Oszustowski Jan (zm. 1774), ksiądz, leksykograf. Pochodził z rodziny mieszczańskiej wspominanej często w aktach Łobżenicy oraz innych miast Krajny. W młodym wieku wstąpił do Instytutu Księży Komunistów. Jego pierwszą placówką była kolegiata kielecka, gdzie został przyjęty w poczet wikariuszy 6 VIII 1746. Bezpośrednio po przybyciu do Kielc O. rozpoczął układać słownik francusko-niemiecko-polsko-łacińsko-litewski, obejmujący ponad 300 stron rękopisu (obecnie w B. Uniw. Pozn.: rkp. 503 I), w którym skompilował także zarys gramatyki języka francuskiego i niemieckiego oraz dał próbki pisma ormiańskiego, hebrajskiego i cerkiewnosłowiańskiego. Największe znaczenie ma litewska część słownika, ponieważ oprócz wyrazów przepisanych ze słownika polsko-łacińsko-litewskiego Konstantego Szyrwida O. podawał niektóre hasła nowe, zaczerpnięte od informatorów, dla których litewski był językiem macierzystym. Słownik O-ego powstał przede wszystkim z zainteresowań językoznawczych autora. W Kielcach O. pomagał także przy urządzaniu przedstawień teatralnych w tamtejszej szkole. Kolejno pełnił obowiązki mansjonarza w Górze Kalwarii, Łosicach, profesora retoryki w Brzeżanach. Był także altarystą w kolegiacie warszawskiej. Wśród zajęć duszpasterskich i pedagogicznych, pełnionych z reguły w małych miejscowościach i w izolacji od środowisk naukowych, zamiłowania językoznawcze O-ego nie zdołały się rozwinąć i żadna z jego prac nie została wydrukowana. O. zmarł w Warszawie 27 XI 1774.
Leszczyński R., Lietuviški žodžiai nežinomame XVIII a. žodyne, „Aušra” 1974 nr 1 (24); – Arch. Diec. w Kielcach: Akta wikariuszów, t. 6 (1736–1768); – Homo viator, rkp. w posiadaniu ks. J. Wysockiego w W.
Rafał Leszczyński