Fukier Henryk (1847–1907), kupiec warszawski, drugi syn Teofila Floriana i jego żony Heleny z Janickich, ur. w Warszawie 19 I. Otrzymał bardzo staranne wykształcenie, podobnie jak jego dziad i ojciec. Szkołę realną ukończył w rodzinnym mieście, po czym kontynuował studia w Wyższej Szkole Handlowej w Dreźnie. Po jej ukończeniu pracował w Banku Kronenberga. Po śmierci starszego brata Floriana († 1854) i ojca († 1891) objął kierownictwo firmy, która nadal rozwijała się świetnie. Wysoko dzierżąc tradycje rodu cieszył się Henryk w Warszawie powszechnym szacunkiem, który zyskał głównie dzięki swej działalności filantropijnej. Wyrazem zaufania współobywateli był obiór Henryka na członka dozoru kościoła katedralnego św. Jana i kościoła Powązkowskiego. Brał czynny udział w życiu kulturalnym Warszawy. Należał m. in. do Archikonfraternii Literackiej. Żonaty z Wiktorią z Falińskich l-o v. Jelczewską, zmarłą w r. 1911, miał z nią 6 dzieci. Zmarł dnia 9 XII 1907. Po jego śmierci kierownictwo firmy objął syn Henryk Marian, dziś jedyny spadkobierca majątku Fukierów.
Baruch M., Ród Fukierów, W. 1922; Łoza St., Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. I, W. 1932; »Kurier Warsz.« nr 341 z dn. 10 XII 1907.
Zbigniew Wójcik