Suchecki Ignacy Andrzej na Suchcicach h. Poraj (zm. 1803), chorąży mniejszy sieradzki, poseł sejmowy, deputat trybunalski.
Pochodził z rodziny wywodzącej się z Suchcic w pow. piotrkowskim (woj. sieradzkie). Był synem Stanisława i Zofii z Trepków.
S. otrzymał 11 XII 1754 stolnikostwo czernihowskie, mimo że nie był związany z tym województwem. W r. 1761 nabył od Felicjana Sucheckiego, łowczego bielskiego, dobra Wielopole i część Niedyszyna (pow. piotrkowski). Był deputatem z woj. sieradzkiego do Tryb. Kor. 1762/3. Elekcję Stanisława Poniatowskiego (6 IX 1764) podpisał z woj. sieradzkim jako stolnik czernihowski i pułkownik pow. piotrkowskiego. Dn. 27 XII t.r. został podczaszym piotrkowskim. Na stolnikostwo sieradzkie awansował 13 II 1771. Obrany na kontrolowanym przez wojska pruskie sejmiku w Piotrkowie 23 III 1773, posłował z woj. sieradzkiego na sejm rozbiorowy 1773–5 i 16 IV 1773 podpisał akt konfederacji sejmowej, jednak wraz z pozostałymi posłami sieradzkimi wspierał rozpoczęty 19 IV t.r. protest Tadeusza Reytana. Natomiast 14 V wypowiedział się przeciw poddaniu pod głosowanie wniosku Adama Ponińskiego, czyli faktycznie wniosek ów poparł. Dn. 18 V został formalnie wyznaczony w skład delegacji sejmowej, a 18 IX podpisał wraz z innymi delegatami traktaty rozbiorowe z monarchią habsburską, Rosją i Prusami. Podczas obrad delegacji sejmowej posłowie sieradzcy zaliczali się do współdziałającej z królem opozycji. Sejm rozbiorowy ustanowił komisję do rozsądzenia sprawy S-ego z Pągowskim, dotyczącej wsi Wdowin, i zarazem powołał go w skład dziesięciu tego rodzaju komisji, m.in. w r. 1774 do komisji do rozporządzenia dobrami jezuickimi w Koronie. Jako członek delegacji sejmowej S. podpisał 15 III 1775 układy i traktaty handlowe z Rosją i Prusami, a 16 III t.r. traktat handlowy z monarchią habsburską. T.r. sejm wyznaczył S-ego do sądów sejmowych oraz do komisji do likwidacji długów Rzpltej (z ziemi wieluńskiej), przyznał mu też w nagrodę prawem emfiteutycznym niegrodowe starostwa: Kahorlik w woj. kijowskim, Rudę Zajączkowską w woj. sandomierskim (pow. chęciński) oraz dwie królewszczyzny w woj. sieradzkim: Szadek i Piekary (pow. radomski i sieradzki). Sejm zezwolił mu również na wystawienie w Suchcicach kościoła filialnego paraf. Drużbice i zatwierdził jego fundusz (wieś Gadki i część we Wdowinie – razem 13 tys. złp.).
Dn. 7 II 1776 awansował S. na chorążego mniejszego sieradzkiego. W r. 1778 starał się bezskutecznie o poselstwo na sejm z woj. sieradzkiego. W r. 1779 ufundował kościół paraf. w Suchcicach i nadał mu wieś Gadki. Dn. 30 V 1789 został wyznaczony przez Sejm Wielki na pierwszego komisarza z pow. piotrkowskiego do wynalezienia ofiary z dóbr ziemskich i duchownych. Dn. 10 XII 1791 został kawalerem Orderu św. Stanisława. Marszałkował sejmikowi w Piotrkowie (14–17 II 1792), który 16 II t.r. zaprzysiągł Ustawę Rządową. Na sejmiku w Sieradzu 6 VIII został marszałkiem targowickiej konfederacji powiatów piotrkowskiego i sieradzkiego, zawiązanej z inicjatywy bp. krakowskiego Feliksa Turskiego oraz kaszt. brzezińskiego i star. piotrkowskiego Jana Duklana Mieszkowicza Przyłuskiego.
