Baxter Glicerjusz Józef od św. Bernarda (1724–1799), pijar. Ur. w Łowiczu, do zakonu pijarów wstąpił, mając lat 17, w 1741 r. Właśnie w tym roku Stanisław Konarski przygotował, a w rok później na kapitule przeprowadził wielki program reformy szkolnictwa, według którego miała się wykształcić kadra młodych pionierów ruchu odrodzeniowego. Jednym z tych przyszłych nauczycieli i wychowawców nowego pokolenia miał się stać B. W kolegjach pijarskich w Warszawie i w Złoczowie studjował początkowo nauki humanistyczne, a później poświęcił się studjom matematycznym. Za poparciem finansowem Ad. Stan. Grabowskiego, bpa warmińskiego, został B. wysłany dla uzupełnienia swoich studjów zagranicę. Dwa lata studjował w Rzymie, rok w Paryżu, rozszerzając swą wiedzę w zakresie umiłowanych przez siebie nauk; równocześnie zaś doskonale opanował języki obce, zwłaszcza francuski, z czego później miał skorzystać, spolszczając dzieła francuskich autorów. Po powrocie do kraju został profesorem Collegium Nobilium Konarskiego w Warszawie, gdzie przez lat siedm wykładał prawo cywilne i państwowe. Należał do wybitniejszych sił nauczycielskich tego zakładu. Należał przytem i do bliższych pomocników Konarskiego w pracy około teatru szkolnego, który spełnił doniosłe zadanie na polu wychowania moralno-obywatelskiego. Wprawdzie ten środek wychowawczy nie był nowością w Polsce, ani też u pijarów, ale Konarski dążył do wydoskonalenia go przez odpowiedni dobór sztuk dramatycznych. Dlatego też profesorowie Coll. Nob. spolszczają arcydzieła obcych dramaturgów. W r. 1750 wystawiono na deskach, teatru pijarskiego »Alzyrę« Woltera w tłumaczeniu B-ra. W 1771 r. został on rektorem klasztoru i szkoły pijarskiej w Złoczowie, którą to placówkę przez 15 lat prowadził, dbając przytem o przyozdobienie i wyposażenie kościoła, który tam w 1767 r. ufundował dla pijarów Ludwik Górski. Po sekularyzacji szkół zakonnych przez rząd austrjacki osiadł B. w Mikulińcach, gdzie otrzymał uposażenie na starość i tam 1 VIII 1799 r. życia dokonał. Obok tłumaczenia »Alzyry« pod jego prawdopodobnie kierunkiem przetłumaczył Piotr Potocki, woj-c wołyński, uczeń Coll. Nob., wydaną w War. w 1754 r. »Prawdziwą politykę ludzi szlachetnych« Franciszka Calliers; sam też B. dokończył rozpoczęty przez ks. Antoniego Wiśniewskiego przekład Monteskjusza »Uwag nad przyczynami wielkości i upadku Rzeczypospolitej Rzymskiej« i ogłosił ten przekład drukiem w r. 1762 Miał on również wydać tłumaczenie poezyj Horacego z własnemi komentarzami, ale przekład ten nie jest znany.
Bielski Sz., Vita et scripta quorundam e Congregatione… Scholarum Piarum… professorum, W. 1812; Enc. Org.; W. Enc. Il.; Dmochowski Fr., Wybór różnych gatunków poezji, W. 1820, XXIII i XXIV; Konopczyński Wł., Stanisław Konarski, W. 1926; Kot St., Historja wychowania, Lw. 1933, I; Smoleński Wł., Monteskjusz w Polsce wieku XVII, W. 1927; Estr.
Stanisław Szczotka