Nowotnowa z Vimpellerów Janina (1881–1963), malarka i graficzka. Ur. 7 VIII w Tarnowie, była córką Romana Vimpellera, dyrektora męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Tarnowie, później dyrektora Seminarium Żeńskiego w Krakowie, i Marii z domu Dundaczew. Ukończyła szkołę średnią oraz krakowskie Konserwatorium Muzyczne (klasę fortepianu). Od najwcześniejszych lat przejawiała zainteresowania malarskie. Pobierała naukę w tym zakresie na prywatnych lekcjach. Po wyjściu za mąż za Juliana Nowotnego, W r. 1912 przeniosła się wraz z mężem do Lwowa, gdzie uczyła się malarstwa na kursach w Szkole Przemysłowej. W r. 1915 mieszkała w Wiedniu (kopiowała tam obrazy dawnych mistrzów). W l. 1927–8 zajęła się grafiką, którą studiowała pod kierunkiem Ludwika Tyrowicza i Władysława Skoczylasa. Uprawiała malarstwo olejne i akwarelowe, w grafice posługiwała się techniką drzeworytu, linorytu, suchorytu, mezzotinty i akwatinty. Malowała pejzaże, portrety, martwe natury, kwiaty, łącząc w obrazach pierwiastki impresjonizmu z realizmem. Była cenioną graficzka. Wykonała kilka cykli drzeworytniczych, jak np. krakowskie kościoły (ok. 1930), kaplica Zygmuntowska, teka Rynek Lwowski (ok. 1935), zabytki architektoniczne wschodniej Małopolski (Lwów, Żółkiew, Drohobycz), Podhala i Podkarpacia (Rabka, Obidowa, Sękowa, Szymbark, Czorsztyn, Biecz) oraz ilustracje do „Powsinogów beskidzkich” Emila Zegadłowicza i do opowiadania o szczęśliwym księciu O. Wilde’a.

N. wystawiała swe prace w Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) w Krakowie od r. 1910, potem jeszcze w l. 1919, 1925, 1929 (wystawa zbiorowa obrazów), 1932 (wystawa zbiorowa drzeworytów), 1933, 1935 (wystawa zbiorowa grafik i obrazów), 1937, 1938, 1945, 1947, 1950, 1952, 1955. W Krakowie pokazała swe prace ponadto w r. 1911 na wystawie «Niezależnych» oraz w r. 1912 ze Związkiem Powszechnym Artystów Polskich w Pałacu Spiskim i w r. 1921 w Domu Artystów. W TPSP we Lwowie brała udział w wystawach w l. 1912, 1913, 1916, 1917, 1921, 1924, 1925, 1927 (wystawa zbiorowa), 1928, 1931, 1932 (wystawa zbiorowa), 1933 (kolekcja prac), 1934, 1936, 1937, 1939. W Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) w Warszawie wystawiała w l. 1925, 1927 (kolekcja prac), 1930, 1932 (kolekcja prac), 1933 (kolekcja prac), 1934, 1936, 1937, 1938. W r. 1931 miała indywidualną wystawę w Salonie Czesława Garlińskiego, a w r. 1928 w Związku Zawodowym Artystów Polskich w Warszawie. W r. 1922 prace N-ej były prezentowane na wystawie w Tow. Sztuka Podhalańska, a w r. 1933 w Związku Plastyków w Zakopanem. N. brała udział w I Międzynarodowej Wystawie Drzeworytów w Warszawie (1933), w Wszechświatowej Wystawie, pt. Stulecie Postępu w Chicago (1933) i w V Międzynarodowej Wystawie Litografii i Drzeworytu w Chicago (The Art. Institute, 1937). N. należała do Związku Polskich Artystek Malarek we Lwowie, Związku Polskich Artystów Grafików, Tow. Artystów Grafików w Krakowie i Związku Lwowskich Artystów Grafików (założonego w r. 1934), wchodząc w skład jego zarządu. Po wybuchu drugiej wojny światowej N. wraz z mężem przyjechała do Krakowa, od r. 1943 mieszkali na wsi pod Bieczem, a od r. 1945 w Krakowie. N. była członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego. N. zmarła w Krakowie 27 VII 1963 i została pochowana na cmentarzu Rakowickim. Prace N-ej znajdują się w Zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie i Wrocławiu, które posiada komplet jej grafik, w Bibliotekach Uniw. M. Kopernika w Toruniu, Ossolineum we Wrocławiu i KUL. W r. 1966 odbyła się w TPSP w Krakowie pośmiertna wystawa obrazów i grafik N-ej.

Mężem N-ej był Julian Nowotny (zob.), z którym miała dwoje dzieci (zob. życiorys męża).

Fot. w: Janina Vimpeller-Nowotnowa, wystawa obrazów i grafiki, Katalog TPSP 1966; Nie znane jest miejsce przechowywania Autoportretu wystawionego w TPSP w r. 1929; – Pol. Bibliogr. Sztuki; Vollmer, Künstler Lexikon; – Grońska M., Nowoczesny drzeworyt polski, Wr. 1971 (tu r. ur. 1883); Pol. życie artyst. w l. 1915–39; – „Dzien. Pol.” 1963 nr 129; „Światowid” 1938 nr 17 s. 17; – Cmentarz Rakowicki w Kr.: Księgi zmarłych z r. 1963; IS PAN: Materiały Słownika Artystów Pol.; Materiały archiwalne TPSP.

Ignacy Trybowski