Jan z Bazylei (zm. 1505), doktor medycyny, lekarz kapituł: gnieźnieńskiej i poznańskiej. Szczegóły dotyczące jego młodości i studiów, poza domysłem, że był Niemcem z pochodzenia, synem Hieronima, są nieznane. W źródłach polskich pojawia się po raz pierwszy w r. 1476 jako «medicus sive physicus» kapituły poznańskiej, przyjęty na to stanowisko 16 XI 1476 r. po Marcinie z Łęczycy, z pensją 10 fl. rocznie. W Poznaniu poza służbą w kapitule oddawał się, zapewne już wcześniej, prywatnej praktyce lekarskiej, która w następnych latach naraziła go kilkakrotnie na procesy z pacjentami za niepomyślny przebieg kuracji. Być może wskutek tego w kwietniu 1477 r. przeniósł się na podobne stanowisko w kapitule gnieźnieńskiej, obdarzony przez nią rocznym honorarium 12 fl. W jesieni t. r. wyjechał na Litwę, prawdopodobnie na wezwanie arcbpa Jana Sienińskiego, który w tym czasie przebywał w Wilnie na dworze Kazimierza Jagiellończyka. Przez pewien czas (ok. 1483) przebywał ponownie w Poznaniu, a następnie z nie znanych bliżej przyczyn, prawdopodobnie przed r. 1485, osiedlił się w Krakowie (gdzie w 1493 uzyskał prawo miejskie), gdyż w t. r. odpowiadał przed sądem za niesłusznie zatrzymane kosztowności. W półr. zim. 1488 r. immatrykulował się J. w uniwersytecie, zapewne w zamiarze rozpoczęcia tutaj wykładów. Wg późniejszej tradycji, miał istotnie przez pewien czas być profesorem Wydziału Lekarskiego; zajęcia te przerwał po kilku latach, może w r. 1491, w którym ustanowił przed sądem biskupim swego prokuratora, udając się do Włocławka w służbę kapituły kujawskiej i kanclerza koronnego Krzesława z Kurozwęk. W lecie 1499 r. sprzedał we Włocławku odremontowaną przez siebie kamienicę wikariuszom włocławskim. Dzięki zyskownej praktyce lekarskiej doszedł J.do znacznej zamożności, m. in. zakupił w r. 1501 dom w Krakowie przy ul. św. Anny, położony obok kamienicy Jana z Reguł. Zmarł J. w Krakowie między 6 V – 10 IX 1505 r., osierociwszy żonę Dorotę oraz synów: Jana, Andrzeja i Piotra. Jana skierował ojciec w półr. letn. 1487 r. na studia w Akademii Krakowskiej, uzyskał on w r. 1505 stopień magistra artium. Młodsi bracia: Piotr w r. 1491 i Andrzej 1494 (jako syn, «doctoris Basileae de Cracovia») wpisali się do albumu krakowskiej wszechnicy. Andrzej odziedziczył ojcowską posiadłość.
Karbowiak A., Studia statystyczne z dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego 1433/4–1509/10, „Arch. do Dziej. Liter.” T. 12: 1910 s. 69–70; Lachs J., Kronika lekarzy krak., „Arch. do Dziej. Liter.” T. 12: 1910 s. 105–6; Morawski, Historia UJ, II 116; – Acta rectoralia, I nr 846, 1644; Album stud. Univ. Crac., I 282, 288, II 13, 32; Mon. M. Ae. Hist., XIII nr 661, 2146, 2150, XVI nr 644, 1434, XVIII nr 617; Statuta nec non liber promotionum, s. 116, 142.
Leszek Hajdukiewicz