Suchorzewski Jan h. Zaremba (zm. między 1456 a 1459), łowczy kaliski.
Był synem Olbrachta z Cielczy, wnukiem kaszt. ksiąskiego Filipa (zm. 1416). Braćmi S-ego byli chorąży i kaszt. kaliski Mikołaj z Pleszewa (zob.), Maciej z Cielczy i Marcin z Magnuszewic, a siostrami Jadwiga, żona Jana Myjomskiego, nieznana z imienia żona Mikołaja z Rossoszycy, oraz Dorota, cysterka w Ołoboku. Bliskim krewnym S-ego był najpewniej Jan Potarzycki, dziedziczący w tych samych dobrach (Potarzyca, Czermin).
Po śmierci ojca (1422/3) bracia odziedziczyli dość znaczny majątek, w skład którego oprócz Cielczy, części Czermina i kilku innych wsi wchodził także klucz pleszewski. S. bardzo szybko podzielił się z braćmi; już w grudniu 1424 pisał się z Suchorzewa i nie uczestniczył we wspólnych akcjach pozostałych braci w l. 1423–6 w sprawie Pleszewa. W r. 1427 wystąpił jako rycerz pasowany (strenuus), co zdaje się wskazywać na jego zasługi wojenne (być może wziął udział w drugiej wyprawie ks. lit. Zygmunta Korybutowicza do Czech w l. 1424–7). Potem S. stosunkowo często pojawiał się w sądach w Kaliszu, prowadząc szereg sporów sąsiedzkich z okoliczną szlachtą. Uciekał się nieraz w nich do gwałtu, a pozywany był często wraz ze swymi «familiares», wśród których była zarówno szlachta, jak i kmiecie. W r. 1437 należał z braćmi do grona «dygnitarzy», którzy zaprzysięgli pokój brzeski z Krzyżakami. W czasie bezkrólewia po śmierci Władysława III uzyskał zyskowną dzierżawę królewskich Pyzdr; jako tenutariusz pojawił się u boku starosty 19 III 1445. W sierpniu t.r. na zjeździe w Piotrkowie rozpatrywano jego spór z Piotruszą, wdową po niedawno zmarłym (może pod koniec r. 1444) poprzednim tenutariuszu Pyzdr, podskarbim królewskim Andrzeju z Lubina. Jednak król Kazimierz Jagiellończyk, zaraz po objęciu tronu, odebrał tenutę S-emu, unieważnił też dokonany podczas bezkrólewia wybór jego brata, Mikołaja z Pleszewa, na kaszt. kaliskiego. Latem 1447 Pyzdry miał już królewski zaufany, podskarbi Jan Hincza z Rogowa. Na otarcie łez S. otrzymał potem nominację na niski urząd łowczego kaliskiego (tytułował się zresztą zawsze łowczym gnieźnieńskim). Po raz pierwszy w tym charakterze wystąpił 14 VII 1453, a jeszcze 1 V t.r., podczas zjazdu rodowego Zarembów w Kaliszu, na którym rozsądzano jego spór graniczny, nie obdarzono go żadnym tytułem urzędniczym.
Po ojcu S. dziedziczył części Suchorzewa, Orpiszewa i Czermina pod Pleszewem. Przez całe życie intensywnie starał się pomnażać majątek. Skupował cząstki Czermina i nabywał działy w różnych wsiach w pow. kaliskim. W Suchorzewie i Orpiszewie wydobywał rudę żelaza (w r. 1445 prawo do tego wydzierżawił bratu Marcinowi). Od zięcia, Janusza Wezenborga, próbował uzyskać jego część dóbr gostyńskich, a w r. 1444 razem z nim nabył od Macieja Borka z Osiecznej (brata stryjecznego żony) poł. Nowego Miasta nad Wartą z kluczem wsi. Najpewniej zamieszkał w jednym z nowomiejskich dworów; fundował też altarię w tamtejszym kościele. Ostatecznie jednak oddał swój udział Wezenborgom. W r. 1452 dobra S-ego obejmowały Broniszewice, Czermin, Suchorzew, Orpiszew i część wsi Żbiki; S. miał też dom w Kaliszu, kupiony w r. 1446. Żył jeszcze 27 VI 1456, a zmarł przed 1 II 1459, kiedy to pojawił się jego następca na urzędzie łowczego, Stanisław Roszust z Woli.
