INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu
 Jan Prüffer     

Jan Prüffer  

 
 
Biogram został opublikowany w latach 1984-1985 w XXVIII tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Prüffer Jan (1890–1959), zoolog entomolog, profesor Uniw. Wil. i Uniw. Tor. Ur. 5 III w Bołkunach w pow. kobryńskim na Polesiu, był synem Feliksa, farmaceuty i właściciela ziemskiego, i Żelisławy z Leżeńskich, bratem stryjecznym Bronisława (zob.).

Po przeniesieniu się rodziny do Częstochowy, gdzie ojciec zakupił aptekę, P. w l. 1901–5 uczęszczał do gimnazjum rządowego; relegowany w r. 1905 za udział w strajku szkolnym, ukończył naukę w r. 1909 w gimnazjum polskim. W l. 1909–14 studiował zoologię na Wydziale Filozoficznym UJ. Już w okresie studiów w r. 1912 rozpoczął pracę w Zakładzie Zoologii UJ pod kierunkiem Michała Siedleckiego i prowadził badania nad fauną motyli okolic Krakowa i Częstochowy na zlecenie Komisji Fizjograficznej AU, w której Muzeum dodatkowo pracował. Po wybuchu pierwszej wojny światowej wyjechał do Częstochowy i w l. 1915–17 pracował jako nauczyciel przyrody, później dyrektor tamtejszego gimnazjum. Czynny w Oddziale Polskiego Tow. Krajoznawczego w Częstochowie wydał tam w r. 1917 broszurę Z zadań krajoznawstwa polskiego. Przez kilka miesięcy r. 1917 przebywał w Warszawie, gdzie w Gabinecie Zoologicznym Uniw. Warsz. pod kierunkiem Jana Sosnowskiego opracowywał zbiór motyli peruwiańskich i ogłosił Spis motyli peruwiańskich zebranych przez ekspedycje Jana Sztolcmana i Konstantego Jelskiego („Arch. Nauk Biologicznych Tow. Nauk. Warsz.” T. 1: 1922 z. 3). W r. 1918 powrócił do Krakowa i jako demonstrator, a następnie asystent M. Siedleckiego do r. 1920 kontynuował studia. Równocześnie został asystentem, a w r. 1919 kierownikiem technicznym Krajowej Stacji Doświadczalnej dla Badania Szkodników Zwierzęcych, istniejącej przy Zakładzie Zoologicznym UJ. W okresie od jesieni 1918 do lipca 1919 służył w batalionie akademickim WP i brał udział w działaniach wojennych na froncie lwowskim. W r. 1920 uzyskał na UJ stopień doktora filozofii na podstawie pracy Przegląd motyli większych (Macrolepidoptera) okolic Krakowa („Spraw. Kom. Fizjograficznej AU” T. 52: 1917). W semestrze letnim 1920 r. otrzymał zlecone wykłady z zakresu zoologii na Studium Rolniczym UJ, a także prowadził zajęcia z zoologii stosowanej na Żeńskich Kursach im. A. Baranieckiego w Krakowie. Z tego okresu pochodzi jego praca Studia nad motylami Tatr Polskich (Kr. 1923). Dn. 1 VII 1920 przeniósł się do Warszawy i został kustoszem działu owadów Polskiego Państwowego Muzeum Przyrodniczego (późniejsze Państwowe Muzeum Zoologiczne) i zarazem asystentem zoologii Uniw. Warsz. u Konstantego Janickiego. Równocześnie wykładał entomologię na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

Dn. 1 I 1922 został powołany na Uniw. Wil. Objął tam – z tytułem zastępcy profesora – funkcję kierownika katedry zoologii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym, którą pełnił do 16 XII 1939. Wykładał też zoologię na Studium Rolniczym Uniw. Wil. W r. 1930 habilitował się na podstawie rozprawy Badania nad unerwieniem i narządami zmysłowymi rożków i skrzydeł u Saturnia pyri L. w związku ze zjawiskiem wabienia samców przez samice („Prace Tow. Przyjaciół Nauk w Wilnie” T. 3: 1927) i 21 V 1931 został mianowany profesorem nadzwycz. Uniw. Wil. W l. 1933–4 był dziekanem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego, a w l. 1934–5 dyrektorem Studium Rolniczego. Wraz z Bronisławem Rydzewskim zorganizował w r. 1931 uniwersyteckie Muzeum Przyrodnicze, które stało się ośrodkiem badań fizjograficznych. W Muzeum znalazła się ocalała część zbiorów Muzeum Starożytności Archeologicznych Komisji Wileńskiej z gabinetem ornitologicznym Konstantego Tyzenhauza. P. wielokrotnie odbywał zagraniczne podróże naukowe, m. in. w r. 1925 przebywał w Stacji Zoologicznej Villefranche-sur-Mer we Francji, w r. 1930 w Stacji Zoologicznej w Kristinneberg w Szwecji, a także w Paryżu, Florencji, Monaco, Pradze, Sztokholmie, Lundzie i innych. W czasie wakacji realizował, przy współudziale przyrodników i humanistów wileńskich, opracowany przez siebie plan badań jezior trockich i okolicy pod względem przyrodniczym, geologicznym, geograficznym, etnologicznym i historycznym. Równocześnie działał w l. 1926–39 na polu entomologii teoretycznej i stosowanej; kierował Stacją Ochrony Roślin Wileńskiej Izby Rolniczej dla woj. wileńskiego i nowogródzkiego. Był też doradcą odczytowym radia wileńskiego z ramienia Uniw. Wil. i cenionym prelegentem.

