Krzyżański Godzimir Mirosław (1907–1965), matematyk, profesor UJ i Instytutu Matematyki PAN. Ur. 31 X w Siergieniewie w gub. tulskiej, syn Józefa i Wandy z Osipowiczów. W r. 1921 wstąpił do III klasy Gimnazjum im. Lelewela w Wilnie, które ukończył w r. 1927. Wtedy rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniw. im. Stefana Batorego w Wilnie. W styczniu 1931 r. uzyskał stopień magistra filozofii w zakresie matematyki. W l. 1929–31 był zastępcą asystenta Uniw. Wil.; od września 1932 r. do r. 1936 uczył matematyki i fizyki w gimnazjum męskim w Drohiczynie (z przerwą w roku akad. 1934–5, którą spędził na studiach we Lwowie, dzięki stypendium Funduszu Kultury Narodowej). W r. 1934 uzyskał w Uniw. Wil. tytuł doktora matematyki na podstawie pracy O uogólnionych funkcjach bezwzględnie ciągłych dwóch zmiennych. W l. 1936–41 uczył w szkołach średnich w Siemiatyczach i Wilnie. W czasie drugiej wojny światowej po dwuletnim pobycie (1941–3) w Lucynce w pow. Wołożyn, gdzie przeniósł się po wkroczeniu Niemców do Wilna, powrócił w r. 1943 do pracy dydaktycznej w szkole handlowej w Wołożynie, a później (1944) w szkole średniej w Iwieńcu. W r. 1945 K. wyjechał do Krakowa i rozpoczął tam pracę (1 VII), na Politechnice Śląskiej, początkowo jako starszy asystent (do 1 XI), następnie – po przeniesieniu Politechniki do Gliwic – jako adiunkt na Wydziałach Politechnicznych Akademii Górniczo-Hutniczej (AGH) w Krakowie. Po habilitacji na docenta matematyki UJ w r. 1948 został mianowany w lipcu 1949 r. profesorem nadzwycz. Wydziałów Politechnicznych AGH (obecnie Politechnika Krakowska). Równocześnie (1949) prowadził K. wykłady i seminaria w Instytucie Matematycznym PAN, od r. 1951 wykłady zlecone na UJ, a w l. 1953–4 wykład specjalny Równania o pochodnych cząstkowych na Uniw. Warsz. W r. 1954 został mianowany profesorem zwycz. katedry matematyki Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej. Pełnił równocześnie funkcję kierownika międzywydziałowej katedry matematyki w tej uczelni. W r. 1955 decyzją ministerstwa został przeniesiony na stanowisko profesora nadzwycz. przy katedrze funkcji analitycznych UJ. Nominację na profesora zwycz. UJ otrzymał w r. 1960, a 1 IX 1963 r. został powołany na kierownika katedry funkcji analitycznych UJ. Na tym stanowisku pracował do śmierci.

K. należał do grona najwybitniejszych matematyków środowiska krakowskiego. Początkowe prace K-ego poświęcone funkcjom rzeczywistym powstały pod wpływem profesora Uniw. Wil. S. Kempistego. W l. 1934–5, podczas pobytu we Lwowie, z inicjatywy i przy współpracy J. P. Schaudera, wówczas docenta Uniw. Jana Kazimierza, K. zajął się równaniami cząstkowymi rzędu drugiego (początkowo typu hiperbolicznego). W późniejszych latach stał się w tej dziedzinie (a zwłaszcza w teorii równań typu parabolicznego i eliptycznego) znanym i uznanym na świecie specjalistą. Ogłosił łącznie 40 prac w czasopismach polskich i obcych („Studia Mathematica”, „Bull. de l’Acad. Polonaise des Sciences”, „Annales Polonici Mathematici”, „Rendiconti dell’Acad. Nazionale dei Lincei”, „Annali di Matematica Pura et Applicata”, „Bull. of the American Mathematical Society” i in.). Opublikował także podręcznik w dwu częściach: Równania różniczkowe cząstkowe rzędu drugiego (W. cz. 1. 1957, cz. 2. 1962), który także ma się ukazać w języku angielskim. Podręcznik ten jest pierwszą monografią z tego zakresu w języku polskim, a «nie ma sobie równej w światowej literaturze matematycznej» (J. Szarski). W okresie pracy na Wydziałach Politechnicznych AGH opracował K. skrypty do równań różniczkowych cząstkowych, które były wstępnym przygotowaniem do wydanego później podręcznika.

K. był dobrym dydaktykiem i inspiratorem w pracy naukowej, wykształcił wielu doktorów i docentów (Piotr Besala, Genowefa Majcherowa, Andrzej Szybiak, współpracownik K-ego). Wyróżniał się pracowitością i sumiennością. Otrzymał nagrodę II stopnia ministra szkolnictwa wyższego. K. interesował się także malarstwem (w wolnych chwilach sam malował) i muzyką. Żonaty od r. 1937 z Anną Iżycką, pozostawił synów: Andrzeja (ur. 1938), architekta, Tadeusza (ur. 1940), pracownika telewizji krakowskiej, oraz córki: Jadwigę i Barbarę. K. zmarł 1 XII 1965 r. w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Szarski J., M. K. 31 X 1907 – 1 XII 1965, „Wiad. Matem.” (W.) 1968 nr X, 2 (dokładna bibliogr. prac K-ego); – Arch. UJ: teczka osobowa K-ego; B. Inst. Matem. UJ: Prace K-ego; – Informacje żony K-ego (dyplomy w pamiątkach domowych).

Zofia Pawlikowska-Brożek