Korsak Jan Bobynicki h. własnego (zm. ok. 1679), kasztelan połocki. Pochodził z linii Korsaków, którzy od dóbr Bobynicze przybrali z pocz. XVI w. przydomek Bobyniccy. K. był synem Romana Michałowicza i Krystyny Chreptowiczówny. W r. 1631 otrzymał wspólnie z ojcem i braćmi za zasługi wojenne 80 włók w starostwie bielskim woj. smoleńskiego. W r. 1646 przypadły mu z działów rodzinnych dobra Psuja i Droczyn w woj. połockim. Przed r. 1657 posiadał urząd podczaszego połockiego, ok. r. 1657 został podkomorzym połockim. Był posłem połockim na sejmy, po raz pierwszy być może już w r. 1634, następnie w l. 1655, 1658 i 1659. W październiku 1659 r. wysłany został przez króla, z misją do cara, aby prosić go o rozejm na czas trwania komisji układającej warunki pokoju. Uzyskał zawarcie rozejmu, który jednak został następnie złamany. W działaniach wojennych uczestniczyła chorągiew kozacka K-a. W nagrodę za odbytą misję dyplomatyczną otrzymał 10 III 1660 r. dobra Ist położone na trakcie dziśnieńskim woj. połockiego, a wkrótce potem, 3 VI t. r., nominację na kasztelanię połocką. Jako senator brał udział w obradach sejmu 1661 i 1667 r. Utrzymywał bliskie kontakty z Bogusławem Radziwiłłem, który dłużny był jego żonie poważne sumy pieniężne, trzymał też zastawem wspólnie z żoną dobra radziwiłłowskie Piotrowicze, Świdnicze i Raczkiewicze w pow. słuckim. Dn. 23 II 1667 r. utracił żonę, Katarzynę (Krystynę) Sosnowską, 1. v. Albrychtową Dembowską; pogrzeb jej odbył się w Słucku 27 IX 1667 r. Śmierć żony opóźniła rozpoczęcie prac komisji mieszanej polsko-szwedzkiej, zwołanej do Kupiszek na dzień 28 II, do której należał K. wspólnie z Michałem Leonem Obuchowiczem, podkomorzym nowogrodzkim. Po śmierci żony zrzekł się Świdnicz i Raczkiewicz, lecz utrzymał dziedzictwo żony Piotrowicze. W r. 1669 przewodniczył obradom sejmiku połockiego i wspólnie ze szlachtą połocką pragnął przekazać elekcyjne województwo połockie B. Radziwiłłowi, który niegdyś otrzymał już przywilej na to województwo. K. spodziewał się, że Radziwiłł obsadzi załogami fortece pograniczne i, być może, potrafi odzyskać ziemie utracone na rzecz Moskwy, co najmniej radziwiłłowski Newel i Siebież. Radziwiłł nie objął jednak województwa połockiego. Data śmierci K-a nie jest znana, w r. 1674 podpisał elekcję Jana Sobieskiego, żył jeszcze w r. 1676, a już ok. r. 1680 kasztelania połocka wakowała. Jan Korsak, kasztelan połocki w r. 1686, jest wobec tego jego imiennikiem. Drugą żoną K-a była Konstancja Galimska, z którą miał syna Stefana Jerzego. Ponadto pozostawił synów: Kazimierza, karmelitę, Tomasza, księdza, oraz córkę zamężną za Szymonem Ogińskim.

Portret na miedziorycie, reprod. w: Korsakowicz J., Drzewo genealogiczna Korsaków, 1718; – Boniecki; Niesiecki; Uruski; Konarski Sz., Szlachta kalwińska w Polsce, W. 1936 s. 141; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Codello A., Konfederacja wojskowa na Litwie w latach 1659–1663, Studia i Mater. do Hist. Wojsk., W. 1960 VI cz. 1 s. 31; Wolff J., Pacowie, Pet. 1885 s. 232, 237; – Akty Vil. Archeogr. Kom., XV 482; Baliński M., Pamiętniki historyczne, Wil. 1859 (diariusz M. Obuchowicza) s. 66, 83 i n.; Listy Jana Sobieskiego, Wyd. A. Z. Helcel, Kr. 1860 s. 325 cz. III nr 73; Pamiętniki Maskiewiczów, Wyd. A. Sajkowski, Wr. 1961 (diariusz B. Maskiewicza) s. 275; – AGAD: Arch. Radziwiłłów dz. V teka 161 nr 7277.

Tadeusz Wasilewski