Kierdej Jan Kazimierz h. Bełty (zm. 1685), marszałek grodzieński, kasztelan trocki. Syn Eustachego, kaszt. żmudzkiego, i Zofii Chrapowickiej, sędzianki ziemskiej trockiej. W r. 1648 był dworzaninem królewskim i posłem pow. grodzieńskiego na elekcję Jana Kazimierza, w r. 1649 został chorążym grodzieńskim po swym ojcu, który postąpił na kasztelanię smoleńską. Brał udział w wojnach kozackich i szwedzkich począwszy od wyprawy zborowskiej 1649 r. W r. 1660 był dowódcą pospolitego ruszenia pow. grodzieńskiego w czasie walk o Grodno. Dn. 22 IV dopomógł oboźnemu lit. Michałowi Pacowi w Szadowie schwytać i uwięzić zabójców W. Gosiewskiego, podskarbiego wielkiego i hetmana polnego W. Ks. Lit. Przed r. 1664 otrzymał K. starostwo przewalskie, wkrótce potem przed r. 1668 starostwo filipowskie. W r. 1665 był posłem grodzieńskim na konwokację grodzieńską, a w r. 1667 posłował na sejm warszawski. W r. 1669 został marszałkiem pow. grodzieńskiego, a w r. n. obrany był marszałkiem koła poselskiego na sejmie warszawskim. W r. 1672 bronił na sejmie interesów ks. Michała Radziwiłła, podkanclerzego i hetmana polnego W. Ks. Lit., i odznaczył się uporem i warcholstwem, występując jako zwolennik zastąpienia ław poselskich krzesłami wzorowanymi na krzesłach senatorskich. W r. 1674 na sejmie convocationis domagał się ograniczenia władzy hetmańskiej i występował w obronie praw szlachty kurlandzkiej. Podpisał elekcję Jana III Sobieskiego.
W r. 1677 wszedł do Trybunału Skarbowego W. Ks. Lit. W t. r. uzyskał na sejmie konstytucję, która starostwo filipowskie, wakujące po śmierci jego starszego syna Floriana Stanisława, i starostwo przewalskie nadawała Kierdejom na lat 40 prawem emfiteutycznym. W r. 1683 należał na sejmie do nielicznej grupy opozycjonistów, broniącej stronnika Francji A. Morsztyna, podskarbiego kor. Na tymże sejmie wyznaczony został członkiem komisji kadzyńskiej powołanej dla traktowania z Moskwą o pokój. U schyłku t. r. otrzymał urząd łowczego W. Ks. Lit. W listopadzie 1683 r. obecny był na rokowaniach w Kadzyniu, powtórnie przybył do Kadzynia na posiedzenia komisji w połowie stycznia 1684 r. W maju t. r. otrzymał dzięki poparciu M. Ogińskiego, woj. trockiego i nominata na kanclerstwo W. Ks. Lit., kasztelanię trocką. Przywilej na ten urząd otrzymał dopiero 20 VI 1684 r. W kwietniu 1685 r. K. zmarł, nie objąwszy kasztelanii. Pochowany został w Wilnie u karmelitów. Ożeniony był z Dorotą Anną Grzybowską, podkomorzanką czerską. Z małżeństwa tego miał dwóch synów: Floriana Stanisława, który zginął pod Żurawnem w r. 1676, oraz Władysława Antoniego, elektora Jana III, zm. w r. 1699, i cztery córki: Zofię, za Stanisławem Szemetem, a następnie za Krzysztofem Komorowskim, Pudencjannę, za Stanisławem Remerem, Teklę i Petronellę, zakonnicę.
Boniecki; Kojałowicz, W. W., Herbarz rycerstwa W. X. Litewskiego tak zwany Compendium, Wyd. F. Piekosiński, „Herold Pol.” 1897 s. 25; Niesiecki; Elektorowie, 90; – Darowski A., Szkice historyczne, S. II, Pet. 1895 s. 377; Deiches E., Koniec Morsztina, Kr. 1894 s. 79; – Akty Vil. Archeogr. Kom., IV 20; Listy z czasów Jana III i Augusta II, Wyd. W. Skrzydylka, Kr. 1870 s. 31, 66; Monuments historiques relatifs aux règnes d’Alexis Michaélovitch, Téodor III et Pierre le Grand Czars de Russie, Éd. A. Theiner, Rome 1859 s. 271–8; Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego, Wyd. F. Kluczycki, Kr. 1881 I cz. 2; Urkunden und Actenstücke, XII; Vol. leg., V 151 f. 293, 252 f. 515, 257 f. 525, 335 f. 687, 344 f. 706; [Załuski A. Ch.], Epistolarum historico-familiarium, Brunsbergae–Vratislaviae 1711 II 857; Źródła do dziejów polskich, Wyd. M. Malinowski, A. Przezdziecki, Wil. 1844 II 374.
Tadeusz Wasilewski