Czapski Jan Chryzostom, h. Leliwa (1656–1716), kasztelan elbląski, syn Franciszka Mirosława i żony jego Zofii z domu Guldenbalk v. Holt. Służył jako towarzysz chorągwi pancernej w wyprawie wiedeńskiej, był deputatem na trybunał koronny oraz wicemarszałkiem jego; w r. 1693 konferował mu król Jan III kasztelanię kruszwicką. Kilkakrotnie był Cz. komisarzem na trybunał skarbowy, a w czasie bezkrólewia piastował z wyboru urząd marszałka sądów kapturowych województwa pomorskiego. Kasztelanię elbląską otrzymał r. 1698, ale dopiero w roku następnym złożył przysięgę krajową. Na sejmiku generalnym malborskim 6 VIII 1708 doprowadził razem z Piotrem Cz., późniejszym wojew. pomorskim († 1737), i z Teodorem Potockim do oddania się prowincji pod władzę Stan. Leszczyńskiego, ale już 23 IX 1710 jeździł w deputacji hołdowniczej do Augusta II. W r. 1712 wszedł do nowoutworzonej komisji skarbu pruskiego. Posiadał oprócz Bękowa dobra Jarcewo, Zbeniny i Szenfeld pod Chojnicami, nadto miał od króla tenutę soponińską pod Świeciem. Ożeniony był z Ludwiką Rudnicką. Umarł, mając lat 60, 18 V 1716, pochowany w Nowem u bernardynów; data, którą podaje kronikarz ks. Borek, mianowicie 28 V, jest zapewne dniem pogrzebu. Kronika klasztoru pelplińskiego, w którego kościele serce jego złożono, zwie go »benefactor gratiosissimus ac defensor huius monasterii strenuissimus«.
W kościele pelplińskim było jego epitafium a w nowskim jego portret.
Borck, Echo sepuchralis (rkp.) II 408; Arch. Conv. Novens. 272; Lengnich, Gesch. Preuss. Lande, IX 62; Niesiecki; Czaplewski, Senatorowie, 26; Bär, Adel und adl. Grundbesitz Westpreussens, nr 1356, 1382, 1385; Frydrychowicz, Gesch. d. Cist. Abtei Pelplin, 459; Złota Księga XI 63. – Rel. Bidgost. 1667, fol. 166 i 1668, fol. 280. Lauda pruskie B. Czart. rkp. 980.
Ks. Alfons Mańkowski