Białopiotrowicz Jerzy (1740–1812), h. Habdank, syn Józefa, chorążego lit., i Anny z Pankiewiczów, w 1764 jako strażnik lidzki podpisał elekcję St. Augusta. W 1771 łowczy lidzki; przy podkancl. Joachimie Chreptowiczu sekretarz pieczęci mniejszej lit. do 1784; w 1780 sędzia grodzki nowogrodzki; na sejmie 1780 jako poseł inflancki obrany członkiem Rady Nieustającej, w której był konsyljarzem departamentu sprawiedliwości, w 1783–87 pisarz wojskowy lit. W 1784 przestał być członkiem Rady Nieustającej; we wrześniu t. r. w swych dobrach pojezuickich, Bryciankach, podejmował St. Augusta, jadącego na sejm do Grodna; w 1787 został rotmistrzem kawalerji narodowej, w 1792 członkiem deputacji do ułożenia nowego kodeksu praw. W 1794 czynny uczestnik insurekcji, członek Rady Najw. Rządowej w Wilnie i sędzia kryminalny lit., następnie z nominacji Kościuszki kierownik wydziału potrzeb wojskowych w Deputacji Centralnej W. Ks. Lit. Od 1808 był członkiem Komisji sądowej do funduszów edukacyjnych dla gub. litewskiej, białoruskiej i mińskiej; 22 III 1810 założył Towarzystwo Dobroczynności w Nowogródku i był pierwszym jego prezesem. Brał udział w robotach politycznych zaboru rosyjskiego w 1807 i 1812, należąc do grona obywateli, sprzyjających akcji napoleońskiej. Nazywano B. »Litewskim Arystydesem«, którego cechowała »miłość sprawiedliwości, porządku i domowego pokoju, znajomość gruntowna i rozległa praw krajowych, charakter słodki, łagodny, ale w obowiązkach urzędu żadnemi względami nie zgięty«. Jako wzór obywatela wymieniony przez Henryka Rzewuskiego w »Pamiątkach Soplicy«; uwieczniony też został zaszczytną wzmianką dla »cnót i patrjotyzmu« przez Mickiewicza w »Panu Tadeuszu«. Z żoną, Kunegundą z Burzymowskich, miał ośmiu synów. Zmarł w Wilnie 16 III 1812 r.
Boniecki, I 189 i Uzupełn. W. 1901, 119; Uruski; Enc. Org.; Vol. Leg., VIII 87, 433, 582; IX 1, 90; Korzon, Wewn. dz., IV 269; Estr., XIII 8; Mościcki, Gen. Jasiński, W. 1917, 140, 229, 381, 398; Askenazy-Dzwonkowski, Akty Powst. Kościuszki, I 229–30; II 415; Iwaszkiewicz, Litwa w 1812 r., W. 1912, 56, 329; Bieliński, Uniw. Wil., I 289; »Dzieje dobroczynności kraj. i zagr.«, Wil. 1820, I 299; 1821, II 469; »Kurjer Litewski« 1812, nr 19; Korespondencja w Archiwum ks. Czartoryskich, ob. Lipski, Archiwum Kurat. wil., Kr. 1926. Korespondencja prywatna z 1780–1810 z ordynatem nieświeskim, Michałem Radziwiłłem, w Arch. Ord. Nieświeskiej.
Henryk Mościcki