Jan (Iohannes, Hanco) z Zawichostu (zm. ok. 1343), rajca krakowski. Pierwotnie zwał się Janem z Nysy, podobnie jak jego brat Hanusz, wraz z którym nabył 1 i 1 /4 łanu pod m. Krakowem (1323). J. ożenił się (przed 1333) z córką Mikołaja z Zawichostu, zaczął używać przydomka «Zawichost» oraz uzyskał dla swych dzieci prawo w postaci spadku (1333) do całego majątku teścia. Doszedł do znacznego majątku złożonego z trzech kamienic, 3 i 1/2 sklepów sukiennych oraz 5 i 1/2 jatek rzeźniczych. Był jednym z rozjemców w trudnym do rozwikłania sporze między Albertem de Czindal, mieszczaninem wrocławskim, i Wigandem z Głupczyc (de Lupcicz, 1335). Utrzymywał stosunki handlowe z Brugią i z Florencją, podejmował się przekazywania za pośrednictwem kupców florenckich (1339) i Franciszka Wierzynka sum świętopietrza Bartłomiejowi Corsini, bankierowi papieskiemu w Brugii. Zmarł J. zapewne w r. 1343, w tym bowiem roku podzieliły majątek pozostały po nim jego córki: Maneta, żona Henryka (Hejnczka) z Kolonii, kupca i lekarza króla Kazimierza Wielkiego, Elżbieta, żona Franciszka (Franczka) Wierzynka syna Piotra, oraz Agnieszka, żona Mikołaja syna Jana Spicimira.

Ptaśnik J., Studia nad patrycjatem krakowskim wieków średnich. Część druga, „Rocz. Krak.” T. 19: 1914, s. 9–10; – Najst. księgi m. Krakowa, nr 666, 1090, 1101, 1124, 1135, 1141, 1159, 1171, 1504; Mon. Pol. Vat., I nr 206, 207; Vet. Mon. Pol., I nr 550.

Józef Mitkowski