Chuć (Kutsch) Jan (1734–1814), pastor i pisarz górnośląski. Urodził się 22 VI z ojca Mateusza i matki Anny z Victorów w Bürgsdorf, w powiecie kluczborskim. Do szkoły ludowej uczęszczał we wsi rodzinnej i pobliskim Wałczynie, następnie w l. 1748–55 do gimnazjum w Brzegu, w l. 1755–1759 na uniwersytet w Halli, gdzie był także bibliotekarzem. Na Wielkanoc r. 1759 został nauczycielem domowym u Ożarowskich w Gorzowie (Landsberg), a otrzymawszy w r. 1761 ordynację na pastora, kaznodzieją zamkowym w Błotnicy w pow. strzeleckim. W r. 1762 otrzymał parafię w Proślicach, w r. 1768 w Roszkowicach, w jesieni 1772 w Byczynie oraz został inspektorem szkolnym okręgowym. Ożenił się z Marią Rosina Treutwein. Od r. 1789–96 był nadzorcą okręgu kośc. kluczborskiego, ponownie piastował tę godność w l. 1807–12 już jako superintendent. Umarł 14 XII w Byczynie. Jako pastor cieszył się poważaniem u swoich współwyznawców, którym imponował olbrzymią postawą i donośnym głosem. Był on typem ówczesnego pastora suchego i trzeźwego, prawie biurokraty, posiadał zdolność rządzenia w wielkim stopniu. Zasłynął gościnnością wobec kandydatów niemieckich, którzy uczyli się u niego języka polskiego. Ch. mówił i pisał z silną domieszką gwarową. Wydał kilka podręczników szkolnych, z których znana jest tylko Książeczka do sylabizowania i czytania dla Szkół Elementarnych – Buchstabier- und Lesebuch für Elementarschulen (Brzeg 1803), ciekawa o tyle, że początkowo tekst tak polski jak i niemiecki drukowany jest szwabachą, a potem literami łacińskimi, autor zaś w tytule polskim nazywa się Chuciem, w niemieckim zaś Kutschem. Nadto przerobił kancjonał Bockshammera i wydał w Brzegu w r. 1804 pt.: Pieśnioksiąg czyli Kancjonał Ewanielicki dla Boga czczenia publicznego i domowego. Zebrania Jana Chucia księdza Byczyńskiego. Z przydatkiem modlitew. Ponownie wydał ten kancjonał pastor namysłowski J. Z. Hennig (1770–1848) w Oleśnicy r. 1836. Używano tego kancjonału w Byczynie, Polanowicach i Pszczynie. Ch. zostawił nadto w rękopisie historię parafii byczyńskiej na podstawie zapisków S. S. Zasadiusa.
Erhardt S. J., Presbyterologie des Evangelischen Schlesiens, Liegnitz 1782, II 503; Koelling H., Presbyterologia Dioeceseos Cruciburgensis etc., Vratislaviae 1867, 74–6; Koelling H., Geschichte der Stadt Pitschen, Breslau 1892, 27 407–16.
Wincenty Ogrodziński