Bartoszkiewicz Jan Nepomucen (1813–1900), ksiądz. Ur. 16 V w Pobiedziskach z rodziców Piotra i Marianny z Szymańskich, obywateli miejskich. Uczęszczał w l. 1819–26 do szkół w mieście rodzinnem, a od r. 1828 do matury (1835) do gimnazjum św. Marji Magdaleny w Poznaniu. Po dwuletniem nauczycielstwie domowem odbył studja filozoficzne i teologiczne we Wrocławiu i od 1838–39 był członkiem tamtejszego Tow. literacko-słowiańskiego. Na podstawie dysertacji o zasadniczej różnicy, jaka zachodzi w Kościele między episkopatem a presbiteratem, i po złożeniu rygorozum otrzymał stopień licencjata 23 VII 1842. Ponieważ profesor wrocławski Baltzer, którego uczniem był B., wygłaszał nauki niezgodne z dogmatami Kościoła katolickiego, przeto arcybiskup Dunin wzbraniał się przyjąć młodego teologa do praktycznego seminarjum gnieźn., żądając powtórzenia kursu teoretycznego w Poznaniu. Wobec tego B. zgłosił się do seminarjum pelplińskiego i, przyjęty doń przez bpa Sedlaga, otrzymał święc. kapłańskie 23 IX 43. Po trzechletnim wikarjacie w Gdańsku otrzymał w czerwcu 1846 probostwo chełmińskie, a po ustąpieniu ks. Machorskiego z dziekaństwa został jego następcą najprzód jako wicedziekan, 1851 jako dziekan. Był też egzaminatorem prosynodalnym, a od 5 II 1868 kanonikiem honorowym chełmińskim. Z probostwa w Szynychu, które przyjął 1872, zrezygnował w 1900; umarł 14 XII tegoż roku jako emeryt w Chełmnie.
W życiu kościelnem i narodowem B. żywy brał udział. W r. 1899 był współzałożycielem pisma »Szkółka Narodowa«, jako członek Ligi Polskiej uczestniczył w Radzie Prowincjonalnej i układał petycje do rządu o przywrócenie Polakom pełnych praw narodowych; deputowanym do sejmu pruskiego wybrany po raz pierwszy 1849, powtórnie 1861, następnie 1862. Zwołany przez niego wiec szkolny chełmiński 1869 zapoczątkował cały szereg innych wieców na prowincji, protestujących przeciw ograniczeniu języka polskiego w szkołach powszechnych. W r. 1873 reprezentował wraz z ks. prałatem Prądzyńskim kapitułę chełmińską na jubileuszowych uroczystościach Kopernikowych w Toruniu.
Mańkowski A. ks. Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy w RTN Tor., XXXIII; – Informacje Tadeusza Orańskiego z Gd.
Ks. Alfons Mańkowski
Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.