Raszek (pierwotnie Rosenbusch) Jan Stefan, pseud. Jar (1904–1969), profesor pediatrii Akademii Medycznej w Gdańsku. Ur. 19 XI we Lwowie w rodzinie katolickiej, był synem Adolfa Edmunda Rosenbuscha i Emilii z Raszków.

R. ukończył gimnazjum im. H. Sienkiewicza we Lwowie i Wydział Lekarski Uniw. Lwow., gdzie uzyskał 13 XII 1930 dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Następnie pracował tamże w Szpitalu Powszechnym i jednocześnie jako zastępca asystenta w Zakładzie Patologii Ogólnej i Doświadczalnej. Specjalizację z pediatrii rozpoczął w r. 1932 w Klinice Chorób Dzieci Uniw. Lwow. pod kierownictwem Franciszka Groera i jednocześnie pracował jako ordynator w Zakładzie dla Niemowląt im. Dzieciątka Jezus.

Po powrocie z kampanii wrześniowej 1939 był w l. 1940–2 pracownikiem naukowym w Instytucie Ochrony Matki i Dziecka we Lwowie. Po zajęciu Lwowa przez Niemców opuścił go, przez pewien czas praktykował w pow. krośnieńskim, a następnie został lekarzem (pod pseud. Jar) batalionu Armii Krajowej (AK) – wg wspomnienia pośmiertnego – «na terenie Małopolski» (K. Ereciński). Przeniósł się później do Warszawy. Uczestniczył w powstaniu warszawskim 1944 r. jako podporucznik lekarz ugrupowania «Baszty» AK. Po upadku powstania osadzony został w obozie jeńców w rejonie Lubeki. Po wyzwoleniu był lekarzem w obozach jeńców wojennych różnej narodowości w rejonie Hamburga. Na zlecenie Brytyjskiego Czerwonego Krzyża i władz sanitarnych armii sojuszniczych zorganizował szpital dla dzieci polskich wysiedleńców w Lubece.

W r. 1946 R. wrócił do kraju i został kierownikiem sanatorium przeciwgruźliczego w Kamiennej Górze na Dolnym Śląsku. Następnie pracował w Jeleniej Górze jako pediatra w Polskim Czerwonym Krzyżu, Ubezpieczalni Społecznej, Higienie Szkolnej i w Domu Małych Dzieci. W r. 1949 objął stanowisko ordynatora Szpitala Wojewódzkiego we Wrocławiu, w którym zorganizował oddział dziecięcy, potem został dyrektorem Centralnej Wojewódzkiej Przychodni Matki i Dziecka. Po r. 1949 zmienił nazwisko na Raszek. W 1953 r. F. Groer, dyrektor Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie, powołał R-a na stanowisko kierownika Kliniki Chorób Wewnętrznych dzieci tegoż instytutu. Dn. 22 X 1954 został docentem na podstawie rozprawy pt. Hematologia odczynu tuberkulinowego z punktu widzenia alergometrii („Pediatria Pol.” 1954), a w r. 1959 został profesorem nadzwycz. Jednocześnie był specjalistą w zakresie pediatrii w woj. rzeszowskim, potem warszawskim oraz wykładowcą pediatrii na oddziale higieniczno-sanitarnym i kursach organizowanych przez Studium Doskonalenia Lekarzy. W r. 1963 został kierownikiem II Katedry i Kliniki Chorób Dzieci Akademii Medycznej Gdańskiej. Jednocześnie był ordynatorem Szpitala Wojewódzkiego w Gdańsku i konsultantem naukowym Zespołu Sanatoriów dla Dzieci w Rymanowie.

R. ogłosił 49 prac dotyczących głównie zaburzeń wchłaniania przewodu pokarmowego, chorób krwi, nerek i układu nerwowego oraz balneologii. Szczególnie interesował się etiopatogenezą i leczeniem białaczek. Pod kierunkiem R-a cały zespół kliniczny brał udział w pracach nad epidemiologią, klasyfikacją i różnicowaniem poszczególnych postaci białaczki. R. jako jeden z pierwszych w Polsce wykonywał przeszczepienie szpiku. Zajmował się zespołem nerczycowym i podjął próby leczenia go lipokaikiem. Zajmował się też stanami drgawkowymi i ich związkiem przyczynowym ze schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego. W ośrodku naukowym w Rymanowie zajmował się balneoklimatologią i rehabilitacją ozdrowieńców po różnych chorobach.

R. redagował „Postępy Pediatrii”, był członkiem Komitetu Redakcyjnego „Pediatrii Polskiej”, okresowo przewodniczącym Oddziału Gdańskiego Polskiego Tow. Pediatrycznego. Należał do wielu towarzystw naukowych, uczestniczył w zjazdach, konferencjach i sympozjach w kraju i za granicą. Zmarł 13 II 1969 w Gdańsku. Został pochowany w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 111 rząd 6 grób 24, w grobie z rodzicami. Był odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi.

R. pozostawił syna.

Rocznik Lekarski RP, W. 1933, 1936, 1938, 1949; Polski almanach medyczny na r. 1956, Oprac. Z. Woźniewski, W. 1957; Spis fachowych pracowników służby zdrowia, W. 1961; – Ereciński K., Prof. dr med. Jan Raszek, „Pediatria Pol.” T. 44: 1969 nr 9 s. 1069–71 (fot); – Nekrologi z r. 1969: „Dzien. Bałtycki” nr 40, 41, „Służba Zdrowia” nr 8, „Życie Warszawy” nr 40, 43; – Gł. B. Lek.: Zbiory specjalne, ankieta do Polskiego almanachu medycznego Z. Woźniewskiego; – Mater. Red. PSB: Wyciąg z metryk rzymskokatol. paraf. p. wezw. św. Marii Magdaleny we Lw. z r. 1911.

Teresa Ostrowska