Puszet Jan Kacper h. własnego (1780–1843), oficer wojsk Ks. Warsz. i Król. Pol., podpułkownik w powstaniu 1830/31 r. Ur. 6 I w Gościeńczycach (woj. mazowieckie), był prawnukiem Jakuba (zob.), synem Filipa Nereusza (1754–1803), starościca duninowskiego, i Anny Doroty ze Strzemboszów, chorążanki raciążskiej, 2° v. Janowej Zbrożkowej, bratankiem Józefa (zob.), bratem Antoniego (zob.).
Do wojska wstąpił P. 3 VII 1809 jako prosty żołnierz do formowanego przez mjr. Jana Nepomucena Umińskiego pułku jazdy w składzie dywizji rezerwowej gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Dn. 1 IX 1809 otrzymał nominację na podporucznika, a 11 XII t. r. na porucznika w swoim pułku, noszącym nazwę 2 p. huzarów wojsk galicyjsko-francuskich (przemianowanym 28 XII t. r. na 10 p. huzarów armii Ks. Warsz.); dn. 9 X 1810 awansował na kapitana. P. brał udział w kampanii rosyjskiej 1812 r. – walczył pod Drują (15 VII), Smoleńskiem (17 VIII), Możajskiem (7 IX), Czirikowem (29 IX, gdzie otrzymał postrzał karabinowy w lewą rękę), Woronowem (2 X), Krasnem (14 XI), nad Berezyną (28 XI). Odznaczony został Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari oraz 11 X 1812 orderem kawalerskim Legii Honorowej. Ze szczątkami pułku przedostał się przez Kalisz–Głogów do Niemiec i 19 IV 1813 umieszczony został w składzie nowo utworzonego 4 p. ułanów, należącego do powstałej w Wetzlar dywizji gen. J. H. Dąbrowskiego. Z pułkiem tym uczestniczył we wznowionych 16 VIII 1813 działaniach wojennych; znajdował się w potyczkach pod Bossdorf (25 VIII), Kropstädt (26 VIII), w walkach pod bronioną Wittembergą. W wypadzie płk. Tomasza Siemiątkowskiego na Jüterbog (6 IX), w walce z przeważającymi siłami jazdy pruskiej, ranny w lewą rękę i obie nogi dostał się wraz z – również rannym – bratem Antonim do niewoli. Przewieziono go do Berlina i skierowano do lazaretu wojskowego. Uwolniony, powrócił do kraju z przyznanym Krzyżem Złotym Orderu Virituti Militari.
W armii Król Pol. P. przeznaczony został 13 II 1815 w stopniu kapitana do formowanego w Skierniewicach 4 p. strzelców konnych. W czerwcu 1817, w czasie pobytu pułku w Warszawie, postawiony został przed sądem wojennym za wstrzymanie wypłaty podkomendnym i wyrokiem sądu z 11 VI skazany na 3 miesiące aresztu. Książę Konstanty jednak wyrok ten uchylił, zaliczając jedynie areszt dotychczasowy. P. awansował na majora 2 IV 1820 z przeniesieniem do 4 p. ułanów, w którym objął dowództwo 2 dywizjonu. W czasie stacjonowania pułku w Warszawie, w styczniu 1825, P. skazany został, wraz z dowódcą pułku płk. Andrzejem Ruttié, na 1 miesiąc aresztu w twierdzy Modlinie za niesprzeciwienie się bezprawnemu noszeniu przez jednego z żołnierzy z dywizjonu P-a odznaki za wysługę lat. Gdy płk A. Ruttié w marcu t. r. odsiadywał swoją karę, P. pełnił obowiązki dowódcy pułku, a 7 IV przeniesiony został na stanowisko dowódcy 1 dywizjonu. Następnie wrócił na poprzednie swoje stanowisko i pozostawał na nim do wybuchu powstania listopadowego. Z uwagi na wiek i zły stan zdrowia przeniesiono P-a 3 IV 1831 do Korpusu Inwalidów i Weteranów wraz z awansem na stopień podpułkownika. Po kapitulacji Warszawy nie opuścił miasta, ponawiając przysięgę wiernopoddańczą.
Po upadku powstania P. pozostał w stopniu majora w Korpusie Weteranów. Dn. 1 IV 1835 umieszczony został w stopniu majora w komendach inwalidnych X Okręgu Straży Wewnętrznej z przeznaczeniem na dowódcę oddziałów garnizonu warszawskiego. Zmarł 26 XI 1843 w Warszawie.
Ożeniony 15 VIII 1830 w Chełmie z Elżbietą z Żaboklickich, P. miał synów: Leona Jana (ur. 25 II 1833 w Warszawie i tamże zm. 23 IV 1881, oraz Jana Franciszka Ksawerego (ur. 27 XI 1835 w Warszawie i tamże zm. 21 XI 1868).
Borkowski, Almanach; Kosiński A. A., Przewodnik Heraldyczny, Kr. 1877 III 421; Uruski; Łoza, Legia Honorowa; Spis szlachty Król. Pol…., W. 1851; – Gembarzewski, Wojsko Pol., 1807–14; tenże, Wojsko Pol., 1815–30; Pachoński J., Generał Jan Henryk Dąbrowski 1755–1818, W. 1981; – Lelewel P., Pamiętnik i diariusz domu naszego, Wr. 1966; Roczniki Wojskowe Królestwa Polskiego 1817–1830; Rozkazy dzienne Naczelnego Wodza 1815–1831; – AGAD: Akty KRW, rkp. 69c s. 75–76, rkp. 478 s. 14, rkp. 606 s. 140–155, rkp. 607 s. 165; B. PAN w Kr.: rkp. 700a k. 157; B. Uniw. Warsz.: rkp. 562 k. 2–9; Paraf. Św. Jana w W.: Akty zgonów z r. 1843, nr 541; Paraf. w Prażmowie (pow. Piaseczno): Księga urodzin z l. 1760–80, poz. 1031; – Arch. rodziny Puszetów w posiadaniu Jana Pugeta w W.; – Kartoteka oficerów WP 1815–1831 Zbigniewa Zacharewicza z Kr.
Zbigniew Zacharewicz