Korsak Jan Kazimierz Zaleski h. własnego (2. poł. XVII w.), chorąży połocki i poseł na sejmy. Należał do gałęzi Korsaków, którzy z początku XVI w. przybrali przydomek Zaleskich od dóbr Zalesie. Był synem Władysława Jana, chorążego połockiego, i Barbary z Puciatów. W r. 1683 był stolnikiem smoleńskim; w t. r. ojciec zapisał mu w testamencie dobra Litowszczyznę, położone w woj. połockim. Po śmierci ojca otrzymał w r. 1690 urząd chorążego połockiego. Był posłem połockim na sejm warszawski 1688 r. (jeszcze jako stolnik smoleński); powtórnie posłował z Połocka na sejm warszawski w r. 1690. Należał do stronnictwa sapieżyńskiego i na sejmie wystąpił w obronie swego kolegi, drugiego posła połockiego, Szołkowskiego, pisarza ziemskiego wiłkomierskiego, który zerwał poprzedni sejm warszawski. Gdy sejm kwestionował prawomocność obioru Szołkowskiego, K. opuścił z protestacją izbę poselską, grożąc zerwaniem sejmu. Stronnictwo dworskie pragnęło usunąć Szołkowskiego z grona posłów, zarzucając mu nieprawne sprawowanie mandatu poselskiego, gdyż ciążył na nim pozew. W wyniku mediacji posła cesarskiego spór załagodzono i posłowie połoccy zasiedli znów w izbie poselskiej. K. posłował jeszcze na sejm w r. 1694 z województwa połockiego. Schyłek jego życia jest niejasny, być może został ok. r. 1695 kasztelanem połockim i należy go identyfikować z Janem Korsakiem, po śmierci którego, 1 X 1697 r. mianowany został kasztelanem połockim Michał Kazimierz Pac. W każdym razie nie był już K. chorążym połockim po r. 1695, gdyż w r. 1696 urząd ten piastował K. Niemirowicz Szczyt. Żoną K-a była Anna Konstancja z Czernic Czernicka, która po jego śmierci poślubiła Mikołaja Tyzenhauza. Pozostawił K. czterech synów: Jana (Janusza), starostę czernickiego i krasuczkiego, Tomasza, księdza, Antoniego Jana, stolnika połockiego, i Benedykta.
Boniecki; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Konopczyński W., Liberum veto, Kr. 1918; Piwarski K., Między Francją a Austrią. Z dziejów polityki Jana III Sobieskiego w latach 1687–1690, Rozpr. AU Wydz.-Hist.-Filoz., Kr. 1933 LXIX 135; – Zawisza K., Pamiętniki, Wyd. J. Bartoszewicz, W. 1862; – Centr. Gosud. Arch. Drevnich Aktov Moskva: Litovskaja Metrika Knigi Zapisej 146 fol. 142, księga 149 dok. 839 i fol. 916.
Tadeusz Wasilewski