Gąntkowski (Gątkowski) Jan Nepomucen (1814–1878), poeta, historyk, pedagog, urodzony 1 V w Oświęcimiu, w mieszczańskiej rodzinie, z ojca Bogusława, właściciela hotelu w Oświęcimiu, i matki Marianny Krulik. W ll. 1861–75 był dyrektorem wzorowej szkoły głównej rzymskokatolickiej (Musterhauptschule) we Lwowie; od r. 1875 był nauczycielem kierującym w czteroklasowej szkole głównej wzorowej w ratuszu we Lwowie, im. G. Piramowicza. Surowy i wymagający wychowawca, interesował się przyrodoznawstwem, pozostawił cenną bibliotekę i poważne zbiory geologiczne, które jego żona ofiarowała wyżej wymienionej szkole. Zakupił grunty na Łyczakowie we Lwowie, gdzie przeprowadzał badania geologiczne, i poszukiwania (według tradycji rodzinnej) złota. Wydał w Wiedniu w r. 1841 Bajki mazurskie, poezje (s. 99), oraz tegoż roku w Przemyślu Bukiet, czyli zbiór powiastek dla dobrych dzieci (s. 123); oba te zbiory pełne moralizatorskich przykładów, szlachetne w tendencji, o małej jednak wartości literackiej i oryginalności. Najważniejsze dzieło G-go: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego (Lw. 1867), zawierające dużo materiału, dziś jest już przestarzałe. G. umarł we Lwowie, pozostawiając po sobie pamięć dobrego pedagoga i szczerego patrioty.
Enc. il. XXIII 758; Enc. powsz. Org. IX 70; Handbuch d. Statthalterei-Gebietes in Galizien, Lw. 1861–66; Szematyzm Galicji na r. 1870 i nast.; relacje rodziny.
Adam Przyboś