S. zgromadził znaczny majątek. Ok. r. 1784 posiadał w pow. piotrkowskim: Rajsko Większe i Mniejsze, dobra pojezuickie Tomawę i Starą Wieś, karczmy Bazar i Cegielnia, Suchcice i Wielopole. Później miał także inne dobra w pow. piotrkowskim: Dzięciary i Białocin oraz kupione w r. 1798 miasteczko Rozprza. W woj. łęczyckim posiadał Bedonię (pow. brzeziński). W l. osiemdziesiątych od kaszt. czechowskiego Stefana Floriana Dembowskiego kupił Potok z przyległościami w woj. krakowskim. Star. szadkowskie przekazał swemu krewnemu Danielowi Sucheckiemu, a star. kahorlickiego (mimo iż w r. 1798 tytułował się star. kahorlickim), będącego w posesji Jana Jacka Amora Tarnowskiego, nigdy nie objął; swe prawa do niego scedował ostatecznie Józefowi Czarnieckiemu. Po r. 1800 procesował się z Florianem Zarembą i jego rodzeństwem o grunty Bazar i Stara Wieś. S. zmarł w r. 1803.
S. dwukrotnie wstępował w związki małżeńskie: z Ewą ze Świdzińskich i Magdaleną z Jordanów, córką Spytka, chorążego zatorskiego i oświęcimskiego, oraz Teresy z Russockich. Z pierwszego małżeństwa pozostawił córkę Bonę, która poślubiła Jakuba Bąkowskiego. W drugim małżeństwie miał pięciu synów: Stanisława Zenona Andrzeja, Andrzeja (Jędrzeja), Józefa, Zachariasza i Jana z Dukli Bonawenturę Henryka, oraz cztery córki: Justynę, Konstancję, Teresę i Mariannę. Andrzej i Justyna, zamężna Chwalibogowa, legitymowali się ze szlachectwa w Król. Pol. w r. 1838, a Stanisław i Jan w r. 1839.
Boniecki, IX 80; Kosiński A., Przewodnik heraldyczny, W. 1881, III 495–6; Łoza, Kawalerowie, s. 52, 95; Niesiecki, VIII 556; Sęczys, Legitymacje Król. Pol., s. 670; Słown. Geogr. (Kahorlik, Piekary, Rozprza, Ruda Zajączkowska, Suchcice, Szadek); Urzędnicy, II/2, III/4; – Chojecki R., Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r. Uwagi na marginesie działalności na sejmie i w delegacji 19 IV – 28 IX, „Kwart. Hist.” R. 79: 1972 s. 561; Czeppe M., Kamaryla Pana z Dukli. Kształtowanie się obozu politycznego Jerzego Augusta Mniszcha, W. 1998; Dernałowicz M., Portret Familii, W. 1980; Filipczak W., Sejm 1778 roku, W. 2000; Konczyńska W., Rejtan, Korsak i Bohuszewicz na sejmie 1773 roku, Wil. 1935 s. 8; Rolnik D., Szlachta koronna wobec konfederacji targowickiej (maj 1792 – styczeń 1793), Kat. 2000 s. 82; Smoleński W., Konfederacja targowicka, Kr. 1903; Szczygielski W., Referendum trzeciomajowe. Sejmiki lutowe 1792, Ł. 1994 s. 135; Załęski, Jezuici, IV 1577; – Akty Vil. Archeogr. Kom., IV 594; „Regestr diecezyów” Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783–1784, Oprac. K. Chłapowski, S. Górzyński, W. 2006 s. 187, 189–90; Vol. leg., VII 247, VIII 5, 8, 18, 25–6, 37, 40, 49, 59, 64, 69, 73, 78, 82, 120, 163, 240, 268, 278, 383, 391, 446, 460, 502, 521–2, 565–6, 591, 610–11, 622, IX 82; – AGAD: Arch. Kameralne, sygn. III/324 s. 5, Mater. geneal. W. Wielądka, sygn. 56 s. 135, 140, Metryka Kor., nr 230 k. 127v–9, Metryka Kor., Sigillata, nr 31 k. 4, nr 32 k. 116, 367v; B. Czart.: rkp. 886 s. 106–7, 113–14. rkp. 3474 s. 468; B. Narod.: BOZ, sygn. 964 k. 114–19; Geheimes Staatsarchiv Preussischer Kulturbesitz w Berlinie-Dahlem: Repositur 96, Nr 52e, nr 599, 603; Österreichisches Staatsarchiv, Haus-, Hof- und Staatsarchiv w Wiedniu: Polen II 35 (I–III 1773), k. 93–7, 114–21v.
Andrzej Haratym