Gisiler (Gezler, Giesler, Gissler) Jan (2. poł. XVIII w.), generał, syn pułkownika austriackiego Jana. Po raz pierwszy występuje w r. 1770 jako porucznik wojsk kor. W r. 1790 jako pułkownik batalionu Skarbu Koronnego został nobilitowany (h. Złotorzek). 17 IV 1794 przeprawił batalion swój z Pragi, przeprowadził przez Miodową przepuszczony przez Rosjan i dotarł do arsenału, wzmacniając siły powstania. Za udział w walkach automatycznie awansował na generała-majora (data patentu 7 VI), a jego batalion rozwinięto w 16. regiment piechoty. Regiment ten stacjonujący na Golędzinowie osiągnął stan 1476 ludzi i w miarę postępów wyszkolenia rozrzucany był kompaniami na froncie nadnarwiańskim, G. zaś pełnił funkcje pułkownika dyżurnego garnizonu warszawskiego. 7 VII zgłosił się on do Najwyższego Naczelnika i uzyskał zgodę na dalsze dowodzenie swym regimentem. W okresie bitwy na przedpolu Warszawy, wysłany 10 VII na czele korpusiku na najbliższy odcinek nadnarwiański, przywrócił zachwianą tam obronę. Komendant stołeczny Orłowski był jednak zeń niezadowolony i 24 VII odwołał go na Pragę. G. jako komendant Pragi (do drugiej połowy września) sprawował nadzór nad robotami fortyfikacyjnymi i osłaniał brzeg Wisły po Jabłonnę. Za opieszałe wykonywanie rozkazów Orłowskiego aresztowany, 4 X znów dowodził swym regimentem, aż do szturmu Pragi, w którym wpadł do niewoli.
Boniecki; Uruski; – Giergielewicz J., Zarys historii korpusów inżynierów w epoce Stanisława Augusta, W. 1933; Korzon T., Wewnętrzne dzieje; Mościcki H., Jasiński i powstanie kościuszkowskie, W. 1917; Skałkowski A., Z dziejów insurekcji 1794 r., W. 1926; Tokarz W., Insurekcja warszawska, Lw. 1934; – Akty powstania Kościuszki; Rozkazy Kościuszki do gen. Orłowskiego, P. 1925; – AGAD: Arch. Król. Pol. 328, f. 3.
Stanisław Herbst