Bohomolec Jan (1724–1795), jezuita, matematyk i profesor filozofji, brat Franciszka, ur. 27 I, do zakonu wstąpił 21 VIII 1739. Prócz zwykłych jezuickich studjów, słuchał w Pradze wykładów matematyki i astronomji pod wybitnym czeskim astronomem i matematykiem J. Steplingiem T. J. Jako kleryk uczył 3 lata w klasach niższych, a potem w warszawskiem Collegium Nobilium był profesorem wymowy i etyki, a przez lat 13 matematyki i filozofji, pełniąc również przez 6 lat funkcje prefekta studjów. Jako profesor filozofji należał do grupy najbardziej postępowych; wierny filozofji scholastycznej w zagadnieniach z zakresu psychologji racjonalnej, teodycei i etyki, w filozofji przyrody przyjmuje poglądy przyrodników i fizyków sobie współczesnych. Zapatrywania jego poznajemy z 8 zachowanych programów popisów i rocznych egzaminów z l. 1758–65. Położył również, wspomagając usiłowania brata Franciszka, poważne zasługi w zwalczaniu zabobonów, czarów i astrologji przez Prognostyk zły czy dobry komety (1770) i przez wielokrotnie przedrukowywane dziełko: Djabeł w swej postaci (1772). Po kasacie został proboszczem skaryszewskim i praskim.
Archiwum S. J. Lituaniae, Catalogi triennales et breves; Clar. et Mag. viri Josephi Stepling litterarum commercium, Wrocław 1783 (list do B-a); Smoleński, Przewrót umysłowy, Kr. 1891; Matuszewski, Djabeł w poezji, W. 1899, 327; Szyjkowski, Dzieje polskiego upiora (Rozpr. Wydz. fil. P. A. U., LV, 1917); Kolberg, Lud VII, 3; Bednarski, Upadek i odrodzenie szkół jezuickich w Polsce, Kr. 1933.
Stanisław Bednarski T. J.