Po zamknięciu uniwersytetu w l. 1939–44 wykładał w Wilnie na tajnych kompletach gimnazjalnych i uniwersyteckich. Pracował również nadal w Stacji Ochrony Roślin, a 1 VI 1941 otrzymał nominację na kierownika Laboratorium Kwarantanny i Ochrony Roślin Litewskiej Republiki Radzieckiej, które prowadził do chwili wkroczenia Niemców do Wilna w lipcu 1941. Po ustąpieniu wojsk niemieckich P. był w l. 1944–5 kierownikiem działu entomologicznego Stacji Agrotechnicznej Ludowego Komisariatu Rolnictwa Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. W lipcu 1945 wraz z grupą naukowców Uniw. Wil. przyjechał do Torunia, gdzie współorganizował Wydział Matematyczno-Przyrodniczy na nowo utworzonym Uniw. Tor. i w l. 1945–7 był jego pierwszym dziekanem. We wrześniu 1945 otrzymał nominację na profesora zwycz. i objął kierownictwo Zakładu Zoologii Systematycznej, a od r. 1952 kierował Zespołem Katedr Zoologicznych. W l. 1950–52 był współorganizatorem i pierwszym kierownikiem uniwersyteckiego Ośrodka Biologii Stosowanej w Koniczynce, a do śmierci kierownikiem Działu Entomologii Stosowanej.

W okresie wileńskim P. przede wszystkim prowadził badania nad fauną lepidopterologiczną Polski północno-wschodniej, początkowo w Puszczy Białowieskiej, a później okolic Wilna. Opublikował wtedy m. in. O unerwieniu motyli (Wil. 1929), Z doświadczeń nad zapachem płci u samicy brudnicy nieparki (Wil. 1935), zaś z dawniejszych badań pracę Próba charakterystyki fauny okolic Częstochowy (Częstochowa 1934). W ciągu 20 lat zgromadził ponad 11 000 okazów motyli i po wojnie ogłosił najpoważniejszą w swoim dorobku naukowym pracę Studia nad motylami Wileńszczyzny wydaną przez Tow. Naukowe w Toruniu, Wydział Matematyczno-Przyrodniczy (Tor. 1947, indeks 1948). Praca ta otrzymała nagrodę PAU w r. 1948.

W Toruniu rozpoczął badania faunistyczne Pomorza. Był inicjatorem i kierownikiem Komisji do Badań Przyrodniczych Pomorza i Pojezierza Mazurskiego Tow. Naukowego w Toruniu. Zebrany w ciągu 15 lat materiał miał stać się podstawą pełnego opracowania fauny motyli tych okolic, lecz śmierć uniemożliwiła P-owi ukończenie badań. Na podstawie tych materiałów uczeń P-a Edward Sołtys wydał (pod nazwiskami P-a i swoim) w r. 1974 pracę Motyle ziemi chełmińskiej i terenów sąsiednich (W.). Ogółem P. ogłosił ok. 150 prac, głównie w wydawnictwach PAU, Sprawozdaniach Komisji Fizjograficznej, wydawnictwach Tow. Przyjaciół Nauk w Wilnie, Tow. Naukowego w Toruniu, Uniw. Tor. i „Polskim Piśmie Entomologicznym”. Zainteresowania naukowe P-a obejmowały obok omówionych badań faunistycznych z zakresu lepidopterologii, prowadzonych pod kątem zoogeograficznym we wszystkich ośrodkach naukowych, również studia morfologiczno-anatomiczne owadów. Są to przede wszystkim prace dotyczące budowy obwodowego układu nerwowego i narządów zmysłowych, percepcji zapachów i ich roli w zachowaniu płciowym owadów. Badania nad gatunkiem Saturnia pyri L. (praca habilitacyjna P-a) zmieniły dotychczasowe błędne poglądy spotykane w literaturze światowej. Od r. 1918 P. podejmował również badania na polu entomologii stosowanej, związane z pracą w kolejnych placówkach ochrony roślin. Obejmowały one obserwacje nad biologią i szkodliwością owadów, zasady prognozowania wraz z metodami zwalczania szkodników w leśnictwie, ogrodnictwie, przechowalnictwie, a także w uprawie roślin zbożowych, oleistych i okopowych. Prace te ogłaszał w czasopismach: „Rocznik Ochrony Roślin”, „Tygodnik Rolniczy”, „Prawda Wileńska” (m. in. Masowy pojaw strzygoni choinówki w okolicach Wilna, „Tyg. Roln.” 1923, Wyniki ośmioletnich obserwacji nad rójkami chrabąszczy w Polsce, „Roczn. Ochrony Roślin” T. 6: 1939). W r. 1923 P. wspólnie z Janem Zaćwilichowskim i Szymonem Tenenbaumem wydał w Warszawie czteroczęściowy popularnonaukowy Krótki zarys owadoznawstwa. W l. 1952–5 był redaktorem i jednym z autorów serii popularnych atlasików entomologicznych m. in. Owady – szkodniki lasów iglastych (W. 1953).

