Sikorska Helena Maria (1899–1960), biolog, pedagog. Ur. 13 I w Częstochowie, była córką Stefana, pracownika Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, i Marii z Bzowskich.
W l. 1906–18 S. uczyła się w gimnazjum żeńskim Wacławy Golczewskiej-Chrzanowskiej w Częstochowie. Podczas pierwszej wojny światowej naukę przerwała i pracowała jako pomoc sanitarna w ambulatorium miejskim, a następnie w szpitalu polowym w Częstochowie. W l. 1918–19 uczyła matematyki w gimnazjum nazaretanek i szkole Bussówny w Częstochowie. W lipcu 1919 przyjechała do Warszawy, gdzie podjęła pracę nauczycielską. W r. akad. 1922/3 rozpoczęła studia w zakresie nauk humanistycznych na Uniw. Warsz., które kontynuowała w l. 1925–8. Studiów tych jednak nie ukończyła. Brak informacji o dalszych losach S-iej do końca drugiej wojny światowej.
S. ukończyła (prawdopodobnie po r. 1945) studia na wydz. matematyczno-przyrodniczym w zakresie botaniki na Uniw. Warsz. Równocześnie pracowała jako nauczycielka biologii w szkolnictwie średnim ogólnokształcącym i zawodowym w Warszawie. Następnie została wizytatorem biologicznych ognisk metodycznych w Min. Oświaty. Była członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W r. 1951 S. zorganizowała sekcję biologii w powstającym Centralnym Ośrodku Doskonalenia Kadr Oświatowych i była kierownikiem tej sekcji do śmierci. Równocześnie od r. 1949 była członkiem redakcji dwumiesięcznika „Biologia w Szkole”, a w l. 1953–60 redaktorem naczelnym tego pisma. Zamieściła w nim kilkadziesiąt artykułów i not dotyczących głównie metod pedagogicznych, programu i organizacji lekcji biologii. Ogłaszała artykuły również m. in. w czasopismach: „Głos Nauczycielski”, „Hodowca Drobnego Inwentarza”, „Język Rosyjski”, „Klasy Łączone”, „Szkoła i Dom”. W l. 1949–50 przygotowała dla Wszechnicy Radiowej cykl audycji popularyzujących biologię, np.: Co się dzieje z pokarmem w organizmie?, To co pijemy codziennie, Pokarmy krążą we krwi. Opublikowała też kilka książek i broszur związanych z biologią i jej nauczaniem, m. in. O powstaniu życia na ziemi (W. 1949), Nauka w służbie socjalizmu (W. 1950) – o teorii Miczurina i Łysenki, Kształcenie politechniczne i problematyka Planu Sześcioletniego w nauczaniu biologii (W. 1953, wspólnie z Haliną Jaczewską i Barbarą Bartecką), Pracownia biologiczna w szkole ogólnokształcącej (W. 1954, W. 1960, we współautorstwie z Anielą Podgórską), Wycieczki biologiczne w szkole podstawowej (W. 1957, W. 1960). Przetłumaczyła też i ogłosiła kilka prac biologów rosyjskich, m. in.: Chalifman I., „Człowiek kieruje lotem pszczół” (W. 1951), Merkurieva E., Budionnyj S., „Nowe rasy zwierząt gospodarskich w ZSRR” (W. 1951). Zmarła 27 VI 1960 w Warszawie.
S. była żoną Włodzimierza Lampkego, zawodowego oficera piechoty w stopniu kapitana. Dzieci prawdopodobnie nie mieli. Po drugiej wojnie światowej używała nazwiska panieńskiego.
Mikołajczyk W., O naszych redaktorach naczelnych, „Biologia w szkole” 1978 nr 4 s. 153; – Nekrologi z r. 1960: „Biologia w szkole” nr 4 s. 165–6 (fot.), „Życie Warszawy” nr 155 s. 7; – Arch. Uniw. Warsz.: Akta studenckie, teczka nr RP/20318.
Stanisław Konarski