Kubicki Jaremi (1911–1938), artysta malarz. Ur. 6 IV w Łodzi, skąd ojciec K-ego Jan przeniósł się w r. 1911 wraz z rodziną do Warszawy i objął funkcję komisjonera w Hotelu Europejskim; matka, Antonina z Flisów, córka powstańca z 1863 r. i sybiraka, pochodziła z Lubelskiego. Po ukończeniu 6 klas w Gimnazjum Św. Stanisława Kostki w Warszawie K. wstąpił do Instytutu Sztuk Plastycznych, gdzie jego nauczycielami byli S. Rzecki i W. Borowski. W r. 1929 K. rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w klasie malarstwa prof. T. Pruszkowskiego. W czasie studiów wyróżniał się biegłością w zakresie rysunku; umiejętność ta wywarła wyraźne piętno na jego malarstwie. Malował wówczas krajobrazy o tematyce portowej, które, obok obrazów Golgota i Manewry, wystawione były na studenckich wystawach w Akademii. W r. 1934 K. ożenił się ze swoją koleżanką Anną Henneberg, artystką malarką i znaną sportsmenką – lotniczką (ur. 14 II 1907 r., zm. 1936 na gruźlicę). Wspólnie z żoną K. namalował 14 stacji Męki Pańskiej do kościoła Św. Józefa w Sandomierzu.
W r. 1935 został zaangażowany do ozdobienia malowidłami salonu dla pań na statku M/S Piłsudski i pokoju dziecinnego na statku M/S Batory. Prace te wykonał w r. 1936 w porcie Monfalcone we Włoszech. Na statku Piłsudski namalował obrazy przedstawiające Cztery pory roku – 4 sceny figuralne na tle sielankowego krajobrazu, w którym zarówno postacie, jak i inne elementy kompozycji charakteryzował wyszukany, a zarazem swoiście manieryczny modelunek, rysunek i koloryt. Malowidła te przepadły z zatonięciem statku na Morzu Północnym w listopadzie 1939 r.; podobnie dekoracje na Batorym uległy zniszczeniu podczas pożaru statku w Antwerpii. Na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu w r. 1937 wystawione w Pawilonie Polskim panneau Zdrojowiska polskie przyniosły K-emu Grand Prix (obraz ten obecnie znajduje się w restauracji na Gubałówce w Zakopanem). W t. r. K. wespół z architektem Bogusławskim uzyskał nagrodę w konkursie na rozwiązanie wnętrz honorowej sali polskiego pawilonu na wystawie w Nowym Jorku za pracę łączącą malarstwo z architekturą. Również t. r. K. podjął pracę nad panneaux décoratifs w nowym lokalu kawiarnianym warszawskiej firmy cukierniczej E. Wedel na rogu ul. Szpitalnej i Hortensji. Rozwinął w nich egzotyczne sceny poświęcone dziejom czekolady, kawy i herbaty, łącząc wiele wątków z historii i współczesności, które złożyły się na bogatą anegdotę oryginalnej kompozycji malarskiej. Obrazy te zniszczył pożar podczas powstania warszawskiego w r. 1944. K. należał do «Bractwa Św. Łukasza», skupiającego przyjaciół i uczniów T. Pruszkowskiego. Wiele obrazów K. namalował w Kazimierzu nad Wisłą, gdzie Pruszkowski i członkowie «Bractwa» często przebywali.
K. brał udział w wystawach Instytutu Propagandy Sztuki (IPS) w Warszawie w r. 1936, w Salonie Plastyków Związku Zawodowych Polskich Artystów Plastyków (Panny I, Panny II, Piechota) i wystawie pt. Sport w Sztuce (Styl dowolny, Zabawa piłką i Cyklista; ten ostatni obraz został zakwalifikowany na wystawę sztuki polskiej na XI Olimpiadzie w Berlinie). W r. 1938 obrazy K-ego były wystawione w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie na jubileuszowej wystawie «Bractwa Św. Łukasza» oraz na wystawie objazdowej w Wiedniu, Pradze, Paryżu i Londynie. Dn. 6 XII 1938 r., w dzień przed otwarciem wystawy obrazów historycznych «Bractwa św. Łukasza» w IPS K. zastrzelił się, pochowany w Warszawie na cmentarzu na Bródnie.
K. uprawiał twórczość oryginalną, był też jednym z najbardziej utalentowanych indywidualności malarskich swego pokolenia. Niemal cały dorobek artystyczny K-ego zaginął. Część obrazów złożonych do oprawy w zakładzie ramiarskim W. Twardego przy Nowym Świecie zniszczyła bomba niemiecka w r. 1939, inne spłonęły w Warszawie w r. 1944. Ocalały wysłane na wystawę w Londynie obrazy Odsiecz Sandomierza, Manewry, Port (obecnie w posiadaniu brata artysty, kpt. Żeglugi Wielkiej, Józefa, w Orłowie) oraz Widok Kazimierza, Widok Sandomierza, Martwa natura, Studium do obrazu i sporo rysunków oraz fotografii obrazów zaginionych (u siostry artysty Zofii Łopacińskiej). Ponadto obrazy K-ego znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie (Pejzaż z łódkami) i w Muzeum Pomorza Zachodniego w Szczecinie (Grajkowie); w kościele Salezjanów w Sokołowie obraz św. Jana Bosco.
Fot. w zbiorach rodzinnych; Autoportret, rysunek ołówkiem w Muz. Narod. w W.; – Katalogi wystaw IPS, 1936, i Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, 1938; Niemojewski L., M/S Piłsudski, Katalog dzieł architektury, rzeźby, malarstwa i grafiki na polskim statku oceanicznym, W. 1935 s. 32; Sztuka warszawska od średniowiecza do połowy XX w. Katalog wystawy jubileuszowej (Muz. Narod. w W.), W. 1962 II; – Bartoszewicz W., Buda na Powiślu, (W. 1966) s. 88–90; Dobrowolski T., Malarstwo polskie 1764–1964, Wr. 1968; tenże, Nowoczesne malarstwo polskie, Wr.–W.–Kr. 1964 III; Historia sztuki polskiej, Kr. 1965 III; Piwocki Ks., Historia Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1964, Wr.–W.–Kr. 1965 s. 183; Wallis M., Sztuka polska dwudziestolecia, W. 1969; – „Gaz. Pol.” 1938 nr z 11 XII (T. Pruszkowski, Rozważania plastyczne. Śp. J. K.); „L’Illustration” 1937 nr z 25 XII s. 511; „Kur. Codz.” 1938 nr z 25 VIII; „Kur. Poranny” 1938 nr z 4 III; „Pion” 1935 nr 12, 1936 nr 18, 32, 1937 nr 29, 1938 nr 10; „Plastyka” R. 4: 1938 nr 8–9 s. 216 (Mowa prof. Lecha Niemojewskiego wygłoszona 9 XII 1938 nad trumną J. K-ego na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie); „Tyg. Ilustr.” 1937 I p. s. 142–3, 1938 I p. s. 240; „Wiad. Liter.” 1938 nr 11, 1939 nr 20 s. 4 (T. Pruszkowski, O J. K-m), s. 5 (L. Niemojewski, Wspomnienie architekta o J. K-m); – Materiały do słownika biograficznego artystów Pamiętnika Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, (rkp.) II; – Informacje siostry K-ego Zofii Łopacińskiej w Wieliczce.
Ignacy Trybowski