Malczyński Franciszek (1829–1908), biskup w Alessio w Albanii. Ur. 29 XII w Hołubiu w pow. hrubieszowskim, był synem Michała, tamtejszego proboszcza unickiego, i Marianny z Kalinowskich, pochodzącej z polskiej unickiej rodziny szlacheckiej. M. ukończył czteroklasową szkołę powiatową w Hrubieszowie, a w r. 1847 wstąpił do unickiego seminarium duchownego w Chełmie. W r. 1853 przeznaczony wraz z kilku innymi alumnami przez rektora seminarium ks. Jana Pocieja na studia do prawosławnej akademii duchownej w Kijowie, odmówił wyjazdu. Oparłszy się wszelkim naciskom władz kościelnych jak i rządowych, M. wyjechał natychmiast do Lwowa, gdzie zaopiekował się nim arcbp Ł. Baraniecki, który umożliwił mu studia w Kolegium Urbana VIII w Rzymie. Wyświęcony na kapłana w r. 1860, objął niebawem obowiązki profesora w seminarium w Chorwacji. Tam zainteresował się dążnością części prawosławnej ludności Bułgarii do unii z Rzymem. Wysłany więc został do Bułgarii, a następnie do Konstantynopola, wraz z innym polskim unitą ks. Stefanem Laurysiewiczem. W Konstantynopolu przyjął M. obrządek wschodni. W l. 1861–7 był tam zwierzchnikiem bułgarskiego Kościoła unickiego. Funkcję tę przejął od niego następnie ks. Rafał Popow, Bułgar, mianowany biskupem unickim. M. z Konstantynopola powrócił do Rzymu, gdzie przeszedł ponownie na obrządek łaciński. W Rzymie był prezesem tamtejszego stowarzyszenia Bratniej Pomocy kapłanów polskich na emigracji. Po kilku latach został administratorem diecezji Alessio (Alexium, ob. Lezhë) w należącej wówczas do Turcji Albanii, gdzie 25 VII 1870 otrzymał sakrę biskupią i objął obowiązki ordynariusza. Zamieszkał w oddalonej o 2 km od Alessio wiosce Kalmeti, w chacie góralskiej, a placówki duszpasterskie swej diecezji objeżdżał konno. Jego stałą codzienną lekturą był „Pan Tadeusz” Mickiewicza. Zmarł 21 IV 1908. Pochowany został w Kalmeti.
W. Enc. Ilustr.; Gams P. B., Series episcoporum Ecclesiae Catholicae, Graz 1957; – Bender R., Z przeszłości ekumenizmu, „Więź” 1971 nr 4 s. 110–4; Likowski E., Dzieje Kościoła unickiego na Litwie i Rusi w XVIII i XIX wieku, W. 1906 II 158; – Kubicki P., Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861–1915, Sandomierz 1933 cz. 1 t. III s. 571; – WAP w L.: Chełmski Konsystorz Greko-Katolicki, vol. 47, 261, 931–932, 1194, Rząd Gubernialny Lubelski, Wydz. Adm., vol. 442, 474.
Ryszard Bender