Madej Jakub (1868–1964), działacz ludowy, poseł do parlamentu austriackiego i sejmu RP. Ur. 6 VI w Ujeździe (pow. Jasło), w rodzinie chłopskiej, był synem Stanisława i Magdaleny Węgrzyn. Bardzo wcześnie zetknął się z ruchem ludowym i jego czołowym przywódcą w Galicji Janem Stapińskim. Od r. 1898 zaczął nadsyłać swoje korespondencje do „Przyjaciela Ludu”. Z pismem tym współpracował przez kilkadziesiąt lat, pisując głównie na tematy lokalne i gospodarcze. Od r. 1903 był członkiem Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL). W l. 1907–18 był dwukrotnie posłem do parlamentu austriackiego z listy PSL z okręgu Jasło. Był działaczem o niezbyt szerokich horyzontach myślowych, głównie bardzo dbającym o sprawy swego okręgu wyborczego. Jako chłop z pochodzenia i rolnik z zawodu był też popularny wśród ludności wiejskiej. W czasie rozłamu w r. 1913 opowiedział się po stronie Stapińskiego mimo prób przekupienia go przez rozłamowców. Wszedł też w r. 1914 do Rady Naczelnej PSL-Lewicy jako członek wydziału.
W l. 1919–22 był M. posłem do Sejmu Ustawodawczego z listy PSL-Lewicy z okręgu Jasło. W sejmie był członkiem komisji wojskowej; przemawiał kilkakrotnie, referując wniosek o zaopatrzenie inwalidów, byłych jeńców i uchodźców, o likwidacji ograniczeń w zakresie obrotu ziemiopłodami, o ustawie o daninie państwowej i gminie wiejskiej. Był też członkiem wydziału wykonawczego Naczelnej Rady Chłopskiej PSL-Lewicy. Potem razem z grupą Stapińskiego przeszedł do Związku Chłopskiego i był tam członkiem Zarządu Głównego w r. 1925. W kadencji 1928–30 był posłem na sejm z listy Związku Chłopskiego z okręgu Jasło, ale nie odgrywał już w sejmie żadnej roli, zresztą Związek Chłopski został niedługo potem wchłonięty całkowicie przez sanację. W późniejszym okresie M. nie miał żadnego znaczenia politycznego; pozostawał zawsze pod dużym wpływem swego najbliższego przyjaciela i kierownika ideologicznego Stapińskiego. Zmarł 2 III 1964 w Ujeździe.
M. był żonaty (od r. 1892) z Katarzyną Wojdyła, a po jej śmierci ożenił się (w r. 1937) po raz drugi z Wiktorią Węgrzyn. Z pierwszego małżeństwa miał synów: Jana i Piotra, oraz córki: Annę, Marię, Wiktorię i Józefę; z drugiego małżeństwa – córkę Stanisławę.
Freund F., Das österreichische Abgeordnetenhaus. 1907–1913. XI Legislaturperiode, Wien 1907 (fot.); toż, 1911–1917. XII Legislaturperiode, Wien 1911 (fot.); Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–33, s. 96 (fot.), 97, 216; Rzepecki T., Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 r., P. 1920 s. 198 (fot.), 199, 280; Szczechura T. i R., Zagadnienia społeczno-polityczne wsi w czasopismach polskiego ruchu ludowego 1889–1918, W. 1967; – Dunin-Wąsowicz K., Dzieje Stronnictwa Ludowego w Galicji, W. 1956; Szczepański S., Z dziejów ruchu ludowego w Polsce, Kr. 1924; – Giza S., Władze stronnictw ludowych (1895–1966), w: Programy stronnictw ludowych, Oprac. S. Lato, W. Stankiewicz, W. 1969 s. 582–8, 601–2, 620; Stapiński J., Pamiętnik, W. 1958; Witos W., Moje wspomnienia, Paryż 1964 I; – M. J., Moje spotkania ze Stapińskim, rkp. wspomnień M-a w zbiorach K. Dunin-Wąsowicza, Warszawa; – Informacje ks. Władysława Gwoździckiego z r. 1973.
Krzysztof Dunin-Wąsowicz