Rogowicz Jan Antoni (1881–1945), inżynier chemik, przemysłowiec, radny m. Warszawy, senator RP. Ur. w Warszawie, był synem Jakuba (zob.) i Marii z Zawadzkich, bratem Wacława (zob.) i Stefana (zob.).
R. ukończył szkołę średnią w Warszawie, a następnie studia na Politechn. Warsz., otrzymał tam w r. 1905 dyplom inżyniera chemika. Prowadził także studia uzupełniające na Uniwersytecie Berlińskim pod kierunkiem prof. Harzfelda, specjalizując się w cukrownictwie. Podjął pracę w kraju w przemyśle cukrowniczym, potem został kierownikiem jednej z cukrowni na Kujawach. W r. 1909 uruchomił przy ul. Erywańskiej 16 (dzisiejsza ul. Kredytowa) w Warszawie wspólnie z inżynierami L. Orłowskim i Rożenem dom handlowy i biuro techniczne, zajmujące się dostawą artykułów technicznych dla cukrowni, fabryk i dróg żelaznych. W r. 1913 wspólnie z Orłowskim zmienił branżę. Otwarta przez nich firma pod nazwą «Orłorog» produkowała i sprzedawała materiały izolacyjne oraz produkty smołowe i asfaltowe. Zatrudniała ok. 40 pracowników.
R. związany był z ugrupowaniami konserwatywnymi. Należał do współzałożycieli utworzonej w sierpniu 1914 Grupy Pracy Narodowej, na której czele stanęli Ludomir Grendyszyński i Stefan Krzywoszewski i został wybrany na członka jej Rady. Był też członkiem zarządu Komitetu Budowlanego Rady Głównej Opiekuńczej. W r. 1916 został wybrany na radnego miasta Warszawy i pełnił do marca 1918 funkcję sekretarza Prezydium Rady Miejskiej. W lutym 1917 powołano go do komisji opracowującej projekty zmian w ustawach samorządowych dla Warszawy. Jako dziennikarz współpracował z redakcją „Kuriera Polskiego”. Został członkiem zarządu Zjednoczenia Partii Demokratycznych, a następnie prezesem Rady Zjednoczenia Stanu Średniego. Wybrany ponownie na radnego w II kadencji Rady Miejskiej (luty 1919 – maj 1927) był R. członkiem Komisji Kontroli Funduszu Bezrobocia i członkiem Rady Teatralnej. W III kadencji został wybrany w maju 1927 na wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej, a ustąpił z tego stanowiska w dn. 2 VII 1928. Pełnił również w Radzie funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Finansowo-Budżetowej. Jeden z referatów R-a w sprawach budżetowych ukazał się w „Dzienniku Zarządu m. st. Warszawy” w r. 1928 pt. Budżet tramwajów miejskich na r. 1928/29. R. opublikował również artykuł Straty energii cieplnej wskutek oziembienia zewnętrznego (W. 1922, odb. z „Gaz. Cukrowniczej” 1921). W marcu 1928 R. kandydował do Sejmu RP z listy nr 1 Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR) w okręgu nr 1 (Warszawa) i do Senatu z listy państwowej nr 1; wybrany na posła i na senatora, przyjął (22 III) mandat do Senatu. Był członkiem prezydium senackiego Klubu BBWR, przewodniczącym senackiej Komisji Gospodarstwa Społecznego i członkiem Komisji Spraw Zagranicznych i Wojskowych. Ponownie wszedł do Senatu z listy BBWR w listopadzie 1930 i piastował mandat do końca kadencji tj. do sierpnia 1935. Przewodniczył Tow. Przyjaźni Polsko-Czeskiej. Wg L. Hassa był R. członkiem masonerii. Należał do Rotary Klubu. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych był wiceprezesem zarządu firmy «Tow. Handlowo-Przemysłowe Mieczysław Zagajski S-ka Akc. w Warszawie» oraz członkiem rady nadzorczej «Zakładów Chemicznych (Grodzisk) S-ka Akc. w Grodzisku Mazowieckim». W tym samym okresie R. rozstał się ze swym dotychczasowym wspólnikiem i firmę swą prowadził samodzielnie p. n. «Towarzystwo Handlowo-Przemysłowe i S-ka», w której pełnił funkcję dyrektora. Firmą tą kierował również w czasie okupacji. Wywieziony po powstaniu warszawskim 1944 r. do obozu w Oranienburgu został zamordowany przez Niemców w r. 1945, na krótko przed oswobodzeniem obozu.
R. był żonaty dwukrotnie; z Anną z Czajewiczów i następnie z Zofią z Zalewskich, 1. v. Mikulską, z pierwszego małżeństwa miał syna Jerzego (zob.), drugie pozostało bezdzietne.
Współcz. działacze polit.; Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–33 s. 197 (fot.), 199, 208, 239; Album pamiątkowe Rady miasta st. Warszawy 1919–1929, W. 1930 (fot.); – Figowa F., Polskie stronnictwa burżuazyjne Galicji, Śląska Cieszyńskiego i Królestwa Polskiego w pierwszej wojnie światowej, Kat. 1962; Hass L., Ambicje, rachuby, rzeczywistość, W. 1984; tenże, Wolnomularstwo 1929–41; Ihnatowicz, Vademecum, II; Ojcowie naszej stolicy. Inż. Jan Rogowicz radny m. Warszawy, „Rzeczpospolita” 1925 nr 33, wyd. wieczorne, s. 5; Szczypiorski A., Pierwsza Rada Miejska m. st. Warszawy (24 VII 1916 – 22 II 1919), „Roczn. Warsz.” 1972 s. 227; – Informator przemysłu i handlu m. Warszawy 1942 nr 952; Kalendarzyk polityczno-historyczny m. st. Warszawy na rok 1917; Księga adresowa przemysłu fabrycznego w Królestwie Polskim 1910 nr 6665; Księga adresowa przemysłu, handlu i finansów 1930 nr 31891; „Monitor Polski” 1928 nr 27 s. 9, nr 72 s. 1; Rocznik informacyjny o spółkach akcyjnych w Polsce, W. 1929 poz. nr 572, 1272, 1930 poz. nr 449, 1346; Rocznik polskiego przemysłu i handlu, W. 1934 poz. nr 3673, 1936 poz. nr 4037, 1938 poz. nr 4671; – „Gaz. Warsz. Por.” 1927 nr 198 s. 1, nr 199 s. 1; „Kron. Warsz.” 1928 nr 7/9 s. 16 (fot.); „Kur. Pol.” 1927 nr 132 s. 3, nr 141 s. 7; „Rzeczpospolita” 1922 nr 185 wyd. por. s. 11–13; „Świat” 1916 nr 29 s. 5 (fot.); – Informacje siostrzenicy, Wandy Mazalonowej z Gdyni i stryjecznej wnuczki, Magdaleny Jasińskiej z W.
Stanisław Konarski