S. był zapewne dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była, poświadczona w r. 1434, Dorota, córka Wyszaka Gryżyńskiego z Jaszkowa (pow. kościański). Z tego małżeństwa pochodziły córki: Małgorzata, żona Janusza Wezenborga, Anna, żona kolejno Piotra Widawskiego i Henryka Dundy z Pożdżenic, oraz Barbara, żona Hynka z Sośnicy, a być może też syn Stanisław. Drugą żoną S-ego była Katarzyna, wdowa po Bartoszu Jutroskim (zm. 1449/50); syn Bartosza nazywał S-ego swoim ojczymem, a jego dzieci swym rodzeństwem przyrodnim. Ok. r. 1467 Katarzyna została żoną Krystyna Dalabuskiego. Prawdopodobnie ze związku z Katarzyną urodzili się synowie: Jan, w r. 1462 wicechorąży w Kaliszu (z ramienia stryja, Mikołaja z Pleszewa), Maciej, który zginął w zatargu sąsiedzkim w r. 1465, i Filip (zm. między 1486 a 1491), który jako jedyny zostawił potomków. Od Filipa pochodzili późniejsi Suchorzewscy.
Gąsiorowski, Urzędnicy wpol.; Gąsiorowski A., Starostowie wielkopolskich miast królewskich w dobie jagiellońskiej, W.–P. 1981; Słown. Hist.-Geogr. Ziem Pol., VIII (Osieczna); Szymczakowa, Szlachta sieradzka; Urzędnicy, I/1; – Czwojdrak B., Rogowscy herbu Działosza, podskarbiowie królewscy, Kat. 2002; Grygiel R., Jurek T., Doliwowie z Nowego Miasta nad Wartą, Dębna i Biechowa. Dzieje rezydencji i ich właścicieli, Ł. 1996 s. 317–18; Szweda A., Wielkopolscy gwaranci pokoju brzeskiego 1435 roku, „Roczn. Hist.” T. 67: 2001 s. 205; – Kod. Wpol., V nr 405, VIII nr 965, X nr 1425, 1491; Wielkopolskie roty sądowe XIV–XV wieku, Wyd. H. Kowalewicz, W. Kuraszkiewicz, P.–Wr. 1959–81 VB nr 462–465; – „Roczn. Pol. Tow. Herald.”, S. Nowa, T. 1 (12): 1993 nr 30 s. 142; – AP w P.: Kr. 1 k. 65v, Kalisz Gr. 18 k. 28, 55, 148v, 175v, Gr. 20 k. 51v, Gr. 21 k. 4v–6, 43, 113, 118v, 288, 300v, Gr. 22 k. 114v, Kalisz Z. 4 k. 84v, 112v, 135v, 231v, 261, Z. 5 k. 110, Z. 6 k. 103, 142, 204, 277v, Z. 7 k. 261, Z. 8 k. 12v, 22v, 27v, 34, Z. 9 k. 44v, 45, 176, 186v, 190, 235, Kościan Z. 10 k. 250, 301, 302v, Z. 11 k. 151v, 154, Poznań Gr. 2 k. 27v, 47v, 48, 53, 54, 97, 100v, 141, 143, 143v, 162v, 194v, 198, 208, 210v, Gr. 3 k. 31v, 36v, 113, Gr. 4 k. 4v, 5v, 67, 113v, Gr. 7 k. 196, Pyzdry Z. 10 k. 140v, 160, 193, Synowie: Acta capitulorum II nr 528, Kalisz Gr. 24 k. 270v–1, Gr. 26 k. 67v, 329, Z. 9 k. 120, Z. 12 k. 51, Z. 19 k. 1v, Poznań Gr. 7 k. 268v, Gr. 9 k. 9v, 29v, Gr. 10 k. 35; – IH PAN w P., Pracownia Słown. Hist.-Geogr. Wpol.: Suchorzew, Żbiki.
Tomasz Jurek