Chomiński Ignacy (1819–1846), aktor. Urodzony w Zamościu 31 VII jako syn Franciszka († 1826), b. magazyniera wojsk Księstwa Warszawskiego, i Delfiny z Świeżawskich († 1829), karierę sceniczną rozpoczął u Chełchowskiego, swego ojczyma, razem z bratem Michałem. Zatrudniony początkowo jako »chłopiec do wszystkiego«, debiutował w Płocku w r. 1835 w »Szkole obmowy« Sheridana. Po latach wędrówki przeniósł się do Krakowa i za dyrekcji Chełchowskiego (1840–3), następnie Mączyńskiego, staje się ulubieńcem publiczności jako amant bohaterski. Główne jego role to Antoś w »Krakowiakach i Góralach«, Karol w »Zbójcach« Schillera, Kean w dramacie Dumasa, Horacjusz młodszy w tragedii Corneille’a, Ruy Blas w dramacie Wiktora Hugo. W r. 1842 gościł w Warszawie i miał być już zaangażowany na stałe razem z bratem Michałem, gdy wmieszał się w niefortunne przygotowania powstańcze roku 1846. Rosjanie, wkroczywszy do Krakowa, aresztowali go. Po dłuższym śledztwie skazany został dożywotnio w sołdaty i, popadłszy w obłąkanie po złożeniu przysięgi wojskowej, na etapie w Siedlcach w drodze na Sybir życie zakończył rzekomo w ataku szału 1 XII 1846.

W. Enc. Il.; K. (W. Krogulski), Szkoda go. Z notatek starego aktora. »Kurier Teatralny« W. 1901, nr 39, 41; M. Rulikowski, W drodze na Kaukaz zabity… »Wiadomości Literackie« 1937, nr 13–4.

Ludwik Simon