Moryc Hanusz (Jan), (zm. po 1334), mieszczanin, ławnik, rajca i wójt krakowski. Był synem Heinemana, wielokrotnego rajcy krakowskiego, bratankiem Piotra (zob.). Wyróżniał się w rodzinie Moryców dużą przedsiębiorczością i aktywnością. Już w r. 1309 osiągnął stanowisko ławnika. W okresie buntu wójta Alberta należał wprawdzie do zbuntowanej ławy, ale zapewne potajemnie sprzyjał księciu Władysławowi Łokietkowi i dlatego po stłumieniu buntu ominęły go represje, a nawet pozostał do r. 1313 na stanowisku ławnika. Zapewniwszy sobie wydatne poparcie Łokietka osiągał coraz to wyższe godności, i tak w l. 1319, 1320, 1332 i 1333 był rajcą, w l. 1319, 1320, 1321 i 1332 wójtem, kilkakrotnie sprawował urząd radziecki i wójtowski równocześnie. W r. 1320 jako rajca występuje na dokumencie wojewody sandomierskiego Tomisława. Zajmowana przez niego pozycja w mieście, znaczne wpływy oraz działalność publiczna i sądownicza pozwalają przypuszczać, że M. posiadał dużą własność. Jednakże źródła dostarczają nam na ten temat nikłych informacji. Wiadomo, że M. posiadał w Krakowie co najmniej jeden kram sukienny, trzy jatki rzeźnicze, przypuszczalnie jedną słodownię oraz dom niedaleko kościoła Najśw. Maryi Panny. Cały ten majątek nie znajdował się długo w jego posiadaniu i poprzez transakcje sprzedaży stopniowo przechodził w ręce innych mieszczan krakowskich. Świadczyłoby to, że Kraków nie był głównym miejscem jego działalności gospodarczej, że M. swoje kapitały koncentrował w innym mieście lub lokował w ziemi.
O jego rodzinie nie mamy dokładniejszych wiadomości. M. po raz ostatni występuje w r. 1334.
Ptaśnik J., Studia nad patrycjatem krakowskim, „Roczn. Krak.” T. 15: 1913 s. 48; – Kod. m. Kr., I nr 10; Najst. księgi m. Kr., nr 274 b, 309, 333, 346, 489, 569, 596, 647, 675, 909, 1009, 1016 1026, 1030, 1077, 1090, 1100, 1101, 1110, 1124, 1135, 1160 oraz s. 12, 25, 26, 55.
Jacek Laberschek