Komornicki Hieronim Michał h. Gryf (zm. 1689), poseł sejmowy. Pochodził z Komornik w pow. chęcińskim, był synem Hieronima i Jadwigi Dembińskiej. W r. 1647 studiował w Padwie (zapisał się 21 VII w księdze polskiej). K. wziął chwalebny udział w kampanii cudnowskiej 1660 r. jako pułkownik piechoty, za co uczcił go jego przyjaciel-poeta i towarzysz broni W. Kochowski hymnem pt. „Tryumf pod Czudnowem 1665” (sic). W roku kampanii rosyjskiej 1664 był podpułkownikiem królewskim. Brał udział w rokoszu J. Lubomirskiego (1666), dowodząc wiślicką chorągwią pospolitego ruszenia; podpisał również układ łęgonicki. Na sejmiku opatowskim woj. sandomierskiego wybierano go marszałkiem koła (1667, 1670, 1672, 1675, 1679), posłował na sejmy (1667, 1668, 1669, 1670, 1673, 1678). Na sejmie 1667 r. krytykował Jana Kazimierza za związki z Francją, dostał też surową odprawę; przypomniał wówczas królowi, że na elekcji oddawał głos na króla, a nie na tyrana. Deputat do paktów konwentów (1669), rotmistrzował pospolitemu ruszeniu pow. wiślickiego w l. 1669 i 1675 jako «wypróbowany w tak wielu czynach wojennych kawaler», a w r. 1670 delegowano go z sejmu jako komisarza województwa do Lwowa do dystrybucji hiberny. W r. 1669 podpisał elekcję Michała Wiśniowieckiego. Wyśmiewano go potem, że na elekcji nie chciał zgodzić się na wybranie marszałkiem sejmu starosty spiskiego Stanisława Lubomirskiego jedynie dlatego, że chodził z cudzoziemska ubrany, a króla Michała «i z pludrami, i z głową niemiecką wprowadzał». Zapewne K. był uczestnikiem generalnej konfederacji spod Gołębia i Lublina w r. 1672, gdyż wybrano go deputatem z pow. wiślickiego do koła generalnego w Warszawie na 3 I 1673 r. Ale w r. n. podpisał elekcję antagonisty Jana III. Na sejmie grodzieńskim 1678 r. był deputatem z Małopolski do konstytucji, komisarzem z izby poselskiej do sporów granicznych z Węgrami, do lustracji starostwa chęcińskiego i żarnowskiego oraz do wysłuchania pretensji księcia kurlandzkiego Jakuba.
Szlachta sandomierska doceniała zasługi K-ego i nagradzała za prace «na każdym placu» oraz zalecała go swym posłom na sejm, by wstawili się za nim do króla i stanów. Toteż w r. 1679 otrzymał «za przeszłe i teraźniejsze prace i koszty» 2000 zł gratyfikacji. K. pisał podobno pamiętniki swoich czasów. Żonaty był z Zofią z Różnicy, wdową po Mikołaju Balickim. Po jej śmierci wstąpił do zgromadzenia benedyktynów na Łysej Górze, tam w r. 1682 został opatem. Zmarł w r. 1689.
Boniecki; Uruski; – Czubek J., Wespazjan z Kochowa Kochowski, Rozpr. AU Wydz. Filol., Kr. 1901 XVII 60; Korzon T., Dola i niedola J. Sobieskiego, Kr. 1898 I 522, II 9–10; – Pisma do wieku i spraw J. Sobieskiego, Wyd. F. Kluczycki, Kr. 1880 s. 473, 743, 1017; Vol. leg., IV 1022, 1061, V 32, 52, 558, 597, 614, 656; – Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Teka Pawińskiego, Lauda sandomierskie nr 21 k. 294–7, 301–3, 310–4, 322, 329–31, 334, 337, 360, 363, 367, 403, 426, 434, 453, 463, 520, 522–45, 559, 618, 639, Kartoteka Komitetu Źródeł do Dziejów Życia Umysłowego Polski.
Adam Przyboś