Sienieński Jan z Sienna i Gołogór h. Dębno (zm. po 1526), kasztelan kamieniecki. Był synem Andrzeja (zob.) i Katarzyny z Gołogór, bratem Wiktoryna (zob.).
S. posiadał duży majątek. Do dziedzicznych Gołogór w ziemi lwowskiej dołączył leżące w tej ziemi wsie: Podsonów, zakupiony (1489) za 400 grz. oraz Borszów za 200 grz., a także (1490) królewszczyznę Podiarków, zastawioną za 80 grz. Skupował S. dobra na Rusi również później, pomnażał je także drogą dzierżaw oraz zastawów za pożyczane pieniądze. W r. 1492 stanął przed sądem pod zarzutem zagarnięcia dóbr Kalce i Bóbrczany, należących do Doroty, żony Zygmunta z Pomorzan, star. trembowelskiego. Wyrokiem sądu Bóbrczany pozostały w posiadaniu S-ego. Nie zakończyło to jednak sporu o te dobra; ciągnął się jeszcze po śmierci S-ego, do połowy XVI w. Posuwał się też S. do najść i zajazdów na dwory swoich sąsiadów. Wraz z bratem Wiktorynem porwał Jadwigę, córkę zmarłego stryjecznego brata Piotra, w celu objęcia kontroli nad przypadającymi jej w spadku dobrami. W r. 1497 uzyskał wspólne z Mikołajem z Brzezia (Lanckorońskim), cześnikiem sandomierskim, zapis królewski na mieście Drohobyczu w wysokości 2 tys. fl. węgierskich.
S. żonaty był z Anną Buczacką, córką Dawida, która wniosła mu bogate wiano w gotówce i posiadłościach na Podolu. Utrzymywał kontakty handlowe z mieszczaństwem lwowskim, zajmował się też handlem wołami. Dobrami rodowymi i przejętymi za pożyczki pieniężne królewszczyznami zawiadywał S. wspólnie z bratem Wiktorynem. W r. 1494 nabyli połowę miasta i zamku Pomorzany z przedmieściami i 11 wioskami (przeważnie opuszczonymi) za wieś Stenkę i 2 tys. fl. węgierskich. W r. 1504 wystarali się u króla Aleksandra o potwierdzenie lokacji Pomorzan, zniszczonych przez Tatarów, na prawie magdeburskim i nadanie im targu oraz dwu jarmarków. Wkrótce bracia dokonali podziału majątku: S-emu przypadły dobra w ziemi lwowskiej tj. Gołogóry i Pomorzany oraz w ziemi halickiej i na Podolu.
S. nie uczestniczył w życiu politycznym. Dopiero w r. 1518 otrzymał kasztelanię kamieniecką, z której jednak zrezygnował już w r.n. z powodu podeszłego wieku. Zmarł po 1526 r.
Z małżeństwa z Anną z Buczackich doczekał się S. synów: Jana, późniejszego arcybpa lwowskiego (zob.), i Dawida, który młodo zginął w bitwie pod Obertynem (1531).
Boniecki, II 221; Dworzaczek, Genealogia; Niesiecki; Paprocki; Przyboś K., Urzędnicy województwa podolskiego XV–XVIII w. Spisy, Kr. 1994 (nr 190: Jan Sienieński (Oleski) utożsamiony z S-m); – Piekosiński F., Heraldyka polska wieków średnich, Kr. 1899 s. 42; Rymanów. Dzieje miasta i zdroju. Pod red. F. Kiryka, Rymanów 1985 s. 77–8; – Akta grodz. i ziem., IX, XV; Matricularum summ., II, III, IV.
Feliks Kiryk