Starożyk Jan Ildefons, krypt. J. S., pseud. Pobożny (1845–1902), publicysta, warsawianista.
Ur. 27 I w Warszawie, był synem Jana i Katarzyny z Kornackich.
S. ukończył 3. Szkołę Powiatową Ogólną przy ul. Długiej w Warszawie, a potem terminował w zakładzie litograficznym Adama Dzwonkowskiego. W r. 1863 prawdopodobnie przyłączył się do powstania styczniowego. Do Warszawy wrócił ok. r. 1867; został pracownikiem biurowym Straży Ogniowej, a następnie adiutantem jej dowódcy płk. Urbana Majewskiego. Ok. r. 1874 był organizatorem i instruktorem Straży Ogniowej tworzonej w Kielcach. W r. 1876 osiadł znów w Warszawie i aż do śmierci był pracownikiem Warszawsko-Wiedeńskiej Drogi Żelaznej.
S., będąc samoukiem, doszedł do znacznej wiedzy o dziejach Warszawy i jej zabytków, zwłaszcza obiektów sakralnych. W warszawskich czasopismach opublikował wiele artykułów i not; ich liczba jest niemożliwa do ustalenia, bowiem część prac podpisywał różnymi pseudonimami. Były to m.in.: Kościół św. Barbary na dawnym Cmentarzu Świętokrzyskim przy ul. Nowogrodzkiej w Warszawie, wystawić się mający z zapisów Tekli Rapackiej („Tyg. Ilustr.” 1883 nr 28), Antepedium [Jana Kryńskiego] w Kościele katedralnym św. Jana w Warszawie (tamże 1884 nr 80), Z przeszłości Warszawy (Cmentarz Ujazdowski i Świętokrzyski) („Niwa” 1896 nr 38–41), Kościół św. Michała Archanioła i Floriana na Pradze pod Warszawą („Tyg. Ilustr.” 1898 nr 29), Kościół św. Karola Boromeusza na ul. Chłodnej w Warszawie (z okazji 50-letniego jubileuszu) („Wędrowiec” 1899 nr 47), Kościół na chodniku [Zbawiciela] („Przegl. Tyg.” 1902 nr 13). Pisał też artykuły o obiektach świeckich, m.in.: Nowa fabryka sukna i kortów pod Warszawą („Tyg. Ilustr.” 1883 nr 37), Pałac Karasia w Warszawie („Kłosy” 1887 nr 1128–9), Herb miasta Pragi pod Warszawą („Tyg. Ilustr.” 1898 nr 29). Współpracował z redakcją „Encyklopedii Powszechnej” Samuela Orgelbranda (1898–1902). Kilkakrotnie zabierał głos w sprawie budowy w Warszawie pomnika Józefa Ignacego Kraszewskiego. Jego staraniem został odnowiony i przeniesiony krzyż z ul. Nowogrodzkiej na ul. św. Barbary. S. gromadził w swoim mieszkaniu pamiątki warszawskie z różnych epok. Zmarł 5 VI 1902 w Warszawie.
Nie udało się ustalić danych o rodzinie S-a. Być może jego krewnym (synem?) był Marcin Ildefons Starożyk, właściciel firmy «Starożyk» założonej w r. 1900 w Dąbrowie Górniczej, wykonującej prace stolarskie i szybowe dla kopalń.
Bibliogr. Warszawy, III; – Enc. Org., XIV; – Kaczyńska F., Industrializacja i jej skutki demograficzno-społeczne do 1914 roku, w: Dąbrowa Górnicza, Red. W. Długoborski (dot. Marcina Ildefonsa Starożyka); – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne z r. 1902: „Kur. Warsz.” nr 154 wyd. poranne, „Przegl. Tyg.” nr 25, „Ziarno” nr 24; – USC W.-Śródmieście: Akt zgonu, sygn. 1/2/758/1902.
Stanisław Konarski