Manteuffel (Manteuffel-Szoege) Ignacy (1875–1927), prawnik, wojewoda kielecki. Ur. 3 IX w majątku rodzinnym Taunagi w Inflantach Polskich, był szóstym synem Ryszarda i Jadwigi z Benisławskich, bratem Leona (zob.) i Mariana (zob.). Ojciec, uczestnik powstania 1863 r., był zesłany do Omska, dokąd podążyła za nim dobrowolnie jego żona. M. wychowywał się w patriotycznej atmosferze domu rodzicielskiego. Uczył się w gimnazjum filologicznym w Rydze, a następnie studiował na wydziale prawa uniwersytetu dorpackiego, który ukończył w r. 1897. W czasie studiów należał do korporacji «Polonia». Praktykę adwokacką odbywał w Petersburgu i Mitawie. W r. 1899 osiadł jako adwokat w Rydze, gdzie pracował zawodowo i społecznie wśród tamtejszej kolonii polskiej, piastując m. in. godność prezesa Tow. Dobroczynności i członka zarządu Tow. Pomocy Ofiarom Wojny. W r. 1915 M., wraz z rodziną, przeniósł się na wieś do pow. siewierskiego w gub. witebskiej, a następnie do Rzeżycy, gdzie przebywał jego brat Leon. Po wybuchu rewolucji 1917 r. M. był członkiem Wydziału Wykonawczego działającego w Rzeżycy Komitetu Polskiego troszczącego się o losy ludności polskiej. W marcu 1918 przybył do Warszawy i od 15 IV 1918 rozpoczął pracę najpierw w Min. Pracy i Opieki Społecznej, potem od czerwca 1919 w Min. Spraw Wewnętrznych. Po utworzeniu woj. warszawskiego w styczniu 1919 M. objął stanowisko naczelnika Wydziału Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego.
Dn. 24 III 1923 M. został mianowany wicewojewodą warszawskim, a 24 V 1924 wojewodą kieleckim. W czasie trzyletniej pracy na tym stanowisku okazał się wytrawnym i pełnym inicjatywy organizatorem życia publicznego. Położył duże zasługi w dziedzinie szkolnictwa i opieki społecznej na terenie Kielecczyzny, popierał działalność Kieleckiego Komitetu Społecznego, Czerwonego Krzyża, Komitetu Pomocy Polskiej Młodzieży Akademickiej i in. Dużą wagę przywiązywał M. do pracy samorządu terenowego i wprowadził nie istniejące przedtem regularne zjazdy jego przedstawicieli. Przyczynił się także do założenia kanalizacji w niektórych miastach województwa oraz odbudowy pałacu biskupiego w Kielcach. Był odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Korony Rumuńskiej. M. zmarł w Kielcach 17 VIII 1927 na anewryzm serca. Został pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach w Warszawie.
Żonaty od r. 1911 z Emilią z Schroeterów (zob.), miał córki: Jolantę (ur. 1912), zamężną Massalską, i Hannę (ur. 1915), zamężną Wielopolską.
Fot. w: „Dziennik Urzędowy Woj. Kieleckiego” 1927 nr z 20 VIII; – Manteuffel G., Familiennotizen aus dem Bersegall-Dritzanschen Familien-Archiv, Riga 1907 s. 25; – „Gaz. Kielecka” 1927 nr z 18, 19 i 25 VIII; – Red. PSB: Biogram M-a pióra A. Artymiaka; WAP w Kielcach: Zespół Urzędu Wojewódzkiego Kieleckiego, sygn. 3013; – Informacje córki Hanny Wielopolskiej.
Anna Szarota