Kmietowicz Franciszek Ksawery (1892–1940), lekarz, docent fizykoterapii Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie. Ur. 21 XI w Krynicy, był najstarszym synem znanego lekarza miejskiego w Krynicy Franciszka (seniora) i Kazimiery Rzaskiej. Po zdaniu matury w Nowym Sączu studiował medycynę w l. 1911–2 na UJ, a w l. 1912–6 na Uniw. Lwow. W l. 1916–8 był lekarzem wojskowym na froncie włoskim i serbskim, w r. 1918 brał udział w walkach o Lwów, w l. 1918–21 był kierownikiem sekcji personalnej szefostwa sanitarnego WP w Warszawie. W r. 1920 doktoryzował się na Uniw. Jana Kazimierza, w l. 1921–34 był starszym asystentem katedry farmakologii tegoż uniwersytetu. W r. 1934 habilitował się na Uniw. Jana Kazimierza w zakresie fizykoterapii ogólnej i doświadczalnej, z której do r. 1939 miał wykłady i ćwiczenia. W r. 1939 brał udział jako major-lekarz w kampanii wrześniowej. Jakkolwiek obok pracy naukowej i dydaktycznej na Uniw. Jana Kazimierza w semestrze zimowym spędzał drugą połowę roku jako lekarz prywatny i właściciel zakładu fizykoterapeutycznego w Krynicy, był umysłem bardziej teoretycznym jak ojciec i pozostawił około 40 prac publikowanych w większości w „Polskiej Gazecie Lekarskiej”. Dotyczyły one promieniolecznictwa (Wpływ promieni Roentgena na witaminy, „Pol. Gaz. Lek.” 1925 s. 1038–40, Uczynnianie profermentów promieniami Roentgena, tamże 1924 s. 758 i n., Wpływ promieni Roentgena na inwertazę, tamże 1925 nr 16), balneologii i klimatologii (Les bains secs de gaz carbonique, „Comptes Rendus des Sciences de la Société de Biologie” 1927 s. 565 i n., Über einige Reaktionen des Organismus nach Tinkturen und Bäden, Berlin 1937, Szczawa, Lw. 1937, Z badań borowiny, Lw. 1939, Z badań stężenia jonów wodorowych w zdrojach polskich, Lw. 1938); pisał prace o balneologicznym leczeniu chorób żołądka, chorób krążeniowych, o działaniu leczniczym wód krynickich, patologii ogólnej i doświadczalnej (O wpływie bodźców cieplnych na wydzielanie soku żołądkowego, „Pol. Gaz. Lek.” 1923 nr 33, Z fizjologii wydzielania żółci, tamże 1925 s. 335 i n.). Pisywał też na tematy ogólniejsze (Zarys działalności profesorów, docentów, doktorów i uczniów Wydziału Lekarskiego Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie, „Księga pamiątkowa w 25-letnią rocznicę Wydziału Lekarskiego Uniw. Jana Kazimierza”, Lw. 1920, W hołdzie jubileuszowym J. E. ks. metropolicie J. Teodorowiczowi, Lw. 1937). K. wyjeżdżał w celach naukowych do Francji (1926) i do Niemiec (1933). Brał czynny udział w pracach Polskiego Tow. Lekarskiego, nadzorował budowę domu zdrojowego w Morszynie. Był uczniem i współpracownikiem W. Koskowskiego; współpracownikami i uczniami K-a w zakresie fizykoterapii byli: A. Falkiewicz, później profesor Akademii Medycznej we Wrocławiu, J. Teuchmann, profesor Akademii Medycznej w Warszawie, P. Kubikowski, T. Japa, profesor Akademii Medycznej w Zabrzu. W l. 1907–11 przewodniczył K. tajnemu związkowi filareckiemu w Nowym Sączu, w l. 1911–4 brał czynny udział w organizowaniu drużyn harcerskich i strzeleckich, kilkakrotnie odznaczany Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Obrony Lwowa, Orlętami, Złotym Krzyżem Zasługi i wielu innymi. Poza tym posiadał kilkunastotysięczny zbiór numizmatyczny wielkiej wartości (przepadł w czasie drugiej wojny światowej). W r. 1918 ożenił się z Wandą Mravincsics, z którą miał syna Franciszka, orientalistę. Zmarł 2 IX 1940 r. we Lwowie.

Portret w rękach rodziny w Krakowie; – Olszewicz, Lista strat kultury pol.; – Orłowski W., Nauka o chorobach wewnętrznych, W. 1950 I 211, 231, 581, II 184; – Składy i spisy wykładów Uniw. Jana Kazimierza 1920–39; – „Roczn. Lek. R. P.” (W.) 1933 s. 313, 375; – Arch. Gł. B. Lek.: Materiały W. Ziembickiego, p. 7; – Informacje rodziny i ks. prof. A. Klawka.

Stanisław Brzozowski