Neugebauer Franciszek Ludwik (1856–1914), lekarz ginekolog, położnik. Ur. 13 IV w Kaliszu, był synem Ludwika Adolfa (zob.). Medycynę studiował (1874–80) w Warszawie i Dorpacie, uzyskując 19 XII 1881 doktorat medycyny na podstawie pracy Zur Entwicklungsgeschichte des spondylolisthetischen Beckens und seiner Diagnose (mit Berücksichtigung von Körperhaltung und Ganspur) (Dorpat 1881). Specjalizował się w ginekologii i położnictwie w różnych klinikach Europy i Ameryki. Do Warszawy wrócił jesienią 1887. Wkrótce został mianowany honorowym akuszerem miejskim. Był asystentem kliniki ginekologiczno-położniczej w Szpitalu Św. Ducha u ojca (grudzień 1887 do r. 1890), kierownikiem ambulatorium chorób kobiecych w Szpitalu Ewangelickim (od r. 1893), ordynatorem założonego przez siebie oddziału ginekologicznego tamże (1897–1914). Pracowity, biegły operator, uchodził za światowy autorytet w zakresie etiologii i patogenezy kręgozmyku i obojnactwa. W pracach swych zajmował się również m. in. ciążą pozamaciczną, cięciem łonowym, przetokami pęcherzowymi, poronieniami kryminalnymi, eugeniką, ichnografią, nowymi narzędziami ginekologiczno-położniczymi. Był autorem 391 prac w polskim i obcych językach. Interesował się też higieną indywidualną i społeczną, na wystawach higienicznych demonstrował preparaty, narzędzia, aparaty lecznicze. Należał do 33 towarzystw naukowych lekarskich i ginekologicznych polskich i obcych. Od r. 1882 członek Tow. Lekarskiego Warszawskiego, 15 II 1900 współorganizator jego sekcji ginekologicznej, był jej wiceprezesem (1904–6) i prezesem (1907–14). W r. 1914 został członkiem Tow. Naukowego Warszawskiego. Gromadził książki i zasilał nimi zbiory Tow. Lekarskiego Warszawskiego. Z okazji 25-lecia pracy wydał spis publikacji swoich pt. XXV lat pracy naukowej. Franciszek Neugebauer (W. 1907). Ogłaszał streszczenia w 6 zagranicznych czasopismach. Kandydatura N-a na wykładowcę Uniw. Warsz. została odrzucona pod pretekstem słabej znajomości języka rosyjskiego. Zmarł w Warszawie 13 XI 1914. Pochowany tamże 15 XI na cmentarzu Ewangelickim. Miał córkę Irenę Hermanową.

Enc. Org. (1898–1904); W. Enc. Ilustr.; Biogr. Lexikon d. hervorr. Ärzte; Kośmiński, Słown. lekarzów, (spis prac); – Album zasłużonych lekarzy polskich, W. 1925 s. 71 (fot.); Jaworski J., Dr. Franciszek Neugebauer, „Zdrowie” R. 30: 1914 nr 12 s. 803–5; tenże, Franciszek Neugebauer, „Gaz. Lek.” R. 49: 1914 nr 47 s. 1886–1901; Maciejewska K., Świderski G., Franciszek Neugebauer twórca patologii kręgozmyku i ichnografii, „Zeszyt Nauk. Kaliskiego Tow. Lek.” 1974 s. 51–6; Neugebauer K., Rys historyczny Szpitala Ewangelickiego w Warszawie, „Medycyna” R. 5: 1931 nr 10 s. 314–15 (fot.); Podkóliński T., Szpital Ewangelicki w Warszawie i jego stanowisko w szpitalnictwie polskim, W. [b.r.] s. 8, 13 (fot.); Sokołowski A., „Pam. Tow. Lek. Warsz.” T. 110: 1914 nr 3–4 s. 323–6; Stankiewicz Cz., Stankiewicz W., Zwejgbaum M., Jaworski J., Przemówienia wygłoszone…, „Przegl. Chirurgiczno-Ginekologiczny” T. 11: 1918 nr 2/3 s. I–XXII (fot.); Warszawski M., D-r med. Franciszek Neugebauer, „Kron. Lek.” R. 28: 1907 nr 4 s. 126–8; Zwejgbaum M., Franciszek Neugebauer, „Przegl. Chirurgiczno-Ginekologiczny” T. 11: 1918 nr 2/3 s. 89–103; – „Gaz. Lek.” R. 42: 1907 nr 1 s. 38–9; „Książka Med.” 1966 nr 6 (fot.); „Medycyna i Kron. Lek.” R. 49: 1914 s. 729, 759–61 (fot.); „Pam. Tow. Lek. Warsz.” T. 25: 1851 posz. 1 s. 136; „Roczn. Tow. Nauk. Warsz.” R. 7: 1914 [druk.] 1915 s. 50–72 (spis prac); „Tyg. Ilustr.” 1914 II półr. nr 47 s. 764 (fot.); – Arch. Gł. B. Lek.: Nr 2816 (Kartoteka Ziembickiego i życiorys N-a przez córkę Irenę Hermanową).

Teresa Ostrowska