Mitkowski Jan (zm. 1646), lekarz, profesor medycyny na Uniw. Krak. Był prawdopodobnie mieszczaninem, synem Jana, rodem z Pilzna w woj. krakowskim. W r. 1601 został immatrykulowany na Uniw. Krak., w półr. zim. 1603 r. otrzymał stopień bakałarza na Wydziale Filozoficznym. Dn. 23 I 1608 został promowany na mistrza sztuk wyzwolonych i w t.r. zaczął wykładać na Wydziale Artium jako docent extraneus. W spisach docentów występuje do r. 1611. W t.r. wyjechał M. do Bolonii, gdzie podjął studia medyczne, zakończone uzyskaniem stopnia doktora medycyny. W czasie pobytu we Włoszech odwiedził również Padwę (1611) i zaznaczył swój przyjazd wpisaniem się do albumu nacji polskiej. Po powrocie z Włoch rozpoczął starania o miejsce na Wydziale Medycznym Uniw. Krak. Dn. 13 II 1615 nostryfikował dyplom doktorski zdobyty w Bolonii, a 19 III odbył tzw. dysputę pro loco, wygłaszając rozprawę De Catarrho, ogłoszoną t.r. drukiem i dedykowaną Mikołajowi Porębskiemu, kasztelanowi czechowskiemu. Uważał, że siedzibą kataru jest mózg, a jako terapię zalecał puszczanie krwi, bańki, syropy i dietę. Dn. 14 VIII t.r. Krakowska Rada Miejska nadała mu katedrę medycyny z fundacji Miechowity, a we wrześniu M. został inkorporowany do Wydziału Lekarskiego Uniw. Krak. Jako profesor tej katedry pełnił także obowiązki lekarza miejskiego, m. in. sprawując bezpłatną opiekę lekarską nad ubogimi. W r. 1627 wykładał M. „Aforyzmy” Hipokratesa, w n.r. O chorobach (De morbis in genere). Kilkakrotnie wybierano go dziekanem Wydziału Lekarskiego, np. w l. 1627, 1633 (po raz piąty), 1643.
M. mieszkał w domu Mikołaja Delpace przy ul. Floriańskiej 3, prawdopodobnie prowadząc tam aptekę. Jako lekarz dorobił się sporego majątku: nabył 3 części kamienicy Mikołaja Delpace, część kamienicy przy ul. Szewskiej i 3 domy na przedmieściach Krakowa, przy gościńcu do Czarnej Wsi.
Żonaty był dwukrotnie: z Anną Więckowiczówną, córką Jerzego Więckowicza (ślub odbył się 15 X 1617), a następnie z Agnieszką Szoberówną, córką rajcy krakowskiego Krzysztofa Szobera. Oba małżeństwa zbliżyły go do zamożnych krakowskich rodzin; utrzymywał też bliskie stosunki z kupcami włoskimi. Zmarł w Krakowie 4 XII 1646. Pozostawił z pierwszego małżeństwa syna Władysława (zob.) i córkę Małgorzatę, a z drugiego córkę Agnieszkę, którą wydał za aptekarza krakowskiego Janowskiego.
Estreicher; W. Enc. Ilustr.; Giedroyć, Źródła do dziej. medycyny; Kośmiński, Słownik lekarzów; Siarczyński, Obraz wieku panowania Zygmunta III; – Barycz, Historia UJ; Bersohn M., Studenci Polacy na Uniwersytecie Bolońskim w XVI i XVII w., Kr. 1894 s. 28; Chmiel A., Domy krakowskie. Ulica Floriańska, Cz. I, Kr. 1917 s. 23–5; Lachs J., Dawne aptekarstwo krakowskie, W. 1933 s. 79, 85; tenże, Kronika lekarzy krakowskich XVII w., P. 1925 s. 38; Majer J., Wiadomość z życia profesorów Wydziału Lekarskiego w Uniwersytecie Jagiellońskim, Wil. 1862 s. 33, 41; Pieradzka K., Handel Krakowa z Węgrami w XVI w., Kr. 1935 s. 128; Wachholz L., Wydział Lekarski Uniw. Krak. i jego grono nauczycielskie od r. 1364–1918, Kr. 1935 s. 36; – Album Stud. Univ. Crac., III 221; Archiwum nacji pol. w uniw. padewskim, I; Gąsiorowski, Zbiór wiad. do hist. sztuki lek., I 330, II 30; Statuta nec non liber promotionum, s. 259, 306, 310, 319; Śmieszkowicz W., Gamelion, Kr. 1617; Wielewicki, Dziennik, IV 49; – Arch. Państw. w Kr.: Arch. M. Krak. Acta consul. Crac. rkp. 458 f. 420, Acta scab. Crac. rkp. nr 34 f. 787–790, 807–809, 847–848, 1530–1532, nr 36 f. 676, nr 38 f. 1583–1585, Revisio quart. Nr 1378 f. 486; Arch. UJ: rkp. nr 15 f. 31, nr 18 f. 534–535, 370, nr 297 f. 86; B. Jag.: rkp. nr 220 k. 80 i n., 90 i n., 155–160, nr 252, nr 2501 f. 1056, nr 5350 f. 261, nr 5352 f. 180, nr 5359 VIII.
Maria Czaplińska