Chądzyński Jan (1600–1666), jezuita, poeta łaciński. Pochodził, wedle Poszakowskiego, z Wilna, wedle Rostowskiego z Mazowsza; w Wilnie pobierał pierwsze nauki, tam w r. 1621 wstąpił do nowicjatu, a po jego ukończeniu w Akademii słuchał filozofii i teologii. Zdobywszy stopień doktora filozofii i teologii, resztę życia spędził na tym uniwersytecie jako profesor poetyki, wymowy, następnie teologii oraz jako prefekt studiów. Większość jego utworów nie jest nam znana, ponieważ wydawał je, jak to było w zwyczaju, pod nazwiskami uczniów lub w imieniu akademii. Wśród znanych najcenniejszy zbiór pt. Florae Łukiscianae amoenitas, którym witał Władysława IV i Cecylię Renatę na willi akademickiej. W czasie najazdu moskiewskiego na Wilno przebywał incognito w Gdańsku i prowadził dysputy z protestantami. Umarł w Poszawszu 22 IV 1666.

Archiwum Prow. Małopol. rkp. 266; Poszakowski, De viris illustribus Prov. Lit., 112, 971; Rostowski, Lituanicarum S. J. Hist. ed. Martinov, Paryż 1877; Załęski, Jezuici, II.

Stanisław Bednarski T. J.