Oborski Jan h. Pierzchała (zm. między r. 1539 a r. 1542), kasztelan wyszogrodzki. Pochodził z rodziny mazowieckiej, która nazwisko wzięła od Obór w pow. czerskim. Był synem Marcina, sędziego czerskiego (1483–1507) i warszawskiego (1498–1505), podskarbiego ziemskiego (1505).
O początkach kariery O-ego niewiele wiadomo, w każdym razie w źródłach pojawia się w r. 1519 już jako chorąży warszawski. Następnie był kolejno: chorążym czerskim (po 19 XI 1524), kasztelanem ciechanowskim (1525), zakroczymskim (1526–9) i wreszcie – od r. 1529 – wyszogrodzkim. Zasiadając od r. 1519 stale na sejmach mazowieckich, uczestniczył aktywnie w życiu politycznym Mazowsza zarówno przed, jak i po jego inkorporacji do Korony. M. in. brał udział w pracach nad redakcją obu zbiorów statutów i zwyczajów prawnych Mazowsza: tzw. zwodu Prażmowskiego w r. 1531 oraz zwodu Goryńskjego w r. 1536. Powoływano go też kilkakrotnie w l. 1530–3 w skład komisji do rozgraniczania dóbr królewskich od wsi szlacheckich w ziemiach warszawskiej i czerskiej. Jak wynika z działu dóbr przeprowadzonego przez synów w r. 1551, był O. właścicielem leżących w ziemi czerskiej wsi: Obory, Grąd, Chabdzin, Borek, Czernidło, Ciszyca, Opacz, Chabdzinek z Kępą, Łąg, Koło, Kliczyn, Koniki. Żona wniosła mu w wianie Latochorzewo w ziemi warszawskiej. Po raz ostatni na urzędzie kasztelana wyszogrodzkiego wystąpił 1 II 1539; zapewne wkrótce zmarł, gdyż w r. 1542 godność tę sprawował Adam Wilkanowski.
Był O. żonaty z Małgorzatą, córką Pawła Latochorzewskiego. Pozostawił synów: Jana, chorążego warszawskiego w r. 1532, podkomorzego czerskiego w l. 1542–52, Mikołaja, Piotra, posła na sejmy 1563/4, 1564, 1565, 1566, podczaszego warszawskiego w r. 1569, Pawła, cześnika czerskiego w r. 1551, i Waleriana, oraz córki: Annę, Katarzynę, Elżbietę i Zofię.
Niesiecki, VII 3; Uruski, XII 219, 223–4; – Sobol B., Sejm i sejmiki ziemskie na Mazowszu książęcym, W. 1968 s. 175, 178, 179, 182, 183, 189; Winiarz A., O zwodzie zwyczajów prawnych mazowieckich układu Wawrzyńca z Prażmowa, Kr. 1895 s. 26; Wolff A., Studia nad urzędnikami mazowieckimi 1370–1526, Wr. 1962; – Iura Masoviae Terrestria, W. 1973–4 II–III nr 232, 308, 336, 346; Matricularum summ., IV; – Życiorys Piotra Oborskiego, opracowany przez Antoninę Keckową, w Materiałach Red. PSB.
Andrzej Sołtan