Radziejewski Jan (1844–1904), ksiądz, działacz polonijny w Chicago. Ur. 18 X w Kruczu w pow. czarnkowskim, był synem Piotra i Matyldy z domu Kurz, młodszym bratem Stanisława (zob.) i Ludwiki (zob.).
R. prawdopodobnie uczył się w Ostrowie i Poznaniu, następnie ukończył seminarium duchowne w Rzymie, gdzie został wyświęcony na księdza (22 V 1869). Przez kilka lat przebywał w Poznańskiem, kolejno jako kapelan w zakładzie ks. Jana Koźmiana w Poznaniu, potem jako wikary w Bukowcu (od r. 1872), wreszcie jako wikary w Wieleniu (od lutego 1873). Rychło (prawdopodobnie jeszcze w r. 1873) wyjechał do Lwowa, raczej ze względów osobistych niż politycznych, tam ciężko zachorował; przebywał u ks. Cecylii Lubomirskiej, potem krótko pracował jako nauczyciel domowy u Juliusza Bobowskiego, star. krakowskiego i zastępcy namiestnika. Za pożyczone pieniądze wyjechał do Paryża (1875), gdzie zetknął się z ks. Aleksandrem Jełowickim. Być może za namową ks. Jełowickiego przeniósł się do Chicago (15 VII 1881), gdzie kierował najważniejszymi parafiami chicagowskimi, początkowo pracował przy parafii Św. Stanisława Kostki, następnie założył parafię Niepokalanego Poczęcia Najśw. Marii Panny w południowym Chicago (1882), a od r. 1884 do śmierci był proboszczem u Św. Wojciecha («Wojciechowo»). Niemal od początku pobytu w Chicago działał w Zjednoczeniu Polskim Rzymsko-Katolickim (ZPRK), w r. 1885 był jego honorowym wiceprezydentem i razem z ks. Wincentym Barzyńskim ratował organizację wobec nieudolności zarządu, a od r. 1887 był radcą duchownym (spowiednikiem). Brał udział w starciach ZPRK ze Związkiem Narodowym Polskim (1887), choć potem przewodniczył na nieudanej konferencji przedstawicieli obu związków (1890) w sprawie wspólnych obchodów 3 V. R. niechętny był obchodom narodowym, a jego odmowa odprawienia nabożeństwa za Józefa I. Kraszewskiego (1887) spowodowała secesję kilkuset parafian z ZPRK; ponieważ stał on na stanowisku zwiększenia wpływów proboszczów na organizacje, w «Wojciechowie» powstało osobne ZPRK pod opieką Marii Panny Częstochowskiej Królowej Korony Polskiej; niemniej R. był jego kapelanem. Działał także w innych organizacjach (w r. 1887 należał do Spółki Wydawnictwa Polskiego, w r. 1890 był radnym Tow. Księży Rzymsko-Katolickich Polskich – księża zjednoczeni – przy ZPRK). Należał do spółki, która założyła w r. 1887 pismo „Wiara i Ojczyzna”, po kilku miesiącach oficjalny organ ZPRK (od r. 1899 pod nazwą „Naród Polski”) i współpracował z tym pismem. Zmarł w nocy 23/24 XI 1904 w Chicago, pogrzeb odbył się 28 XI w parafii Św. Wojciecha.
Fot. w. Kolińska K., Listy do niekochanych, Kat. 1983 s. 136; – Bolek F., Who’s who in Polish America, New York 1943; – Haiman M., Zjednoczenie Polskie Rzymsko-Katolickie w Ameryce 1873–1948, Chicago 1948; Iwicki J., The First One Hundred Years. A Study of the Apostolate of the Congregation of the Resurrection in the United States, 1866–1966, Rzym 1966 s. 72–3, 78, 120, 202, 203, 205; Kruszka W., Historia polska w Ameryce, Milwaukee 1905 IV 41; Nagiel H., Dziennikarstwo polskie w Ameryce, Chicago 1894 s. 92–3; Poles of Chicago, 1837–1937, Illinois, Chicago (1937); Sacrum Poloniae Millennium, Rzym 1959 VI 223, 265; 100 lecie Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie, 1866–1966, Rzym 1966 s. 81; Wachtel K., Dzieje Zjednoczenia Polskiego Rzymsko-Katolickiego, Chicago 1913 s. 367–9 (s. 368 fot.); Zahajkiewicz Sz., Księża i parafie polskie w Stanach Zjednoczonych, Chicago 1897; – Złoty jubileusz parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w South Chicago. Księga Pamiątkowa 1882–1932, Chicago 1932; – „Dzien. Pozn.” 1904 nr 291; „Naród Pol.” 1904 nr z 30 XI s. 8; Arch. Archidiec. w P.: sygn. PM 154/18.
Adam Galos