Radtke Jan (1872–1958), pierwszy polski wójt Gdyni. Ur. 10 II we wsi Dębogórze w pow. puckim, w rodzinie chłopskiej, był drugim z dziewięciorga dzieci Józefa i Julianny z Magrianów.
Po ukończeniu ludowej szkoły rolniczej R. pracował na Żuławach, prowadząc kontraktację buraków cukrowych. W r. 1910 zamieszkał w Gdyni. Już od r. 1917 w domu R-go odbywały się spotkania, na których omawiano sprawę przejęcia administracji Gdyni przez Polaków, w rezultacie czego w październiku 1918 w skład Rady Gminnej weszło kilku Kaszubów, m. in. R. W listopadzie t. r. został usunięty niemiecki wójt J. Jansen, język polski stał się językiem urzędowym, a na budynku wójtostwa R. wywiesił polską flagę. W dn. 30 VIII 1919 został wybrany na wójta gminy jako pierwszy Polak na tym stanowisku. W dn. 18 I 1922 ponownie wybrano go na wójta gminy i sołtysa wsi Gdynia. Funkcje te pełnił do kwietnia 1926. Działalność R-go związana była z budową portu w Gdyni (ustawę o budowie portu gdyńskiego Sejm uchwalił we wrześniu 1922). Zdając sobie sprawę z tego, że dotychczasowa administracja wiejska nie jest w stanie podołać rozwiązywaniu problemów towarzyszących tej inwestycji, R. już w r. 1923 poczynił pierwsze kroki w kierunku nadania Gdyni praw miejskich. W wyniku jego starań Gdynia uzyskała w lutym 1925 energię elektryczną. Pod jego kierownictwem obradująca 27 V 1925 Rada Gminna podjęła uchwałę o przyjęciu przez Gdynię ordynacji miejskiej (oficjalnie Gdynia otrzymała prawa miejskie 10 II 1926). Z chwilą utworzenia Rady Miejskiej wszedł w jej skład i został wybrany na członka magistratu. Funkcję tę pełnił do czerwca 1927. W sierpniu 1929 w wyborach samorządowych został radnym z prorządowej listy Zjednoczonego Bloku Pracy. W r. 1930 na skutek wprowadzenia rządów komisarycznych w Gdyni większość Kaszubów przeszła do opozycji, a wśród nich R., który stał się działaczem Narodowej Demokracji. W następnych wyborach samorządowych w r. 1933 kandydował do Rady Miejskiej z listy Narodowego Bloku Gospodarczego, lecz nie uzyskał mandatu. Był jednym z założycieli powstałego w r. 1934 Tow. Budowy Bazyliki Morskiej w Gdyni. Od września 1937 pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Grodzkiego Stronnictwa Narodowego w Gdyni. Działał też w organizacjach kościelnych, m. in. jako członek Rady Parafialnej Kościoła Najśw. Marii Panny w Gdyni. W r. 1941 został przez Niemców wywieziony do obozu przesiedleńców w Potulicach, gdzie przebywał przez kilka miesięcy. Następnie wrócił na Wybrzeże i zamieszkał w Pustkach Demptowskich. Po wyzwoleniu w r. 1945 powrócił do Gdyni. Mimo podeszłego wieku brał udział w działalności Zrzeszenia Kaszubskiego. Zmarł 22 XII 1958, został pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
R. rodziny nie założył.
Aleksandrowicz W., Nim Jan Radtke został wójtem, „Tyg. Morski” 1968 nr 1 s. 8; tenże, Wspomnienia o wójcie Janie Radtke, „Dzien. Bałt.” 1966 nr 84 s. 5; Gdynia, Pod red. A. Bukowskiego, Gd. 1979; Szulist W., Gdynia i jej dzisiejsze dzielnice przed powstaniem miasta, w: Gdynia, Gd. 1968 s. 18–19; – „Dzien. Bałt.” 1958 nr 305–7 s. 2; „Kaszëbë” 1959 nr 2 s. 5; – Arch. Państw. w Bydgoszczy: Rep. 4/7357, Kwestionariusz personalny; Arch. Państw. w Gd.: 123/76, Księga Protokólarna Gminy Gdynia 1922–1924.
Mieczysław Widernik