Sekułowicz Ignacy Józef (1880–1929), nauczyciel, dyrektor polskiej szkoły średniej w Charkowie i Kursów Handlowych w Warszawie. Ur. 5 II w Nowym Sączu, był synem Jana, majstra murarskiego, i Walerii ze Styczyńskich.
S. zdobył wykształcenie handlowe w Wiedniu. W r. 1906 przybył do Warszawy i uczył stenografii w warszawskich szkołach handlowych, a języka niemieckiego w prywatnych gimnazjach. Opublikował materiały do nauki stenografii, m.in. Dziesięć listów do nauki stenografii podług systemu Gabelsbergera–Polińskiego (W. ok. 1909, Wyd. 2, W. ok. 1913, Wyd. 3 popr. i uzup., W. 1926), a także Skróty ogólne i kupieckie podług systemu stenograficznego Gabelsbergera… (Wyd. 2, W. 1914). Do r. 1915 S. prowadził kursy stenograficzne w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 74. Wiosną 1915, jako obywatel austriacki, został wywieziony przez Rosjan na Syberię, skąd udał się do Charkowa, gdzie w r. 1916 założył polską średnią szkołę realną, którą następnie kierował.
Po powrocie do Polski wstąpił S. do WP. Po odbyciu służby w szkole kawalerii uzyskał stopień podporucznika rezerwy (starszeństwo z 1 VI 1919) w 3. P. Strzelców Konnych; w r. 1920 brał udział w wojnie polsko-sowieckiej. W marcu 1919 był współzałożycielem Związku Stenograficznego; został też wybrany na prezesa tego związku. Gdy w grudniu t.r. odeszła ze związku grupa członków stenografujących wg innego systemu, S. utworzył nowy «Związek Stenografów systemu Gabelsbergera i Polińskiego w Warszawie» i był prezesem tego związku aż do jego likwidacji w marcu 1921. Był redaktorem i wydawcą jedynego opublikowanego w r. 1921 numeru „Kwartalnika Stenograficznego” (nr nie datowany). Równocześnie S. uczył języka niemieckiego w I Gimnazjum Męskim Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskich Szkół Średnich w Warszawie. W r. 1925 założył i do śmierci prowadził pierwsze w Polsce korespondencyjne kursy nauczania przedmiotów handlowych. Ogłosił drukiem Program nauk handlowych i gospodarczych na Kursach Handlowych pod kierownictwem Ign. Sekułowicza (r. szk. 1926/27, W. 1926, toż w l. 1927–9). Opublikował w tym czasie Tematy do księgowania do nauki pojedynczej, podwójnej i amerykańskiej księgowości dla interesów bankowych, towarowych hurtowych i detalicznych… (W. 1925, Wyd. 3, W. 1930), Pięć listów do nauki stenografii parlamentarnej (Wyd. 2, W. ok. 1929) oraz artykuł O sposobie kształcenia dobrych stenografów („Kwart. Stenograficzny” 1921). Był również redaktorem naczelnym i wydawcą miesięcznika „Merkury Polski”, poświęconego szerzeniu wiedzy handlowej w Polsce i przygotowaniu młodych handlowców do praktycznej działalności, ukazującego się od końca r. 1928 (nr 1–2: listopad–grudzień); po śmierci S-a pismo wychodziło jeszcze przez r. 1930. S. zmarł 26 II 1929 w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim. Założone przez S-a kursy prowadziła do r. 1939 jego żona pod nazwą «Kursy Handlowe im. I. Sekułowicza».
W małżeństwie z Teresą z domu Nemeć miał S. syna Zbigniewa, ekonomistę, i córkę Jolantę, zamężną za Mieczysławem Leszem.
Rocznik oficerski, W. 1923, 1924; Zagórowski, Spis nauczycieli, I; Dzieje stenografii. Wydane przez Zespół Tow. Stenograficznych systemu Polińskiego na Wojew. Śląskie, Kat. 1931 s. 254–5 (fot.), 291; – „Kur. Poranny 2 grosze” 1925 nr 179 s. 7; „Kur. Warsz.” 1929 nr 56 (wyd. wieczorne), nr 57 (wyd. wieczorne), nr 58 (wyd. wieczorne); „Merkury Pol.” 1929 nr 3 s. 1 (Zgon ś.p. prof. Ignacego Sekułowicza, fot.), s. 2 (nekrolog); „Rzeczpospolita” 1929 nr 59 s. 6; „Warszawa Oświatowa” 1916 s. 89; – Parafia św. Małgorzaty w Nowym Sączu: Metryka ur. t. 7 s. 465 p. 22; – Informacje syna, Zbigniewa Sekułowicza z W.
Stanisław Konarski