – Dunin-Wąsowicz K., Czasopiśmiennictwo ludowe w Galicji, Wr. 1952; Giza S., Władze naczelne stronnictw ludowych, w: Programy stronnictw ludowych, W. 1969; Szczepański S., Z dziejów ruchu ludowego w Polsce, Kr. 1924; Więzikowa A., Stronnictwo Chłopskie, W. 1963; – Bojko J., Ze wspomnień, W. 1959; Stapiński J., Pamiętnik, W. 1958.
Krzysztof Dunin-Wąsowicz