Gwillelm (Guillelmus, Guilelm, Wyllermus, Willermus, Vilelmus, Guilhelmus, Vilhelmus) (XIV w.), opat klasztoru cystersów w Sulejowie w l. 1336 (?)–1360/1. Z imienia sądząc, Francuz; odnowił tradycję bliskich stosunków klasztoru z dynastią, zjawiając się 30 V 1336 r. na dworze króla Kazimierza Wielkiego w Krakowie. Uzyskał wówczas zatwierdzenie, a nawet drobne rozszerzenie wielkich przywilejów Łokietka z r. 1308 i 1318, przyznających klasztorowi m. in. swobodę lokowania wszystkich wsi na prawie średzkim oraz wolność od ceł w całym państwie polskim. G. brał udział w przygotowaniu procesu przeciw Krzyżakom i był obecny przy ogłoszeniu wyroku warszawskiego w r. 1339. Obok arcybiskupa gnieźnieńskiego i opata mogilskiego działał jako kolektor dwuletniej dziesięciny z dóbr kościelnych w Polsce, którą papież Klemens VI przeznaczył w r. 1343 na rzecz Kazimierza Wielkiego gotującego się do walki o Ruś Czerwoną. W r. 1350 (12 V) gościł G. w Sulejowie z okazji wiecu Kazimierza Wielkiego oraz Ziemowita, ks. rawskiego i czerskiego, a w r. 1360 (18 I) ponownie króla. G. powiększył własność klasztoru drogą kupna i zamiany. Rozwijał także żywą akcję pozyskania pod uprawę roli nowych obszarów, na co wskazują umowa o lokację Piotrowa (1341) oraz sprzedaż sołectw w Kole (1353) i Łazach (1357).

Mitkowski J., Początki klasztoru cystersów w Sulejowie, P. 1949 s. 368; Prace Kom. Hist. Pozn. Tow. Przyj. Nauk, XV; Semkowicz W., Ród Awdańców w wiekach średnich, P. 1920 s. 204; – Długosz, Historia, III 191 (błędnie Gwillinus, ręką innego pisarza, nie własną Długosza, por. B. Czart. rkp. 1306 s. 825); Kod. maz., dod. nr 6, 7; Kod. Mpol., II nr 546, III nr 646; Kod. Wpol., II nr 1192 s. 523; Lites, I 71, 76, 111; Mon. Pol. Vat., I nr 214, II nr 26, 38; Wiśniewski J., Dekanat opoczyński, Mon. Dioec. Sandomir., V s. 150–60; – Katedra Archiwistyki i Nauk Pomocniczych Hist. UJ; Kopiarz sulejowski (rkp. z XVII w.) k. 10’, 11, 11’, 12a, 106–7, 123’–4, 131, 138’, 146–6’, 152–2’, 157–7’ (fotokopia).

Józef Mitkowski