P. wchodził w skład komitetu redakcyjnego „Kluczy do oznaczania owadów Polski”, „Biblioteki Klasyków Biologii” i wraz z Henrykiem Szarskim redagował 2. wydanie dzieła Darwina „O powstawaniu gatunków” (W. 1955). Stał na czele komitetu redakcyjnego „Studia Societatis Scientiarum Torunensis”. Był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej PAU, członkiem Tow. Przyjaciół Nauk w Wilnie, Tow. Naukowego w Toruniu, w którym w l. 1948–9 i 1957–9 pełnił funkcję wiceprezesa oraz zorganizował III Wydział Matematyczno-Przyrodniczy i przewodniczył mu w l. 1949–57. Wchodził w skład Komitetu Ochrony Roślin i Komisji Słownictwa Biologicznego PAN. Działał także w Polskim Tow. Entomologicznym, Polskim Tow. Zoologicznym, Tow. Anatomicznym w Paryżu. W r. 1957 otrzymał nagrodę naukową woj. bydgoskiego. Zmarł 30 XII 1959 w Toruniu i pochowany został na cmentarzu Św. Jerzego. Był odznaczony m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W małżeństwie (od r. 1925) z Marią ze Znamierowskich, profesorem etnografii na Uniw. Tor. i dyrektorem Muzeum Etnograficznego w Toruniu, P. dzieci nie miał.

 

Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Peretiatkowicz – Sobeski, Współcz. kultura pol.; – Brzęk G., Historia zoologii w Polsce do r. 1918, L. 1947–55 cz. I–III; tenże, Wkład dorobku zoologów polskich do nauk rolniczych, w: Skład osobowy i spis wykładów na rok 1958/9. Wyższa Szkoła Rolnicza w Lublinie, L. 1959 s. 51; Fedorowicz Z., Dzieje zoologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1780–1960, Kr. 1965; tenże, Zarys historii zoologii, W. 1962; Górski K., Jan Prüffer, „Studia Societatis Scientiarum Torunensis” 1962 sectio E vol. 6 (tom poświęcony J. Prüfferowi) s. III–V (fot.); Gromadska M., Jan Prüffer (1890–1959), w: Z dziejów nauki polskiej. Księga pamiątkowa Towarzystwa Naukowego w Toruniu 1875–1975, W. 1975 s. 307–22 (bibliogr., fot.); taż, Jan Prüffer (5 III 1890–30 XII 1959), „Przegl. Zool.” R. 4: 1960 z. 3. s. 159–69 (bibliogr., fot.); taż, Jan Prüffer wspomnienie pośmiertne (1890–1959), „Kosmos”, S. A., R. 9: 1960 s. 425–9 (fot.); Księga pamiątkowa ku uczczeniu CCCL rocznicy założenia i X wskrzeszenia Uniwersytetu Wileńskiego, Wil. 1929 II; Petrusewicz K., Profesor Jan Prüffer jako wychowawca, „Studia Societatis Scientiarum Torunensis” 1962 sectio E vol. 6 s. XV–XXI; Reicher M., Wspomnienie o Janie Prüfferze, tamże s. VII–XIV; Ruszkowski J., Wspomnienia o Profesorze Janie Prüfferze jako badaczu i organizatorze w dziedzinie entomologii stosowanej, „Pol. Pismo Entomologiczne”, S. B., 1960 nr 3–4 s. 147–50 (fot.); Sołtys E., Wspomnienie o prof. Janie Prüfferze, „Ochrona Roślin” R. 4: 1960 nr 2 s. 37–8 (fot.); Zarys dziejów nauk przyrodniczych w Polsce, W. 1983; – „Ilustr. Kur. Pol.” 1959 nr 308, 1960 nr 2; „Radio” 1928 nr 7 s. 5 (fot.); „Spraw. Tow. Nauk. w Tor.” T. 1 (1 I 1947–30 VI 1948): 1949 s. 79–83 (bibliogr.); – Arch. PAN: Zespół „Minerwa”; Arch. UJ: sygn. WF II nr 478, WF II nr 122.

Ligia Hayto

 

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

   
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Bogdan Baer

1926-11-08 - 2002-08-28
aktor filmowy
 

Magda Teresa Wójcik

1934-06-10 - 2011-09-17
aktorka filmowa
 

Andrzej Panufnik

1914-09-24 - 1991-10-27
kompozytor
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Aleksander Ludwik Janowski

1866-10-02 - 1944-10-14
krajoznawca
 

Seweryn Ludkiewicz

1882-01-20 - 1964-03-31
minister rolnictwa
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.