Radomicki Jan Antoni h. Kotwicz (1691?–1728), wojewoda inowrocławski, starosta generalny wielkopolski. Był synem Andrzeja Aleksandra, woj. poznańskiego (zob.), i Franciszki z Czarnkowskich.
Uczył się R. zapewne w Akad. Krakowskiej. Już w r. 1709 utrzymywał kontakty z hetmanem w. kor. Adamem Sieniawskim. Przed r. 1712 ojciec przekazał mu star. osieckie w woj. pomorskim. Dn. 23 II 1712 był marszałkiem sejmiku województw wielkopolskich w Środzie. Wybrano go wówczas na posła na sejm 1712 r. Kierował, jako marszałek, także obradami sejmiku średzkiego z 21 III 1712. W r. 1713 stryj R-ego Maciej (zob.), scedował na R-ego star. międzyrzeckie (niejasne jest, dlaczego 7 I 1723 doszło do ponownej cesji tegoż starostwa na rzecz R-ego, dokonał jej Krzysztof Towiański). Jesienią 1714 bawił R. w Wiedniu. Wyjechał stamtąd 15 X po odebraniu «ekspedycji królewicza» (Fryderyka Augusta). Skarżył się wówczas, iż ojciec jest mu niezbyt przychylny i tłumaczył się z nadmiernych wydatków. W dobie konfederacji tarnogrodzkiej (1715–16) wraz z całą rodziną stał po stronie Augusta II. Wg Uruskiego po wojnie północnej stanął na czele komisji likwidującej długi Stanisława Leszczyńskiego. Na sejmiku średzkim z 19 VIII 1720 wybrano go na posła na sejm z woj. poznańskiego. W maju 1721 przebywał w Dreźnie u boku Augusta II. Na sejmiku średzkim z 22 II 1723 został wybrany w skład komisji skarbowej wielkopolskiej w Poznaniu. Z końcem t. r. zabiegał o strażnikostwo kor. W styczniu i od 25 II 1725 przebywał w Piotrkowie, gdzie załatwiał swe sprawy w Trybunale Kor. W końcu kwietnia t. r. był już w Dreźnie, gdzie zabiegał o łaski królewicza Fryderyka Augusta. Z początkiem października zjechał do Warszawy. W połowie i w końcu października t. r. przebywał w Piotrkowie, gdzie ugaszczał cały Trybunał, popierając w nim swoje sprawy.
Dn. 14 I 1726 stryj R-ego Maciej zrzekł się na jego rzecz urzędów woj. inowrocławskiego i star. generalnego wielkopolskiego. Dn. 3 VI t. r. odbył R. uroczysty wjazd na star. poznańskie. Po śmierci ojca w r. 1726 uzyskał star. mosińskie. Na sejmie 1726 r. wszedł do komisji do rokowań z dworem berlińskim i do komisji do wykupu star. drahimskiego. Uczestniczył następnie w konferencjach senatu w Warszawie w dn. 12–31 III 1727. Utrzymywał wówczas bliskie kontakty z podkanclerzym kor. Janem Lipskim. Zabiegał, zgodnie z intencjami dworu, o marszałkostwo Trybunału Kor. Szukał w tej sprawie poparcia, m. in. u prymasa Teodora Potockiego. Na sejmiku deputackim średzkim we wrześniu 1727 został deputatem z woj. poznańskiego do Trybunału Kor., po czym z początkiem października t. r. jednogłośnie wybrano go w Piotrkowie na marszałka Trybunału. Zgodnie z uchwałami sejmu z r. 1726 wprowadził w życie tzw. korekturę Trybunału. Dn. 19 III 1728 zakończył piotrkowską kadencję Trybunału. Udał się stamtąd do Kielc do bpa krakowskiego Konstantego F. Szaniawskiego, a następnie w okolice Lublina na spotkanie z woj. kijowskim Józefem Potockim. Dn. 12 IV t. r. był już w Lublinie, gdzie przewodniczył małopolskiej kadencji Trybunału Kor.
Wraz z ojcem R. mieszkał w podpoznańskim Konarzewie. Obok dóbr konarzewskich miał miasto Sieraków oraz m. in. wsie Bodzewo, Strzelce i Wijewo. Ufundował ołtarze boczne w kościele w Konarzewie oraz odnowił w r. 1726 kościół parafialny w Stęszewie. W r. 1727 poznański nakładca i księgarz Józef Wolnski dedykował R-emu wydaną przez siebie książkę Augustyna Kołudzkiego, sędziego ziemskiego inowrocławskiego „Thron ojczysty…”, dodając wstęp sławiący ród Radomickich. R. zmarł w Lublinie 27 IV 1728, pochowany został w Konarzewie.
R. żonaty był (od ok. 1720 r.) z Dorotą z Broniszów, córką Piotra, star. pyzdrskiego (zob.). Po śmierci R-ego wyszła ona powtórnie za mąż za Stanisława Jabłonowskiego, woj. rawskiego (zob.). R. miał syna Augustyna (zm. w r. 1728 w wieku 2 lat) oraz córki: Franciszkę – za Władysławem Szołdrskim, woj. inowrocławskim, i Annę (1724–1812) – za Augustynem Działyńskim (zob.), a następnie Władysławem Gurowskim (zob.).
Portret R-ego w: Kołudzki A., Thron ojczysty…, P. 1727; – Estreicher; Wojtkowski, Bibliogr. historii Wpol.; Niesiecki; Uruski; Żychliński, XVI 156–7; Czaplewski, Senatorowie Prus Król.; Katalog zabytków sztuki w Pol., V z. 20; – Jarochowski K., Opowiadania i studia historyczne, P. 1863 II 268, 270, 274, 294; tenże, Z czasów saskich spraw wewnętrznych, polityki i wojny, P. 1886 s. 45; Łukaszewicz M., Strażnica Ostrów i miasto Żerków, P. 1891 s. 241; Zielińska T., Magnateria polska epoki saskiej, Wr. 1977; – Teka Podoskiego, II 104, III 260; Vol. leg., VI 416–17; – AGAD: Sigillata, t. 20 k. 77, 236, t. 21 k. 59, 145, t. 22 k. 1; B. Czart.: rkp. 562 k. 252, rkp. 5927; B. Kórn.: rkp. 7886, 7888 (korespondencja R-ego), 7889 (listy R-ego), 7887, 7891 i 7893 (akta majątkowe R-ego); B. Raczyńskich: rkp. 231/3 k. 392, 630, 669.
Jerzy Dygdała